po co wierszom poprawność

[coobus]

po co wierszom poprawność
włosy przygładzone
buty wyszczotkowane
rażąca biel koszul

skoro wrosły w podwórka
niegodne Sorbony
w stare bramy
w piwnice
zatęchłe od moczu

po co wierszom słowniki
formy wyszukane
ciułanie fakultetów
wchodzenie w elity

skoro śpią do południa
na łóżkach składanych
piją wina krajowe
w szklankach niedomytych

[stary krab]

Szklanki można umyć. A wiersze w języku ojczystym każdy Polak pretendujący do miana poety czy choćby autora tekstów powinien pisać poprawnie.
To było do Autora. Co się tyczy pe-ela - przyjmuję, do tolerancyjnej wiadomości.

[anastazja]

Temat zaskakujący i zacny. Myślę, że również może i kontrowersyjny. Biorąc pod uwagę Autorów, którzy piszą teksty, wyszukując w słownikach różne obce słówka. Dla mniej wyrafinowanych pewnie nie. Na przykład myślę o sobie

Pozdrawiam coob.

[Liliana]

jestem za poprawnością, nawet tam, gdzie śpią do południa
na łóżkach składanych
piją wina krajowe
w szklankach niedomytych

trzeba równać w górę, nie w dół,

pozdrawiam

[Leon Gutner]

Temat w rzeczy samej jak na Coobiego - zaskakujący . Ale cóż tam temat kiedy pióro nosi to samo znamię szlachetności zapisanej w wielu lirykach . A w takim wypadku nawet piwnice zatęchłe od czegoś tam mają swoje niesamowite przesłanie .

Z przyjemnością niezmienną L.G.

[januszek]

jest i górnolotny trel słowika i błotny rechot żabi potrzebny o ile kazdy jest w swoim rodzaju
gore jesli słowiki by też rechotały bo:

po co wierszom poprawność

a żaby korzystały by nie ze swego słownika "wchodząc w elity"

[abandon]

Ciekawy temat. Piszemy, jak umiemy

[Gloinnen]

Poprawność interpretuję nie jako poprawność języka, a bardziej jako kontekst dla wierszy. Poprawność nastrojów, poglądów, uładzenie, czystość (moralna), aspiracje do dobrego tonu, zniewolenie konwencjami, sztuczność, a może też poprawność polityczna (z tym mi się kojarzą białe koszule, elity)?

Na przełomie wieków XIX i XX dużą rolę w budowaniu tożsamości artystycznej odgrywało dokonanie wyboru między dwoma skrajnymi stylami życia, które determinowały świadomość, sposób widzenia świata. Z jednej strony była bohema, z drugiej, mieszczaństwo.
Twój wiersz chyba sytuuje się na granicy tego samego podziału.


Bo, podobnie jak peelowi, jest mi zdecydowanie bliżej do bohemy, niż do mieszczaństwa.

Pozdrawiam,
(koniecznie krajowym!)

Glo.

[coobus]

Temat został szybko naszkicowany do komentarza pod wcześniejszym moim wierszem, niejasno przedstawiony, nie poruszał wielkiego problemu, więc i nie oczekiwał na poważne potraktowanie. Jaką poprawność miałem na myśli? Wiersz to też człowiek. Chyba tę, że nie szata zdobi człowieka. Nie każdego da się wcisnąć w odprasowana koszule i krawat , nie każdemu pasują starannie zaczesane włosy, nie każdy ma chęć posługiwać się poprawnie sztućcami, i swobodnie zastępuje je palcami, nie dbając o to, co inni powiedzą. Czy marynarka jest bardziej poprawna od swobodnego t-shirta? Kuroń, minister w pewnym okresie, któremu ostatnio poświęciłem wiersz, nie dał się przebrać w garnitur, nawet najwyższe odznaczenia państwowe odbierał w swojej dżinsowej koszuli. Tak więc taki punkt widzenia miałem na myśli, pisząc o wierszach. Nie każdemu z nich pasuje krawat, niech każdy z nich pozostanie sobą, to będzie chyba najważniejsza jego wartość.
Na pewno nie tak naszkicowałem problem w tych kilku słowach, stąd to uzupełnienie.
Załączam pozdrowienia wszystkim komentującym zwolennikom poprawności i tym bardziej otwartym, uznając wszystkie Wasze racje. Z pozdrowieniami

[P.A.R.]

sceny niczym z Lalki... podane inaczej
dyndające za oknem jak na życie patent...

coob