Miazmaty

[Marcin Sztelak]

Wszyscy święci od chwiejnych
kroków, postanowień
i szczęśliwego nowego roku
w zaciśniętych pięściach dławią
ogień, słowo.

Albo coś gorszego.
Zresztą może to tylko domokrążcy
gotowi sprzedać piędź
ziemi, piachu.

Lub stali bywalcy kościołów,
knajp, sklepów
z kieszeniami wypchanymi stekiem
rzeczy.

Jednak czekają u wylotów
dróg, tuneli, drzwi, okien.

[Alek Osiński]

Jednak czekają u wylotów
dróg, tuneli, drzwi, okien.

Jednym słowem chodzi o szukanie dobrego wyjścia,
a może zasłonięcia się słowem, Sybilla coś pewnie
miałaby w tym temacie do powiedzenia...
chociaż akurat te kroki nad wyraz pewne

Pozdrawiam:)

[haiker]

Bardzo klimatyczny wiersz. Utrzymany w stylu jednego obrazu, jednego widza, coś jak odmalowywanie jednego miejsca w różnych dniach, porach, może nawet masz chęć przechodzenia pomiędzy (a raczej nad) epokami.

Ten wiersz nie jest jednak pesymistyczny (mimo tytułu i swoistego zamknięcia gostkami wyjść). Ten wiersz opisuje. I tyle.