Gąsienica umrze na bank

[haiker]

zasypianie na koniec sierpniowego dnia
(z pośpiechem wydychającym lato)
zachęca by małeduże imago
nie dało się złapać przez łapacza snów

być może północ wybija szklankę
a miejsce serca dzwonu zajmuje ślaz

więc ponownie wydarzyło się lato
i przez kilka otulonych miesięcy
poszukiwać będziemy piasku między palcami
przy każdej kąpieli albo i bez

ponownie zdarzy się jesień
a my przestaniemy tym razem
liczyć czas

[Adela]

Ładne metafory, spokojny wiersz, zasypiający;)
Puenta nie zaskakuje, ale dobrze komponuje się w całość.
Pozdrawiam,
A.

[lczerwosz]

Jest kilka pięknych myśli:

by małeduże imago
nie dało się złapać przez łapacza snów

Motyle kończą swoją pracę, zasypiają, nie wiem, umierają. Ale to kojarzy mi się z zabieraniem wolności, pojmaniem w okowy szkoły, pracy po skończonym lecie, niechybnie to nastąpi.
Przy okazji, czy małeduże nie lepiej jednak rozdzielnie napisać albo z kreską.

kilka otulonych miesięcy
poszukiwać będziemy piasku między palcami
przy każdej kąpieli albo i bez

Ta pamiątka lata jest czasem nawet przykra, gdy powstaje zapalenie, albo piasek wejdzie do zegarka (analogowego). Jednak to bywa piękne wspomnienie.

ponownie zdarzy się jesień
a my przestaniemy tym razem
liczyć czas

Miłość przywieziona z wakacji jest najlepszą formą spędzania jesieni, zupełnie niespójną z obiegowym zlepkiem słownym: jesień życia.
Nie rozumiem tego ślazu jako serca dzwonu. To rośliny ślazowate, malwy na przykład, nie wiedziałem, podpowiedział mi wujek G. O północy może zdarzyć się coś istotnego, dziewczyna odejdzie. Pęknie serce, zamiast serca po prostu stłuczona szklanka. A Malwa?

[anastazja]

przez kilka otulonych miesięcy
poszukiwać będziemy piasku między palcami
przy każdej kąpieli albo i bez

bardzo ładne - tytuł super!

[eka]

Usilna próba przełamania nostalgii.
Bez szans, jest coś co naszą hardość przełamuje. Poza językiem, pod nim są emocje, słów nie potrzebują i nie boją się anihilacji, na bank.
Podoba się klimat, liryzm wiersza.

[Gloinnen]

być może północ wybija szklankę
a miejsce serca dzwonu zajmuje ślaz

Skojarzyło mi się ze starością i popijaniem ziółek.
Jakby tylko to zostało z lata. To też jest jakaś forma powrotu do okresu kwitnienia.

przez kilka otulonych miesięcy

A te "otulone miesiące" wyłaniają się jak potępione z Szeolu grafomanów.

poszukiwać będziemy piasku między palcami
przy każdej kąpieli

To jest super.

ponownie zdarzy się jesień
a my przestaniemy tym razem
liczyć czas

Mówi się, że tylko szczęśliwi czasu nie liczą. Motyw czasu wydaje mi się tutaj niezwykle istotny, jakby peel chciał, aby przestał on linearnie płynąć. Tutaj czas tworzy rozlewiska, małe i duże cykle, wydaje się umowny. Właśnie jak we śnie.

Pozdr.

[haiker]

spokojny wiersz, zasypiający;)

Powiedzmy "wiersz na uspokojenie".

Przy okazji, czy małeduże nie lepiej jednak rozdzielnie napisać albo z kreską.

Nie rozumiem tego ślazu jako serca dzwonu. To rośliny ślazowate, malwy na przykład, nie wiedziałem, podpowiedział mi wujek G. O północy może zdarzyć się coś istotnego, dziewczyna odejdzie. Pęknie serce, zamiast serca po prostu stłuczona szklanka. A Malwa?

Właściwie na obie wersje (łącznie lub z kreską) można znaleźć uzasadnienie. Najmniej chyba na rozdzielne, bo tu chodziło o współdzielenie cech.

Dzwon staje się miększy, cichszy. Nie rzecz w osobniczych cechach malwy, ale o kwiat jako taki. Malwy są bardzo częste w ogrodach przydomowych i widać je, gdy siedzi się latem na tarasie lub ganku.

Usilna próba przełamania nostalgii.

Właśnie nie wiem czy usilna, co może spokojna, bez oczekiwań co do rezultatu.

Skojarzyło mi się ze starością i popijaniem ziółek.

A te "otulone miesiące" wyłaniają się jak potępione z Szeolu grafomanów.

Coś jest w poszerzeniu perspektywy o jesień życia.

Są blisko, to prawda. Już samo sformułowanie:
i w otuleniu
poszukiwać będziemy piasku między palcami
nacechowane byłoby grafomańsko poprzez tę "otulinę".

[Berele]

Za Adelą: jest ładnie.

[bols]

Zaryzykowałabym użyć określenie - piękny; niesie nastrój lata, z pochwałą dojrzałości.