Miejsce na ziemi

[lczerwosz]

Podpisuję się pod wszystkimi pochwałami, cudnie brzmi i taki budujący, wzniosły, naturalny lub, lepiej, zgodny z naturą. Już, jak Januszek zauważył, zgodny z postulatami dla prawdziwego mężczyzny.
Jeśli bym coś sugerował, dużo jest czasowników zakończonych na "sz", co oczywiście wynika z drugiej osoby czasu teraźniejszego. Jakby to zróżnicować, to, myślę, byłoby ładniej.
pozdr
Leszek

[abandon]

Bardzo dobry wiersz

[EwaMagda]

Coobusie, a co ja mogę jeszcze powiedzieć... schylam głowę w podziwie... piękny

[coobus]

P.A.R piąteczka, fajnie Cię znowu spotkać

Glo, być może zgrabniej, ale wykorzystuję tu przyjętą ogólnie formę. Nie spotkałem się z tańcem przy rurze. Wygooglowałem ten zwrot, pojawił się, więc widzę, że też funkcjonuje. Być może jest tak samo jak z wyjściem na dwór i wyjściem na pole, obie formy pojawiają się równolegle. ( http://youtu.be/pCmwUv_A0gc ). Twoja pozytywna ocena zawsze się bardzo liczy. Dziękuję za rekomendację.

Basiu, droga biedroneczko - myśli w tym wierszu najwyraźniej zmierzają w kierunku początku, koniec jest tu jeszcze nieprzewidywalny. To tylko pragnienie szczęścia, małego ale własnego, nie wśród wytworów współczesnej cywilizacji, lecz wśród płotów, kapliczek, studni, pieca z okopconymi garnkami - czyli taka wizja już nieco archaiczna, ale zakorzeniona w wielu z nas. I sporo osób próbuje ją realizować. A w tle drzewo, dom, syn... jako dopełnienie. Tak więc to początek, mglista wizja zaledwie.

Leszku, wiem że tekst szeleści, ale... sorry, taki mamy język (trzecia osoba zawsze delektuje się niemal tym szelestem). Żeby to usunąć, musiałbym zmienić konwencję całego wiersza, czyli cały wiersz. To był świadomy wybór. I tak dobrany szkielet wiersza.

Za pozytywne recenzje dziękuję wszystkim komentującym

[Gyor]

Czytam, dumam, tęsknota mnie ogarnia. Podziwiam, zazdroszczę i gratuluję.

[bartosia]

P.A.R piąteczka, fajnie Cię znowu spotkać



Basiu, droga biedroneczko - myśli w tym wierszu najwyraźniej zmierzają w kierunku początku, koniec jest tu jeszcze nieprzewidywalny. To tylko pragnienie szczęścia, małego ale własnego, nie wśród wytworów współczesnej cywilizacji, lecz wśród płotów, kapliczek, studni, pieca z okopconymi garnkami - czyli taka wizja już nieco archaiczna, ale zakorzeniona w wielu z nas. I sporo osób próbuje ją realizować. A w tle drzewo, dom, syn... jako dopełnienie. Tak więc to początek, mglista wizja zaledwie.


Za pozytywne recenzje dziękuję wszystkim komentującym

Tak. Wiem. Marzymy o wyjsciu z cywilizacji, ale bez niej nie marzylibysmy o tym. ( kobieta to lipa, dzieci, wnuki, wieczna milosc - mam na codzien...
A dab wycielismy, bo bardzo zacienial ogrod, z kazdym rokiem przytlaczal mnie bardziej, lecz wiewiorki zniknely potem...
Mimo wszystko przygniotlo mnie to debisko


Wiersz oczywiscie piekny. Zreszta lubie i czytam Twoj tomik

[marta zoja]

Jest takie miejsce pomiędzy niebem, a ziemią... tam na mnie czekają Twoje wiersze...

[witek kiejrys]

poza ogólnym: tak! - zastanawia mnie forma budowy cząstki drugiej, gdzie autor używa pełnych zdań.
zastanawia, w kontekście tego, jak zbudowane są pozostałe cząstki: ze zdań krótkich, jakby urywanych. wiem, to element odchodzącej już mody, ale skoro tak, to wiersz powinien być utrzymany w jednolitej konwencji.

pozdrawiam

[Gloinnen]

to element odchodzącej już mody,

Zdania pełne i rozwinięte czy krótkie?

[abandon]

Bardzo dobry wiersz