sen a może nie

[Ewa Włodek]

biel
jak z morskiej piany
wyłaniają się nagie ramiona

błękit
bezkresne tło
choć za kadrem tłum i głosy
winna

moja
co ci mogę dać wcześniej zabrawszy wszystko
gdy potrafiłam odrzucić nie umiejąc przyjąć
kroplę która żrącą goryczą żłobi kolejną bruzdę
spojrzenie w oczy przez zamknięte powieki
czułość prowadzącą opuszki po paciorkach jak po policzkach
strach że cię nie ma

czekam
żeby twoje ciepło przeniknęło mój chłód

na

[haiker]

Na początku (potem także, lecz mniej zaznaczone) zmyłkowe wersy. Dlatego czytam jako

biel
wyłaniają się nagie ramiona

błękit
winna

W każdym razie wycieczka na Cypr upamiętniona zdjęciami, upstrzonymi gapiami.

W czeciej struganie wiersza z twardego kawałka drewna. No... drewniany on jest ten wiersz w tym miejscu.

co ci mogę dać wcześniej zabrawszy wszystko
gdy potrafiłam odrzucić nie umiejąc przyjąć
kroplę która żrącą goryczą żłobi kolejną bruzdę

potem też.

Końcówka zelżała:

strach że cię nie ma

czekam
żeby twoje ciepło przeniknęło mój chłód

na

ale treściowo to pocztówka z wakacji. Może bliżej:

jesteś
fala
nie ma
fala
cię
na
fala

[Ewa Włodek]

pocztówka z wakacji, powiadasz? No, skoro tak czytasz, to dla ciebie jest to pocztówka z wakacji na Cypr, koniec i kropka. Choć tak na prawdę - to ani o wakacjach, ani o Cyprze, ani o falach. T to by było w kwestii treści.
Co zaś względem formy, to:

Na początku (potem także, lecz mniej zaznaczone) zmyłkowe wersy. Dlatego czytam jako

biel
wyłaniają się nagie ramiona

tu masz sporo racji - może ta "piana" faktycznie sugerować jakąś bzdurę, więc Twoja sugestia, żeby się je pozbyć - jak najbardziej do przyjęcia. Tak zrobię.
Natomiast:

W czeciej struganie wiersza z twardego kawałka drewna. No... drewniany on jest ten wiersz w tym miejscu.

co ci mogę dać wcześniej zabrawszy wszystko
gdy potrafiłam odrzucić nie umiejąc przyjąć
kroplę która żrącą goryczą żłobi kolejną bruzdę

skoro drewniany - to może nieźle, a może - źle, bo chciałam, żeby był - kamienny. Więc może nawet - utwardzę?

Dziękuję Ci za odwiedziny, za dany czas i za sugestie. Jedne - do przemyślenia, inne - do zastosowania...
pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[haiker]

To jak odczytałabyś - nie jako autor, lecz jako czytelnik - ten fragment:

biel
jak z morskiej piany
wyłaniają się nagie ramiona

błękit
bezkresne tło
choć za kadrem tłum i głosy
winna

?

[Ewa Włodek]

To jak odczytałabyś - nie jako autor, lecz jako czytelnik - ten fragment:

biel
jak z morskiej piany
wyłaniają się nagie ramiona

błękit
bezkresne tło
choć za kadrem tłum i głosy
winna

?

jako czytelniczka, wyłącznie jako czytelniczka odczytałabym tak (najogólniej, w krótkich, żołnierskich słowach):
morze czy inszy ocean - ambiwalentny symbol, z jednej strony dawcy życia, nawet z cechami matki, z drugiej - nieprzewidywalności, niebezpieczeństwa, bezkresu i nieskończoności.
błękit - według symboliki barw kolor spokoju, ale też - tęsknoty, pustki.
I w tym usytuowana peelka. Nie fajnie jej.

[haiker]

Zapytałem, bo w wierszu jest jak z morskiej piany (a nie z morskiej piany).

Myślę, że znacznie bardziej niefajnie jest z powodu tłumu i głosów (one są niepokojące w tym obrazie) niż z powodu arbitralnego przypisania znaczenia błękitowi.

W komentarzu z 2 lipca wytłuściłem litery, które stanowią o "twardości" wiersza. Ale to wytłuszczenie chyba nie rzuciło się zanadto w oczy. Słaby tłuszcz na 8 piętrze...

