fdsa

[Berele]

fdsafd

[iTuiTam]

...chwycić
za duszę, frapować, gorszyć. Dlaczego

uciekać od piękna będącego w istocie solą życia? Piękno jest proste i przyjazne,
i tak prostolinijnie magnetyzuje. Przecież jesteśmy skazani na jakość, efekty, maestrię,
wspaniałość, wirtuozerię. Od piękna

nie można uciec. Przyjaciołom i najbliższym, obywatelom, potomstwu winni jesteśmy harmonię,
radość, miły ton i z wyczuciem dobrany kolor.

Masz na początek ode mnie 'podobamisia', Berele.

Wiersz wciąga, im dalej tym lepiej.

Ciekawe przerzutnie, chociaż - tu wybacz - nie będę ich rozkładać na czynniki pierwsze (kiedyś robiłam to niemal zawodowo i mam lekkowstręt do analityki). Pozostanę więc jedynie przy podkreśleniu, że ciekawe.

To ci taksówkarz, nie przymierzając jak bardziej wyrafinowana odmiana meneli, kolegów Zdzicha (z cyklu opowiadań na 8p).

Jeśli nawet jako autor ironizujesz, wkładając takie sentencje w usta taksówkarza, to mi nie przeszkadza. Czasami nieoczekiwane sytuacje rodzą złote myśli, nawet jeśli nie są to myśli równe Eurece.

Forma na plus i zawartość jej nie odbiega.

serdecznie
iTuiTam

[em_]

Pierwsze co pomyślałam, to, że to raczej powinno znaleźć się w prozie, może poetyckiej, bo na pewno nie tu.. Ale to szczegół.
Mnie niestety nie podobało się, nie wciągnęło, ale to chyba rzecz stylistyki - nie moja bajka.
Pozdrawiam

[haiker]

Bliższe esejowi czy nawet felietonowi.

Razi pouczający ton, a poruszenie wewnętrzne taksówkarza jest tylko werbalne.

I to wszystko po tak zajebistym początku:

Wzięła taksówkę, jak bierze się wolne. W parę sekund ogarnęła, co leci

[Alek Osiński]

Napisane sprawnie, ale temat, przynajmniej mnie nie porusza,
bo kręcąc się w rytmie disco polo, rytm zagłusza wszystko
i trudno się z niego wyrwać ku innym, chociaż próba jest istotnie,
źródło zagłusza wypływające strumyki, przynajmniej
tak to odbieram...

Pozdrowienia

[Berele]

Dziękuję za komentarze. Będę się starał pisać lepiej. Jeśli o moje zastrzeżenia chodzi, to niewątpliwą usterką jest tu na pewno zdublowany czasownik uciekać. Zaś jako kulminację tej weekendowej liryki uznałbym podwójne znaczenie rzeczownika harmonia