puste wnętrze

[bols]

ach pusto pusto dzisiaj
ach pusty stary fotel

oko judasza
w mrok
upuszcza resztki nimbu

ach puszy się w niebycie
światło wyokrąglone

[lczerwosz]

Ach kojarzy się z och
a potem to już tylko ą i ę
i puszenie się.
Rzeczywiście w wierszu użyte zostało słowo "puszyć", nie zauważyłem nawet,
czyli udzielił mi się nastrój wyolbrzymionego przez soczewkę w drzwiach duchowego "pustostanu".

[haiker]

Miejsce na tytuł zupełnie niewykorzystane, bo to, co jest w tytule jest w wierszu. Wybierając pomiędzy nimi oczywiście biorę wiersz.

Sposób narracji w pierwszej przywołuje... Dziady (część II). Słodkawe, infantylizujące nakierowanie uwagi na fotel. Określenie, że stary nietrafne i nadmiarowe, bo jakby był nowy to czy stałby się przez to mniej pusty? Czas siedzenia w nim dotąd nie wzmacnia aż tak bardzo pustki.

oko judasza
w mrok
upuszcza resztki nimbu

i niby wszystko jasne - ale po której stronie jest ten mrok? po tej czy po tamtej? Oko - czy już sam judasz by nie wystarczył? I znów - czy chodzi o to, co wpada do oka, czy o to co zeń wychodzi (obojętne gdzie).


światło wyokrąglone jako jedyny akcent w pustce - stanowiące jednocześnie i główny akcent, i tło. W nim się wszystko odbywa.
Wiersz wbrew pozorom malarski. Wprawdzie wolę takie ze skaczącymi barwami, a przynajmniej wyraźnie zarysowanymi figurami, ale to także obraz. Mój mózg pracuje jednak na barwach, więc odbiera ten wiersz głównie w warstwie słownej.

[bols]

lczerwosz,dziękuję, myślałam o dwuznaczności słów puste wnętrze. Puste mieszkanie, z resztkami dawnej 'świetności', bez lokatorów i wrażenie pustki, które może odczuwać zmęczony i bezradny człowiek, podsumowując swoje osiągnięcia i ich rezultaty.

Zaczęłam pracę przy aranżacji wnętrza mieszkania, którego właścicielka umarła mając 97 lat. Znałam ją. Z dachu domu w centrum miasta, nocą, oglądała przez lunetę niebo.



haiker, to wierszyk, można powiedzieć - okazjonalny, pod wpływem sytuacji zewnętrznej, stąd - spłowiały.

Mam nadzieję, że wkrótce sięgnę do swoich zasobów; dziękuję za analizę, skorzystam z niej.

[anastazja]

Jak na okazjonalny wiersz, nie jest źle. Zawsze można do niego wrócić - kiedyś? Pozdrawiam.

[bols]

Anastazja, dziękuję, tak, z dystansu widzi się więcej.

[ble]

A według mnie bardzo dobry. Wcale nie jest łatwo zbudować z kilku słów, czasem powtarzanych, wiersz. "Światło wyokrąglone" - cudne.

P.S. A do samej historii napisany z wyjątkowym smakiem.

[bols]

ble - dziękuję za opinię.

[em_]

Początkowo przeszkadzały mi te - achy, ale.. z czasem widzę, że są częścią tej całości i wcale od niej nie odstają.
Dość osobliwa kompozycja, ale podoba mi się.
Pozdrawiam

[bols]

Dość osobliwa kompozycja
Pozdrawiam

Sama się dziwię, skąd się to wzięło. Może haiker odnalazł trop, może to ślady przeczytanych lektur.