[Ewa Włodek]

Myślę, że znacznie bardziej niefajnie jest z powodu tłumu i głosów (one są niepokojące w tym obrazie) niż z powodu arbitralnego przypisania znaczenia błękitowi.

i bardzo dobrze myślisz. To mówię z punktu widzenia autorki.

W komentarzu z 2 lipca wytłuściłem litery, które stanowią o "twardości" wiersza. Ale to wytłuszczenie chyba nie rzuciło się zanadto w oczy. Słaby tłuszcz na 8 piętrze...

bardzo słaby. Musiałam się uważnie wpatrywać, żeby go dostrzec. Cóż, specyfika polszczyzny - szelesty, brzęczenia, zgrzyty i inne szumy głoskowe

[eka]

Wizja? Chyba nie, ja tu dopisałabym po:

moja miłości

na miłość

A obraz Afrodyty zrodzonej z morskiej piany nasuwa się w pierwszej odsłonie.
Peelka coś zaprzepaściła, winna jest. Żal spóźniony. Ewo, odczytało mi się po babsku, przepraszam jeśli podeszłam niewnikliwie.
A całość bardzo na tak, zamyśliłam się.

Tylko tutaj (i nie wiem czy słusznie) widziałabym dopełniacz:

nie umiejąc przyjąć
kroplę(i) która żrącą goryczą żłobi kolejną bruzdę

Pozdrawiam.

[Hosanna]

wiersz robi na mnie wrażenie pewnymi elementami treści
pobudza mnie do przemyśleń i jawią się pytania

zastanawia mnie historia w której ktoś zabiera wszystko
a potem czuje że nie moze dać już wiele
dlaczego
czy to samo powtórnie ofiarowane będzie znaczyć mniej
a może umniejszy to akt odebrania choć na chwilę

taka sytuacja mogłaby mieć miejsce gdy ktoś zabrał miłość i oddał ja innemu
lecz teraz wraca
znów chce dać co odebrał
boi się ze to nie wystarczy

ale gdyby tak było to obdarowany byłby chłody a obdarowująca gorąca
tu zaś jest przeciwnie
ona czuje chłód
ona marzy o jego cieple

czemu jest chłodna

ten wiersz budzi we mnie tyle pytań

nie mniej jako kobieta czuję fizycznie jej potrzebę jego ciepła
tęsknotę za czuciem, jego żarem który przekracza granice win

[Ewa Włodek]

Wizja? Chyba nie, ja tu dopisałabym po:

moja miłości

na miłość

w jakimś sensie, Eko. W każdym razie - początek - to sen. A czy "miłość"? Tak, ale nie męsko-damska, nie seksualna.

Peelka coś zaprzepaściła, winna jest. Żal spóźniony. Ewo, odczytało mi się po babsku,

tak, Eko, zaprzepaściła, a właściwie - zniszczyła, jest winna, a jej żal - szkoda gadać! Słusznie Ci się odczytało "po babsku" bo i napisałam po babsku.

względem dopełniacza - raczej nie, bo mnie chodziło nie o przyjęcie "kropli" lecz o jej danie. Cóż, wiersz bez interpunkcji, więc może psikusy sprawiać.

zastanawia mnie historia w której ktoś zabiera wszystko
a potem czuje że nie moze dać już wiele
dlaczego
czy to samo powtórnie ofiarowane będzie znaczyć mniej
a może umniejszy to akt odebrania choć na chwilę

ano, dlatego, Hosanno, że tego, komu zabrano wszystko, i komu chciałoby się dać - wszystko, nie ma, niestety...

nie mniej jako kobieta czuję fizycznie jej potrzebę jego ciepła
tęsknotę za czuciem, jego żarem który przekracza granice win

jesteś bardzo blisko, Hosanno, tylko, że nie chodzi tu o relację kobieta-mężczyzna, nie o relację seksualną, lecz o inną, która też może budzić tęsknotę za ciepłem, przekraczającym granice winy...


Moje Panie, cudnie wam dziękuję, że wstąpiłyście i ofiarowałyście mojemu słowu tyle czasu i uwagi. Dziękuję Wam za interpretacje - w znacznej części zgodną z "treścią". Dla mnie - szczególną...
samo dobro Wam posyłam...
Ewa