Oschłość, gry wojenne.

[bols]

Targnął nią impuls z prawej dłoni. Patyk był gorący i strzelał prosto w słońce.
Strzelał, a Panbóg liście rosił, turlało się słońce, kuliła ziemia.

-Wyczołgać się do cienia, pomyślała i zanim słowo dotknęło języka,

poczuła chłód.

[Fałszerz komunikatów]

Smutno i obrazowo na temat okrucieństwa wojny.
To dobry wiersz.

[emcek]

scena do której można wiele krzywd przyłożyć

[haiker]

Wiersz, który wchodzi w rejon surrealizmu, nie przekraczając go. Jest to tekst, który pokazuje jak daleko sięgał Dali, o wiele dalej niż nawet van Gogh jeśli chodzi o słońce.

To raczej relacje osobiste, jeden do jeden, o ile nie sam na sam (w sensie dwóch osób, ale osobno). Gradacja w pierwszej (impuls -> strzelał -> gorący -> słońce) narasta w szaleńczym tempie, można by powiedzieć, że za jednym razem.

Dziwne słowo wyczołgać (bo dlaczego nie doczołgać) - peel jest ukryty, jest na poziomie id, bo nawet nie ego.

Dopiero później ujawnia się prekognicja - druga strona pół-dialogu(ktoś na kształt Kaia z baśni o królowej śniegu) właśnie buduje igloo z kostek lodu wprost z serca.

Trafny zapis Panbóg, wskazujący na fonetyczny element w świetlistym wierszu.

[eka]

Rozżarzona oschłość.
I przedsłowna reakcja.
Ciekawa ta narracja.

[bols]

Smutno i obrazowo na temat okrucieństwa wojny.
To dobry wiersz.

Dziękuję, interpretacja mnie zaskoczyła.

scena do której można wiele krzywd przyłożyć

Tak, można, nawet nie tak oczywistych, dziękuję.

Wiersz, który wchodzi w rejon surrealizmu, nie przekraczając go. Jest to tekst, który pokazuje jak daleko sięgał Dali, o wiele dalej niż nawet van Gogh jeśli chodzi o słońce.

To raczej relacje osobiste, jeden do jeden, o ile nie sam na sam (w sensie dwóch osób, ale osobno). Gradacja w pierwszej (impuls -> strzelał -> gorący -> słońce) narasta w szaleńczym tempie, można by powiedzieć, że za jednym razem.

Dziwne słowo wyczołgać (bo dlaczego nie doczołgać) - peel jest ukryty, jest na poziomie id, bo nawet nie ego.

Dopiero później ujawnia się prekognicja - druga strona pół-dialogu(ktoś na kształt Kaia z baśni o królowej śniegu) właśnie buduje igloo z kostek lodu wprost z serca.

Trafny zapis Panbóg, wskazujący na fonetyczny element w świetlistym wierszu.

Tak.

Rozżarzona oschłość.
I przedsłowna reakcja.
Ciekawa ta narracja.

Dziękuję.

[lczerwosz]

Dziękuję, interpretacja mnie zaskoczyła.

No przecież wojna jest w tytule i na Ukrainie.

[bols]

Smutno i obrazowo na temat okrucieństwa wojny.
To dobry wiersz.

Dziękuję, interpretacja mnie zaskoczyła.

scena do której można wiele krzywd przyłożyć

Tak, można, nawet nie tak oczywistych, dziękuję.

Wiersz, który wchodzi w rejon surrealizmu, nie przekraczając go. Jest to tekst, który pokazuje jak daleko sięgał Dali, o wiele dalej niż nawet van Gogh jeśli chodzi o słońce.

To raczej relacje osobiste, jeden do jeden, o ile nie sam na sam (w sensie dwóch osób, ale osobno). Gradacja w pierwszej (impuls -> strzelał -> gorący -> słońce) narasta w szaleńczym tempie, można by powiedzieć, że za jednym razem.

Dziwne słowo wyczołgać (bo dlaczego nie doczołgać) - peel jest ukryty, jest na poziomie id, bo nawet nie ego.

Dopiero później ujawnia się prekognicja - druga strona pół-dialogu(ktoś na kształt Kaia z baśni o królowej śniegu) właśnie buduje igloo z kostek lodu wprost z serca.

Trafny zapis Panbóg, wskazujący na fonetyczny element w świetlistym wierszu.

Tak.

Rozżarzona oschłość.
I przedsłowna reakcja.
Ciekawa ta narracja.

Dziękuję.

Dziękuję, interpretacja mnie zaskoczyła.

No przecież wojna jest w tytule i na Ukrainie.

W tytule są gry wojenne. Wczoraj prowadziłam plener malarski na terenie kawiarni na Odrze - "Wszystko gra" , pisząc wiersz nie myślałam o tym.
Każda interpretacja jest dla mnie jakąś wskazówką, dziękuję.

[lczerwosz]

Wczoraj prowadziłam plener malarski na terenie kawiarni na Odrze

No, a w dziale Kto zacz to nic a nic. Nawet po czterech botyłkach.

[bols]

To nie ja jestem złotą rybką.