uruboros

[emcek]

I-am-here.jpg

fot.net

czy zrozumiesz gdy przemilczę
słowa wydrążone w skórze
namalowane na desce czerwoną farbą

przełykam ostatnią wieczerzę
świece uśmiechają się nad stołem

cisza przegląda się we mnie
zamarzniętą rzeką

włosy płyną hen na wietrze
znowu jestem na początku siebie

mam mały zielony grzebień
palce jak pola tataraku
wiotkie

[Adela]

Puenta jest najlepsza. Świetna metafora.
Z kolei "uśmiechające się świece" - brzmi to dla mnie troszkę banalnie.
Ogólnie, dobre wrażenie:)

Pozdrawiam,
A.

[ono]

czy zrozumiesz gdy przemilczę
słowa wydrążone w skórze
namalowane na desce czerwoną farbą

przełykam ostatnią wieczerzę
świece uśmiechają się nad stołem

cisza przegląda się we mnie
zamarzniętą rzeką

włosy płyną hen na wietrze
znowu jestem na początku siebie

mam mały zielony grzebień
palce jak pola tataraku
wiotkie

nie bedę kadził - sama wiesz , że wiersz nie ma nawet najmniejszego minusika



kamil

[Hosanna]

czy można wymilczeć ciszę tak
aby była tylko ciszą
i jako taka przeszła jako komunikat
a nie czekaniem niemocą lub przygotowaniem do czegoś

myślę ze zrozumie tylko osoba medytująca
łącząc to z własną ciszą istnienia