Kruk

[Coffee Creeper]

Kruk

Przyszła pora by przyjrzeć się temu co pod skórą
dotrzeć do różowej tkanki, arterii i ścięgien
Chcę widzieć poczucie win zamalowywane czerwienią

Z papierosem w kącie ust
i koronie z drutu żyletkowego
klęczę w brązie politury starej szafy

Patrzę na krew zbierającą się w dłoniach
ucieka między palcami
- nie widzę w niej duszy

Jerzy. K. Raszyn grudzień 2011

[Miladora]

Witaj, Coffee.

Całkiem nieźle, moim zdaniem.
Chociaż nad paroma drobiazgami jeszcze bym się zastanowiła.

- Chcę widzieć poczucia win zamalowywane czerwienią - rozumiem, że to liczba mnoga, ale czy poczucie win nie jest samo w sobie liczbą mnogą? W każdym razie, jeżeli mogę, widziałabym to prościej:
- Chcę widzieć poczucie win zamalowane czerwienią

- i koronie z drutu żyletkowego - ten "drut żyletkowy"... może inaczej by się dało to ująć? Nie tak dosłownie?

- w pociągłej twarzy - wg mnie zbędne, bo nic nie wnosi do wiersza.

- klęczę w odbiciu brązowej politury starej szafy - "brązowej" też bym usunęła. Niech czytelnik sam dopowie kolor.

- Patrzę na krew zbierającą się w dłoniach
jej ucieczce między palcami - "jej ucieczce" odpowiada słowo "przyglądam się". Jeżeli masz "patrzę na krew", to logiczniej byłoby dać "(patrzę na) jej ucieczkę między palcami".

Pointa wymowna. Podoba mi się, bo skłania do przemyśleń.

Dobrego

[Gloinnen]

Witam serdecznie nowego Autora.

Wiersz moim zdaniem wymaga jeszcze poprawek warsztatowych.

Z papierosem w kącie ust
i koronie z drutu żyletkowego
w chmurze dymu przed przymkniętymi powiekami
w pociągłej twarzy
klęczę w odbiciu brązowej politury starej szafy

Patrzę na krew zbierającą się w dłoniach

"w kącie ust"
"w chmurze dymu"
"w pociągłej twarzy"
"w odbiciu"
"w dłoniach".

Na tak niewielkiej przestrzeni nagromadziłeś aż pięć konstrukcji wprowadzonych przyimkiem "w". Moim zdaniem one się ze sobą mocno gryzą. Spróbuj może urozmaicić strofę pod tym względem. A "pociągłą twarz" usunęłabym, jak radzi Miladora.

Patrzę na krew zbierającą się w dłoniach
jej ucieczce między palcami
- nie widzę w niej duszy

Pomyślałabym jeszcze nad kompozycją pointy. Można tu zagrać przerzutnią.

"Krew zbiera się w dłoniach
na jej ucieczkę przez palce
patrzę
- nie widzę duszy"

Mnie również uderzyła myśl zawarta w ostatnich wersach. Stawiasz ciekawe pytanie. Choć odpowiedź raczej brzmi pesymistycznie.

Pozdrawiam,
:

Glo.

[Coffee Creeper]

Posłuchałem Waszych sugestii i parę rzeczy zminiłem.
Drut żylektowy został i ewentualnie zastąpił bym go kolczastym.

[P.A.R.]

Posłuchałem Waszych sugestii i parę rzeczy zminiłem.
Drut żylektowy został i ewentualnie zastąpił bym go kolczastym.

szkoda, że nie wszystkich, bo uzasadnione
a wersy warte drobnego szlifu

Patrzę na krew zbierającą się w dłoniach
i jej ucieczce między palcami
- nie widzę w niej duszy

jej - w niej, zapisałbym inaczej

[Coffee Creeper]

Posłuchałem Waszych sugestii i parę rzeczy zminiłem.
Drut żylektowy został i ewentualnie zastąpił bym go kolczastym.

szkoda, że nie wszystkich, bo uzasadnione
a wersy warte drobnego szlifu

Patrzę na krew zbierającą się w dłoniach
i jej ucieczce między palcami
- nie widzę w niej duszy

jej - w niej, zapisałbym inaczej

... i jak ucieka między palcami...

[SamoZuo]

Wykonanie wiersza do mnie nie przemawia, nic nowego nie odkryłeś, typowy opis samookaleczania się, właśnie wg. mnie można by to bardziej zmetaforyzować, ując inaczej.

Najczęściej ludzie robią coś takiego, gdy nie ma w pobliżu nikogo kto by ich wysłuchał, zrozumiał, to jakby głuchy krzyk, uwolniony z głębi, o pomoc, rozumiem to i nie neguję takiego zachowania, ale wiersz nie porywa mnie.

Pozdrawiam

[Coffee Creeper]

Wykonanie wiersza do mnie nie przemawia, nic nowego nie odkryłeś, typowy opis samookaleczania się, właśnie wg. mnie można by to bardziej zmetaforyzować, ując inaczej.

Najczęściej ludzie robią coś takiego, gdy nie ma w pobliżu nikogo kto by ich wysłuchał, zrozumiał, to jakby głuchy krzyk, uwolniony z głębi, o pomoc, rozumiem to i nie neguję takiego zachowania, ale wiersz nie porywa mnie.

Pozdrawiam

Epigonia powiadasz...
starałem się raczej zobrazować stan świadomości - człowieka który sam jest sobie wszechświatem decydującego się na pokutę jak Chrystus lecz bez nadzei na zmartwychwstanie ani lęku przed piekłem. Pozostaje nicość dla niego i po nim, nie ma szans by odpokutował winy.

[Miladora]

Lepiej jest po poprawkach, Coffee.

starałem się raczej zobrazować stan świadomości

Zgodzę się z tym. W wierszu jest on sam ze sobą. Sam dla siebie. Spokojny. Przygotowany na tę nicość.
Ten brak emocjonalizmu w zapisie działa na korzyść wiersza.
A na marginesie - ból fizyczny bywa najczęściej antidotum na ból psychiczny.
Więc jeszcze może się uratować...

Dobrego

[SamoZuo]

No, niech wam będzie...Wolności i unikalnych stanów świadomości się zachciewa, co?

Pozdrawiam