hołd Połoninie Caryńskiej

[EdwardSkwarcan]

stanąłem u stóp góry co tęsknotą włada
wiatr owionął muślinem - korona wysoko
wzrok wspina się po sukni z wiszących ogrodów
tren zdobi w leśnym gąszczu zwiewnych mgieł falbana

władczyni onieśmiela przytłacza potęgą
idę jak urzeczony zazdroszczę obłokom
gdy tulą szczyt woalem słońce śle jej złoto
w darze niosę ciekawość więc kolana miękną

uśmiechają się kwiaty jej barwni poddani
kłaniają niczym pazie z wdziękiem jarzębiny
promienie przeczesują zielony aksamit

mieni się kontrast pereł ros i borowiny
zachwyt otwiera usta na ścieżce do grani
by złożyć hołd urodzie rajskiej Połoniny

[skaranie boskie]

Jak dotąd podobały mi się twoje opisy przyrody.
Ten jednak mnie zawiódł.
Nie ma w nim nic znaczącego, charakterystycznego dla Połoniny.

stanąłem u stóp góry co tęsknotą włada
wiatr owionął muślinem - korona wysoko
wzrok wspina się po sukni z wiszących ogrodów
tren zdobi w leśnym gąszczu zwiewnych mgieł falbana

Takie rzeczy (żeby nie powiedzieć androny) można napisać o każdym napotkanym wzgórku.

władczyni onieśmiela przytłacza potęgą
idę jak urzeczony zazdroszczę obłokom
gdy tulą szczyt woalem słońce śle jej złoto
w darze niosę ciekawość więc kolana miękną

Tu znów piszesz ogólnikami, w dodatku daleko od Połoniny położonymi.
Tamtejszym górom dość daleko do obłoków, chyba, że masz na myśli ciężkie, nisko zawieszone, deszczowe chmury. Ale to nie są obłoki, te suną wysoko po niebie, mając za nic połonińskie pagórki.

Idąc dalej, trafiamy na kwiaty, które się uśmiechają...
Banał, efekt wyeksploatowany w literaturze do ostatniego płatka tychże kwiatów.

mieni się kontrast pereł ros i borowiny

A gdzieżeś Ty perły na Połoninie spotkał?
Jeśli masz na myśli perły rosy, to czytaj wyżej o wyeksploatowanych zwrotach.

Nie, nie i jeszcze raz nie!
Połonina zasługuje na nieco lepsze potraktowanie.
Tym bardziej, iż wiem, że potrafisz.
Napiję się z Tobą za Połoninę, bo ją lubię, ale - skoro ona sama nie może się bronić - zaprotestuję tutaj przeciw traktowaniu jej byle jak.

Jeszcze do formy - zachowałeś atrybuty sonetu, ale rymy - jarzębiny / borowiny / Połoniny - to chyba nieporozumienie.

[EdwardSkwarcan]

Zaprotestuję, bo wiersz nie jest przewodnikiem turystycznym \

wzrok wspina się po sukni z wiszących ogrodów
tren zdobi w leśnym gąszczu zwiewnych mgieł falbana

Czy ktoś już napisał?

władczyni onieśmiela przytłacza potęgą
idę jak urzeczony zazdroszczę obłokom
gdy tulą szczyt woalem słońce śle jej złoto
w darze niosę ciekawość więc kolana miękną

W pochmurny dzień trudno dojrzeć wierzchołki
Niezłe pagórki, skoro ci z nizin dostają zadyszki
Bieszczady rządzą się innymi prawami i przy pięknej pogodzie, szczyty są niewidoczne o poranku

A gdzieżeś Ty perły na Połoninie spotkał?
Jeśli masz na myśli perły rosy, to czytaj wyżej o wyeksploatowanych zwrotach.

Nie, nie i jeszcze raz nie!
Połonina zasługuje na nieco lepsze potraktowanie.
Tym bardziej, iż wiem, że potrafisz.

Ta krytyka jest czymś więcej, jak słodki komentarz, bo Ktoś mówi, że potrafię
Broniąc się powiem, że miewamy lepsze i gorsze dni. Poprawność zachowałem i można jedynie kaprysić w kwestii wielokrotnie użytych motywów
Niedługo braknie słownika w opisach i co wtedy?
Nikogo nie skopiowałem i wiersz wymagał dużej wyobraźni. Nikt nie porównał góry do tronu i siedzącej władczyni.
W komentarzu szedłeś na skróty i nie doceniłeś wyeksponowanych wersów.
Trudno o połoninie pisać na ławce pod domem heh
Sonet ma tylko czternaście wersów i trzeba się streszczać, więc sięgnąłem do romantyków.
Wybacz szczerość
Pozdrawiam

[skaranie boskie]

Wybacz szczerość

Wybaczam, i proszę o wzajemność...

[coobus]

Caryńską mam świeżo w pamięci. Szczególnie wybujałe trawy, kłaniające się wiatrom. Liczę już dni do kolejnego spotkania. Jest dostojna w swoim majestacie.

władczyni onieśmiela przytłacza potęgą

Czytam wiersz i kiwam głową. Tu się rozumiemy. Znowu zarysowałeś skórę pod moją znoszoną koszulą. Tym właśnie wierszem

[Gloinnen]

Lubię większość Twoich wierszy, Ed, ale do tego mam mieszane uczucie. W zasadzie formalnie jest chyba poprawny (pomijając brak interpunkcji, co przy zachowaniu klasycznej budowy mocno zgrzyta), natomiast wydaje mi się przeozdobiony. Za dużo tutaj przepychu. Wydaje mi się, że prawdziwe piękno Połoniny zostało niemal przytłoczone wybujałym, nadmiernie bogatym obrazowaniem, barokowym słownictwem, blichtrem.
A wiem, że potrafisz dużo lepiej.

Pozdrawiam,


Glo.

[Henryk VIII]

Ho! Ależ piękny sonet: aż się widzi te cuda. Są prawie namacalne.
Piszesz: "mieni się kontrast pereł ros i borowiny
zachwyt otwiera usta na ścieżce do grani"
Jak hołd - musi być lirycznie, pięknie ale i też podniośle. Brawa zasłużone!!!

[Leon Gutner]

Wiersz z opisami przyrody to w wypadku Leona misja arcytrudna .
Dlatego doceniam to co czytam w podobnych klimatach i raduję się z przyjętej formy choć oczywiście bliżej mi do zupełnie innych tematów .

Z przyjemną ciekawością L.G.

[EdwardSkwarcan]

Mówią, że tłumaczenie pogarsza sytuację heh
Trudno w czternastu wersach oddać urok Połoniny i musiałem "coś za coś"
Dziękuję za komentarze

[karolek]

Bardzo się podoba, jesienne Bieszczady zdecydowanie królują nad innymi górami!