człowiek

[Sokratex]

• niedokończony pamiętnik w czarnej okładce
  rozdział otwarty na
  astrometria treści względem bezsensu
  
  coś
  od pokrzyku do poszeptu
  dłuższe niż życie
  
  
  ciało które stało się słowem
  
  
  

[Bożena]

tak - marność życia- cóż znaczy człowiek- jedynie słowo które może pozostanie po nim- oj gorzko u Ciebie

[meandra]

ciało które stało się słowem

przewrotność, czyni poetę.

słowo stało się ciałem a ciało słowem.

pozdrawiam ciepło

[Sokratex]

tak - marność życia- cóż znaczy człowiek- jedynie słowo które może pozostanie po nim- oj gorzko u Ciebie

Ale to dobrze, jeśli przeżywamy samych siebie. Jedni nawet o setki lat, choć bywają chwile, kiedy jak za życia mieszają się z tłumem

• • pierwszy śnieg -
    bezimienny wieszcz
    na rynku
    
    
    

Dodano -- 08 gru 2011, 14:23 --

przewrotność, czyni poetę.

Zupełnie jak w tym porzekadle: "Poeta głowa nie ta"


Pięknie dziękuję za komentarze

[SamoZuo]

Rozważania nad kruchością życia, ciało znaczy tyle co ulotne słowo.

Pozdrawiam

[NathirPasza]

astrometria treści względem bezsensu


coś
od pokrzyku do poszeptu

Dobrze zrozumiałem? Pozorne położenie/ruch ciał niebieskich treści względem bezsensu, czyli coś pomiędzy wilczą jagodą a poszeptem (ktoś szeptał)

Czy to nie brzmi bezsensownie? Chyba, że złe znaczenie poszczególnym słowom przypisałem.
Tak czy siak, Pokrzyk to wilcza jagoda a astrometria jest tak szerokim pojęciem, że odbiera jakiekolwiek znaczenie słowom Autora.

To jest trochę grafomańskie. I kiepski wiersz.

Pozdrawiam
NP

[SamoZuo]

Ja chyba zrozumiałam, my jesteśmy jak te planety- takie okruszki w całym ogromnym kosmosie, nasze istnienie jest chwilowym rozpaczliwym krzykiem, lub szeptem, którego nikt po latach nie usłyszy, bo wszystko o nas wygaśnie, uciszy się.
Chyba

[NathirPasza]

Ja chyba zrozumiałam, my jesteśmy jak te planety- takie okruszki w całym ogromnym kosmosie, nasze istnienie jest chwilowym rozpaczliwym krzykiem, lub szeptem, którego nikt po latach nie usłyszy, bo wszystko o nas wygaśnie, uciszy się.

Ja też mniej więcej tak bym go odczytał. Ale określone słowa, mają określone znaczenie. Użycie ich w nowym znaczeniu? Trochę to trąci pretensjonalnością. Autor może bawić się w słowotwórstwo, ale w przypadku "pokrzyku" to zmienianie znaczenia już istniejącego słowa. Nie mam nic przeciwko zabawie znaczeń, to w końcu moje zdanie i też mogę się mylić. Jednak nie znajduję dla "pokrzyku" tego znaczenia które mu nadał Autor.

Co do "astrometrii" to powtarzam. To słowo to nazwa obszernego działu astronomii który dzieli się na mniejsze, które dzielą się na zupełnie małe. Samo słowo "astrometria" jest nieprecyzyjne i niejasne w kontekście utworu. Ale to też moje zdanie.

Dodam, że Sokratex ma w nawyku udziwniać wiersze różnymi mniej lub bardziej "trudnymi" słowami... Po czym z lubością onanisty tłumaczy wszystko wszystkim, nawet jeśli tego nie wymagają od Niego. Zastanawiam się więc, gdzie jest sens maskowania treści w taki sposób, i do tego moim skromnym zdaniem w tym przypadku w sposób nieudany.

Moje, moje zdanie itd...

[SamoZuo]

ja już chyba obczaiłam ten wiersz...

ta "astrometria treści" to jest wszystko to co zachowało się po naszych przodkach, a że oni starli się udowodnić że wszystko ma jakiś sens, wszystko da się jakoś wytłumaczyć, nic nie dzieje się bez przyczyny, tak rozumieli świat, nawet jeśli to nieprawda, i zapewne to nieprawda.

Ale ich dziedzictwo żyje "od pokrzyku do podszeptu, dłużej niż życie" ich ciała dawno umarły, ale pozostały po nich słowa w pamiętnikach które symbolizują dorobki kulturowe czyjegoś życia.

[Sokratex]

astrometria treści względem bezsensu


coś
od pokrzyku do poszeptu

Dobrze zrozumiałem? Pozorne położenie/ruch ciał niebieskich treści względem bezsensu, czyli coś pomiędzy wilczą jagodą a poszeptem (ktoś szeptał)

Czy to nie brzmi bezsensownie? Chyba, że złe znaczenie poszczególnym słowom przypisałem.
Tak czy siak, Pokrzyk to wilcza jagoda a astrometria jest tak szerokim pojęciem, że odbiera jakiekolwiek znaczenie słowom Autora.

To jest trochę grafomańskie. I kiepski wiersz.

Pozdrawiam
NP

Jak tak się czyta, to wszystko będzie grafomańskie i kiepske. A najśmieszniejsze, że zwłaszcza to co najlepsze.

Astrometria to przede wszystkim astronomia pozycyjna
i nie rozumiem Twoich obiekcji, tym bardziej, że później następuje wyjaśnienie?
Pokrzyk... dobrze Ci się kojarzy z trującą rośliną, a zarazem pierwszym krzykiem nowonarodzonego człowieka.
Ciekawe, jak czytasz takiego Leśmiana? Pewnie nie czytasz, bo nie miałbyś się już kogo czepiać, co oznacza taki czy inny neologizm.


Pozdrawiam.

Ja chyba zrozumiałam, my jesteśmy jak te planety- takie okruszki w całym ogromnym kosmosie, nasze istnienie jest chwilowym rozpaczliwym krzykiem, lub szeptem, którego nikt po latach nie usłyszy, bo wszystko o nas wygaśnie, uciszy się.

Mniej więcej Wszystko jest dźwiękiem i nawet nie musimy mówić, żeby dźwięczeć jak planety, słońca czy całe galaktyki.

Pozdrawiam.