Odlot Doroty

[Dorota Karin]

znowu chcę uciec do Berlina
a lot kolejny odwołany
i smutna stewardesy mina
smukłej jak Boeing - ten z Pan Am`u

bo nic mi kurwa nie wychodzi
więc między piersi ciebie biorę
ssiesz moje sutki niczym słodzik
zaciskam uda w samą porę

sali odlotów - żegnaj - noro!
na twoich ustach mam ochotę
honoris causa być doktorem
więc uczyń mantrą mnie - Dorotę

[bartosia]

Co sie odwlecze nie uciecze...

"k...a" w ustach pieknej kobiety brzmi niezbyt zachecajaco

[Leon Gutner]

k...a" w ustach pieknej kobiety brzmi niezbyt zachecajaco

W rzeczy samej . Gdyby nie to druga strofa byłaby najlepszą strofą tego wiersza .
Mocno zacisnę uszy i całość z jednym wyjątkiem pochwalę .

Z uszanowaniem L.G.

[Dorota Karin]

Bo to początkowo pisałam wiersz dla poety - jako wypowiedź męską, ale jak Was to razi, to mogę zmienić na ,,w życiu"

[Gloinnen]

smukłej niczym Boeing z Pan-Am`u

smukłej jak Boeing - ten z Pan Am'u.
---> to taka moja propozycja, dla wyrównania rytmu.

tak jak słodzik

A tutaj - lepiej właśnie pasowałoby "niczym" w miejsce "tak jak".

żegnaj sali odlotów noro

Znów rytm się zachwiał, można się ratować inwersją:

"Sali odlotów - żegnaj - noro!"

W kwestii "kurwy" - za szybko się poddałaś.
Oczywiście są zwolennicy i przeciwnicy. Ja należę do tych, którzy uważają, że środków artystycznej ekspresji, nawet najbardziej kontrowersyjnych, nie należy dzielić na kobiece i niekobiece.
Nie namawiam oczywiście do epatowania wulgarnością dla samego epatowania, ale na miłość boską, denerwuje mnie zamykanie kobiet-poetek w pewnym stereotypie. Czy powinny pisać tylko o aniołkach i fiołkach?

[Dorota Karin]

Bardzo dziękuję Glo za podpowiedź, skorzystam. Nie jestem specjalistką od rymowanych, czasem coś skrobnę i chętnie się podszkolę.

[skaranie boskie]

Jak na "czasem coś skrobnę", wyszło nie najgorzej.
Nawet z kurwą na pokładzie.

[szarobury]

smukłej jak Boeing - ten z Pan Am`u

bo nic mi kurwa nie wychodzi

te dwa wersy stanowią o kiczowatości tego utworu

w pierwszym "ten" jest ewidentnym zapychaczem, pomijając, że Pan-Am zbankrutował 23 lata temu, to nie sądzę aby ich boeingi były smuklejsze niż innych linii lotniczych - więc w sumie wyszło bez większego sensu,
po tej nieporadności językowej rzucasz w czytelnika kawałem krwistego mięcha - razem jest to niesmaczne i zalatuje kiczem

osobiście uważam, że autor uciekając się do wulgaryzmu obnaża swoją impotencję językową
spodziewam się, że na e-sztuce utwór zrobił furorę, ale tutaj, jak widzisz nie, bo tutaj nie uprawia się
jakiejś tam e...sztuki
już same "sutki" dodają wystarczającej "mocności" Twoim słowom pójście dalej, to przekroczenie cienkiej czerwonej
linii, za którą tylko kicz i szmira

sorry

pozdrawiam

[abandon]

Oj Doris, nie ma lekko w rymowankach, ale zachęcam jak zawsze

[Gloinnen]

osobiście uważam, że autor uciekając się do wulgaryzmu obnaża swoją impotencję językową

Akurat pozwolę sobie na kontrę.

Należałoby się zastanowić nad funkcją wulgaryzmu w ogóle, nie tylko w poezji.
I nad poezją samą. Czy "nic, co ludzkie, nie jest jej obce", czy ma ona być tylko jakąś wyidealizowaną i wystylizowaną rzeczywistością, całkowicie oderwaną od tu i teraz, od prawdziwego życia.
Czy przemawia głosem człowieka, czy kukły?
Generalnie poezja powinna jednak akceptować świat, w którym żyje. A jednym z elementów tego świata jest język - z całym jego bogactwem i różnorodnością rejestrów. Od języka koturnowego, aż po burdelowy. A skoro poezja to sztuka słowa? A gdzie jest powiedziane, że należy całe językowe universum traktować wybiórczo? Wszystko zależy od świadomych wyborów Autora.
Przy ocenie tekstu należy brać pod uwagę - według mnie - jedynie kryterium funkcjonalności. Czyli - czy dany środek został użyty bezmyślnie, czy ma do spełnienia konkretne zadanie w utworze.

Co do zapychacza "ten" - zgoda. Sama go zaproponowałam Autorce, bo był to jakiś sposób na wyrównanie metryki wiersza.

Utwór, pomimo mankamentów, ma swoje zalety - na przykład ironię, humor.

Glo.