Przemijanie

[żakote]

Tu nie słychać samochodów i pociągów.
Zegary, które mierzą wyłącznie same siebie,
samotność między lustrem a krzesłem.

Patrzę na was, nagie rzeczy milczące
jak drzewo w słońcu, przeglądające
się w szybie mego obrazu.

Twarz moja zachodzi mgłą i próbuję
się roześmiać, ale nic z zewnątrz
nie dochodzi.

Nie została mi ani jedna miarka życia,
coś tutaj dobiega końca,
całkiem blisko.

[em_]

Niezły tekst, chociaż zrobiłabym coś z - milczące - przeglądające, bo źle to wygląda.
Pozdrawiam

[żakote]

Tak ma wyglądać. Przeszłość ukazana w nagich rzeczach, które były żywymi barwami przedmiotów, a teraz są skamieniałe, ich sens został ustalony jako przemijanie.

[Ewa Włodek]

to jest tyleż smutne, ile prawdziwe. Cała energia, która z nas emanuje, nasyca nasze otoczenie, w tym - sprzęty. Gdy zaczynamy przemijać, sprzęty "przemijają" z nami, chłoną tę gasnącą energię. Nic dziwnego, że czasem ją "oddają" tym, którzy je po nas przejmują. Jest w wierszu nastrój przemijania, jest...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[żakote]

Piękne dzięki, Ewo.
Pozdrawiam

[Patka]

samotność między lustrem, a krzesłem.

Przecinek zbędny. W konstrukcji "między czymś a czymś" przecinka nie stawiamy.

Tu nie słychać samochodów i pociągów.

Jakoś czyta mi się lepiej bez "i". Oczywiście nie jest to sugestia, by wyrzucić spójnik, ot, tylko mówię, jak mi ładniej brzmi. ;)

Twarz moja zachodzi mgłą i próbuję
się roześmiać,

Takie połączenie z "i", ze względu na dwa różne podmioty, zgrzyta. Najpierw mamy twarz i to, co ta twarz robi, a potem nagle przechodzisz do czynności wykonywanej przez podmiot liryczny (znaczy tej, którą próbuje wykonać). Łączenie tego spójnikiem "i" nie jest dobrym pomysłem, bo "próbuję" samo zamienia się na "próbuje" (przynajmniej w moim przypadku. Albo więc rzeczywiście bym zrobiła jeden podmiot w zdaniu i to twarz by próbowała się uśmiechać (i tak, i tak się twarzą uśmiechamy), albo podzieliła zdanie na dwa, dając kropkę po "mgłą" i rzecz jasna rezygnując z "i". Bo teraz to nawet nie jestem pewna, czy to poprawnie składniowo jest.

Temat jak temat, nawet całkiem popularny, bo o przemijaniu napisano już wiele utworów. Ty raczej swoim nic nowego nie odkryłaś, nie spojrzałaś inaczej itp. itd. Ale jak zauważyła Ewa, jest nastrój przemijania, co jest plusem. Sam wiersz jest dobry, ale bez fajerwerków.

Pozdrawiam
Patka

[karolek]

Dobrze uchwyciłaś nastrój - czuje się to umieranie.

[żakote]

Czasami trzeba zburzyć sztywne reguły gramatyki, pompatycznej monotonii, aby podmiotowi lirycznemu dać charakter magiczny.
Dzięki Patko za ciekawy wywód.
Tak na marginesie jestem płci męskiej.
Pozdrawiam.

[Patka]

Oj, przepraszam. :)
Czy ja wiem, czy twój zabieg z "i" dał pl charakter magiczny? No nie bardzo.

[Fałszerz komunikatów]

Patka napisał, że wiersz jest do bani, a ja jestem odmiennego zdania.
Pozwolę sobie zauważyć, że peel sprawia wrażenie jakby istniał po drugiej stronie rzeczywistości. Niby ją dostrzega, ale nie oddziałuje na niego. Jest jakby nie pasującym elementem w układance. Bardzo dobry wiersz. Tylko nie podoba mi się, że dopowiadasz tę "samotność"