Miejsce na ziemi

[coobus]

W tabloidowych oknach umiera nieśmiałość.
Anorektyczne szczęścia wirują na rurze,
na szpilkach, co jak szczudła. Twoje będzie małe.
Wśród płotów zaśniedziałych spopielałym kurzem.
Jest ledwie mglistą wizją, co właśnie dojrzewa.
Niezapisanym wierszem. Rdzawym płaczem liści.
Zawiązujesz kokardki na gałęziach drzewa.
Na radość dopełnienia. Na sen niezawistny.

Wyciągasz resztki światła spod uśpionych powiek,
obszarem wyciszenia granice zaznaczasz.
Zasypiasz sercem dzwonu w ciszy przedwieczornej,
zmęczonym, wypalonym po niedzielnej pracy.
Witasz ptasią czeredę, co niebo zaciemnia,
zanim szyki sformuje w proste linie kluczy,
przyglądasz się gałęziom, zatraconym w szeptach,
podsłuchujesz ich mowę, której wciąż się uczysz.

Zaglądasz w oczy jutra. W gary okopcone.
Matce studni się kłaniasz z należną powagą.
Siwowłosa codzienność przyjdzie tu po wodę.
Przysiądzie pod czereśnią. Splunie pestką krwawą.
Niesiesz to swoje jutro, kapliczkom się kłaniasz.
Starym drzewem wychodzi ku tobie dąbrowa,
konarami zgiętymi w znaki zapytania...

Pod tym dębem dom zbuduj.
Potem ją przyprowadź.

[januszek]

Pod tym dębem dom zbuduj.
Potem ją przyprowadź.

oczywiście dąb samodzielnie posadzony, dom też zbudowany i potem syn i spełnienie mężczyzny,
a niektórzy to próbują na odwrót

[Leon Gutner]

I cóż tu pisać kiedy wiersz mówi sam za siebie .

Leo pilnie czyta i pilnie wchłania i z podziwu wyjść nie może .

Z uznaniem L.G.

[P.A.R.]

Matce studni się kłaniasz z należną powagą.
Siwowłosa codzienność przyjdzie tu po wodę.
Przysiądzie pod czereśnią. Splunie pestką krwawą.

zaczerwieni jawą...

skosztowałem najsmaczniejszego
zdaje mi się
choć moje zmysły w opłakanym stanie
piątka...

[Gloinnen]

wirują na rurze,

Chyba chciałeś nawiązać do panienek tańczących przy rurze.
Tak, według mnie, byłoby zgrabniej stylistycznie.

A w ogóle - to przepiękny wiersz. W dowód uznania przyjmij:



Podziwiam z pokorą talent, wrażliwość, głębokie spojrzenie i kunszt słowa. Takie utwory po prostu chce się czytać, zapadają w człowieka na długo.

Pozdrawiam,


Glo.

[Ewa Włodek]

miejsce na ziemi - każdy ma swoje, a wiele się różni między sobą. Dla jednych jest to dom, nawet - 'siermiężny", ale własny i w miarę pewny. Dla innych - taniec na rurze, dosłownie i w przenośni...
A Ty, Coob, kunsztownie o tym opowiedziałeś...

uśmiechy posyłam...
Ewa

[anastazja]

Nie da się zacytować jednej strofy. Może chociaż to;

Zaglądasz w oczy jutra. W gary okopcone.
Matce studni się kłaniasz z należną powagą.

Po prostu cudowny wiersz!

coobusku

[pietrek]

[bartosia]

"Twoje będzie małe.
Wśród płotów zaśniedziałych spopielałym kurzem.
...
Pod tym dębem dom zbuduj.
Potem ją przyprowadź."


Wiem, ze to piekne, jak calosc - ja tak nie potrafie
- lecz sklania mysli w kierunku konca...
Od kiedy intensywniej obcuje z poezja nie moge odnalezc we mnie radosci.

Gratuluje, Coobi

[Dorota Karin]

Pięknie, gratuluję i pozdrawiam.