W

[Bożena]

Szacun Ewo- trudna tematyka, bo i róźna ocena zdarzeñ, ale wiersz udźwignął-serdeczności

[Ewa Włodek]

...ceglane niebo...

cóż, Gajko, strop piwnicy zasypanej gruzami, a pod nim - ludzie...

Niesamowita ta pierwsza odsłona liczb - suche wyliczenie rodzące przerażający obraz kalectwa, nierówności nie tylko kończyn, oczu, ale i dysproporcji militarnego potencjału.

to mnie bardzo cieszy, Eko, że tak widzisz te liczby, bo taki sens miałam w zamyśle, tak konstruując tę cząstkę. Radam, że mi "wyszło...


Drogie Panie, ślicznie Wam dziękuję za wizytkę, za chwilę i za serdeczne słowa...
moc dobrego do Was...
Ewa

[Ewa Włodek]

Szacun Ewo- trudna tematyka, bo i róźna ocena zdarzeñ,

wiem, Bożeno, wiem, że różna, i nie dziwię się. Ale ja daleka jestem od oceny (w wierszu, bo prywatnie ma własne zdanie), wolałam podzielić się swoją refleksja na temat zdarzenia...

pięknie Ci dziękuję, ze jesteś, że poczytałaś i podzieliłaś się ze mną Swoją oceną...
samo serdeczne do Ciebie...
Ewa

[haiker]

Dosłownie nic tu nie - przywołane wątki, które już ciężko nawet znaleźć w prasie. Ubywanie członków i samych osób jest dość naturalne w czasie, nie widzę osobliwości PW.

[coobus]

Ładnie. Bez patosu.
Mam z okna widok na kopiec na Bartyckiej - przez 63 dni będzie płonął znicz. Wychowano mnie w duchu powstania. Miałem wspaniały duet wychowawców, wprowadzających mnie w dorosłe życie - Kazimierz Lisecki "Dziadek" i i Maria Pilecka (żona rotmistrza). I byłem wtedy tak daleko od polityki, że aż trudno uwierzyć. Dorastałem wraz z Warszawą - ona w swoim drugim życiu, ja w pierwszym i jedynym. Pamiętam gruzy Warszawyi to, jak powstała z kolan.
I z taką legitymacją chciałem Ci podziękować za ten wiersz

[Alek Osiński]

dwadzieścia trzy ręce
dwadzieścia siedem nóg
dwadzieścioro pięcioro oczu

bardzo sugestywny fragment

"przybywa mitów ubywa faktów"

a to chyba clou historii...

Pozdrawiam

[iTuiTam]

...
nie przebiją ceglanego nieba

jest nas coraz mniej
ubywa faktów przybywa mitów
albo odwrotnie

a my po kolei

Doskonała puenta, Ewo.
Mam podobne odczucia w odniesieniu do patosu, jak Coobus. Liczenie, powiększanie, czy też pomniejszanie nie zawsze idzie w parze z prawdziwą ilością.

[Ewa Włodek]

Dosłownie nic tu nie

ano - nic...

Bez patosu.

nie przepadam za patosem, Coob, więc radam, że na ten raz - uniknęłam. A względem warszawy - cóż, w moim rodzinnym Krakowie osiadło wielu Warszawiaków, którzy unieśli głowy z unicestwionego miasta. Jako żołnierze i jako cywile - przeszli, co przeszli. A że kilkanaścioro "przewinęło się" w moim otoczeniu - wysłuchałam, zapamiętałam i od czasu do czasu - "odprzypominam" sobie...

"przybywa mitów ubywa faktów"

a to chyba clou historii...

ano, wygląda, że tak, Alku...

Ewa Włodek pisze:
...
nie przebiją ceglanego nieba

jest nas coraz mniej
ubywa faktów przybywa mitów
albo odwrotnie

a my po kolei

Doskonała puenta, Ewo.
Mam podobne odczucia w odniesieniu do patosu, jak Coobus. Liczenie, powiększanie, czy też pomniejszanie nie zawsze idzie w parze z prawdziwą ilością.

to mnie cieszy, Elżbieto, że Ci zakonweniowało. A prawdziwa ilość - cóż, czasem wiele wydaje się mało, a czasem - odwrotnie...


Drodzy Państwo, najpiękniej wam dziękuję, że wstąpiliście, pobyliście chwilkę z moim słowem i powiedzieliście tyle dobrego, mądrego i ciekawego...
Serdeczność Wam posyłam...
Ewa