Dzień ósmy i następne

[Marcin Sztelak]

Aniołowie upadają nagminnie, jak zakazane owoce.
W bliskich okolicach Edenu.
Węże kuszą bez przekonania, amatorów przejrzałych
jabłek.

Supermani na emeryturze artretycznymi palcami
cerują obcisłe wdzianka.
Zmęczeni zapadają w fotele, w oparach whisky snują bajki.
Czarno – białe.

Coś w stylu starego kina. Z ledwie odczuwalnym brakiem
tapera i subtelnego szelestu.
Dam w powłóczystych sukniach i ogromnych kapeluszach.
Z kwiatami na rondzie.

Poeci dokarmiani w przydrożnych barach, piszą
na przetłuszczonych serwetkach, linijki i wersy.
Coś o miłości i trudnej drodze. W przeczuciu nieistnienia.

W starych płaszczach żebraków wiatr świszczy.
Nieliczne datki nie dziurawią kieszeni.
Oni wiedzą - wszystko przeminie. Szalony sen
w wypożyczonym łóżku.

Za które mimo wszystko trzeba będzie zapłacić,
w jeszcze nieznanej walucie.

[Alek Osiński]

zainteresował mnie ten wiersz
celna puenta