Wskrzeszenie

[Leon Gutner]

Czasami jeszcze lekko wskrzeszasz
to co minęło lecz wciąż żywe

miarowe ruchy
zbyt dotkliwe

i tylko dziwić się widokom
ostatnią żałość cierpko wzniecać

nie jedno mówić
coś obiecać

skostnieć gdzieś w ramach tej pociechy
nadzieję słodką zapowiadać

jeśli to nawet
fałsz lub zdrada

z kompletem ciszy w telefonach
donikąd ruszyć słodką falę

bo potem nic już
nie ma dalej

kolejne sprawy wytłumaczyć
i usta minąć w wielkim żalu

niczego bardziej
już nie całuj

udawać że to dokądś wiedzie
odpowiedź stawiać nad pytanie

reszta niech sama
zmartwychwstanie



Sierpień 12 Olsztyn

[Ewa Włodek]

hmmm, Leonie, skoro peel znalazł się w takiej sytuacji - tu już chyba żadnego "zmartwychwstania" relacji - nie będzie. Może - "narodziny" nowej - ale to - za chwilę...
Bardzo, bardzo mi się spodobała forma. Taka - nowa u Ciebie. I dobrze...

z serdecznością...
Ewa

[skaranie boskie]

Właśnie przed chwilą czytaliśmy to wspólnie z Glo.
I każde czytanie wyglądało inaczej.
Nie będę się wypowiadał za nią, ale ja go odbieram jak rozmowę, choć wydaje się być monologiem.

kolejne sprawy wytłumaczyć
i usta minąć w wielkim żalu

niczego bardziej
już nie całuj

W tym fragmencie, odniosłem wrażenie, co nawet odbiło się na recytacji, że peel próbuje uspokoić natrętną rozmówczynię, próbującą uciszyć go pocałunkami. On mówi swoje, a ona usilnie całuje i wtedy on musi tak trochę odtrącając ją krzyknąć: Już nie całuj!
To oczywiście moja wizja, sprzeczna z inną, którą dane mi było poznać.
Tak, czy owak, to jest dobry wiersz.

[eka]

Czasami jeszcze lekko wskrzeszasz
to co minęło lecz wciąż żywe

miarowe ruchy
zbyt dotkliwe

Bardzo na tak obrazowaniu tego ulotnego odczucia.
I całej próbie uniesienia niepewności monologu peela, a raczej rozmowie z samym sobą.
Dobry wiersz!
Pozdrawiam.

[Leon Gutner]

Dziękuję Ewie i Ece .

Blisko Małpeczko krąży twoja myśl . To w istocie rozmowa w której peel w większości mówi do siebie a właściwie mówi sobie samemu głośno to czego nie jest w stanie wymówić osobie która znajduje się obok . Z dwoma wyjątkami . Na samym początku i w miejscu przez ciebie zacytowanym wydobywa z siebie przekaz na zewnątrz . Myślę jednak ze taka kompozycja nie stanowi istoty wiersza . Ta zawiera się w analizie monologicznej i samym temacie .

Cieszę się Małpko że podszedłeś blisko wiersza Leona .

Dziękuję za twoją uwagę i twój czas i popiję za ciebie wino nocą z tego powodu .

Z uszanowaniem L.G.

[januszek]

ja go odbieram jak rozmowę, choć wydaje się być monologiem.

wiem ze Leon dialogu do wierszy raczej nie zalicza, wiec napewno co to to nie, ale

Wyznanie

Podmiot liryczny tu wyraźnie wyznaje swoje uczucia.

To liryka w najczystszej postaci, bo przecież istotą liryki jest właśnie wyraz uczuć.
Jeśli wyznania są typowym zwierzeniem, rodzajem poetyckiej spowiedzi, taki utwór możemy nazwać utworem konfesyjnym.
Może być też tak, że poeta nie tyle zdradza swoje uczucia, co rozważa jakiś dylemat, problem. Wówczas możemy mieć do czynienia z refleksją poetycką.

całość cytowałem

[coobus]

Z Leonowego archiwum. Ciekawa forma, ostatnio urozmaicasz układ wierszy. Kolejny liryczny rozrachunkowy smuteczek. I w równie dobrym stylu. A teraz, jako pokutę za popełnienie tej liryki, pijesz w nocy wino. I dobrze Ci tak...
A nam też jest dobrze z tym wierszem

[Leon Gutner]

wiem ze Leon dialogu do wierszy raczej nie zalicza, wiec napewno co to to nie, ale

A skądże taki pomysł ? Ach z powodu tego że Leo nie zaliczył Januszkowej rozprawki lirycznej do wierszy ? Nie mam jednak powodu sądzić ze to celowy przytyk i wolę ufać ze trafił ci się Januszku czysto oznajmująco. Bo choć Leo pozostawił ją poza sferą pojmowanej przez niego poetyki inni czytelnicy mogą mieć zdanie zupełnie odmienne .

nie tyle zdradza swoje uczucia, co rozważa jakiś dylemat, problem.

A tu trafiłeś w samo sedno więc Leo jest wdzięczny za odbiór zbliżony do założenia autora .

Dziękuję za czas poświęcony wierszowi Januszku .

Ach Coobi - wiesz jak to jest . Nie ma jak to rozrachunkowy smuteczek podlany winem . Najlepiej tym uzyskanym ze strof uznanych forumowych autorów.
Cieszę się ogromnie że dotrzymujesz mi towarzystwa niemal za każdym razem . Nie da się ukryć że to właśnie twoja twórczość inspiruje Leona do różnych nowych prób z tematami i formami .

Z podziękowaniem Panom .

L.G.

[bartosia]

Leonie
Czytalam juz i pewnie - jak to u mnie - napisze inny komentarz.
Dzisiaj odbieram Twoj wiersz z refleksja nawiazujaca do tradycji Wielkiej Nocy.

Dla mnie monolog.
Lubie.

[lczerwosz]

już chyba żadnego "zmartwychwstania" relacji

Ja tam nie wiem, moim zdanie relacja jest. Weszła w fazę negatywną, ciche dni? Ale prowadzenie w myślach dialogu wskazuje, że się coś przełamie i "zmartwychwstanie". Wyobraźcie sobie, że PL dzwoni na komórkę do PL-ki i milczą tak przez pół godziny z roamingiem. Czym jest takie milczenie, jeśli nie relacją. To pozytywna interpretacja, można pomyśleć o negatywnym milczeniu. Ale lepiej nie.