Don Kichot

[ula71]

świat się nie zmieni
nie walcz z wiatrakami
wiele jeszcze
wody upłynie
nim ludzie
dojrzeją

moje smutki
zrośnięte ze mną
pępowiną
jak dzieci
milczą
a jednak krzyczą
jak wielki plakat
o mieszkaniu na sprzedaż

człowiek
to diabeł i anioł
w jednej osobie

nie próbuj
ich rozdzielać


03.07.2014 r.

[lczerwosz]

świat się nie zmieni
nie walcz z wiatrakami
wiele jeszcze
wody upłynie
nim ludzie
dojrzeją

To, że woda płynie, dobrze wiadomo. Powiedzonko wyświechtane.
Walka z wiatrakami, wiadomo też, choć źródło powiedzenia ulega zatarciu w powszechnej świadomości.
Ludzie nie dojrzeją, patrz dalej.

moje smutki
zrośnięte ze mną
pępowiną
jak dzieci
milczą

Zrośnięcie pępowiną - czego smutków? Smutki nie są w relacji dziecko-matka, smutku nie odcina się, jak dzieciństwa, gdy urasta nowy człowiek.
Przeciwieństwo milczenie-krzyczenie, no znane jak czarno-biały film.

człowiek
to diabeł i anioł
w jednej osobie

nie próbuj
ich rozdzielać

A dlaczego? Ta teza wyrasta nagle i nie wiadomo skąd. Co by miało wyniknąć z takiego rozdzielenia dobra i zła, a co będzie, gdy rozdział nie nastąpi? Anioł i diabeł, znowu, standardowe, "nieinnowacyjne" symbole,

świat się nie zmieni

I tak i nie. W szczegółach zmienia się na pewno. W ogólności, trzeba innego punktu obserwacji. Ale nie zanurzasz wiersza w żadnych okolicznościach, w żadnym życiu, nawet w wyobraźni. Pokaż jakiś obraz, nawet cień albo akcję, działanie. Osadź w realiach albo nierealiach. Bo same narzekania inaczej.

A jednak postawiłaś sobie zadanie, problem, zastanowiłaś się nad nim. Idź tylko dalej w analizie różnych związków przyczynowo-skutkowych, bo widzę zainteresowanie.

[ula71]

świat się nie zmieni
nie walcz z wiatrakami
wiele jeszcze
wody upłynie
nim ludzie
dojrzeją

To, że woda płynie, dobrze wiadomo. Powiedzonko wyświechtane.
Walka z wiatrakami, wiadomo też, choć źródło powiedzenia ulega zatarciu w powszechnej świadomości.
Ludzie nie dojrzeją, patrz dalej.

moje smutki
zrośnięte ze mną
pępowiną
jak dzieci
milczą

Zrośnięcie pępowiną - czego smutków? Smutki nie są w relacji dziecko-matka, smutku nie odcina się, jak dzieciństwa, gdy urasta nowy człowiek.
Przeciwieństwo milczenie-krzyczenie, no znane jak czarno-biały film.

człowiek
to diabeł i anioł
w jednej osobie

nie próbuj
ich rozdzielać

A dlaczego? Ta teza wyrasta nagle i nie wiadomo skąd. Co by miało wyniknąć z takiego rozdzielenia dobra i zła, a co będzie, gdy rozdział nie nastąpi? Anioł i diabeł, znowu, standardowe, "nieinnowacyjne" symbole,

świat się nie zmieni

I tak i nie. W szczegółach zmienia się na pewno. W ogólności, trzeba innego punktu obserwacji. Ale nie zanurzasz wiersza w żadnych okolicznościach, w żadnym życiu, nawet w wyobraźni. Pokaż jakiś obraz, nawet cień albo akcję, działanie. Osadź w realiach albo nierealiach. Bo same narzekania inaczej.

A jednak postawiłaś sobie zadanie, problem, zastanowiłaś się nad nim. Idź tylko dalej w analizie różnych związków przyczynowo-skutkowych, bo widzę zainteresowanie.

świat się nie zmieni
nie walcz z wiatrakami
wiele jeszcze
wody upłynie
nim ludzie
dojrzeją

To, że woda płynie, dobrze wiadomo. Powiedzonko wyświechtane.
Walka z wiatrakami, wiadomo też, choć źródło powiedzenia ulega zatarciu w powszechnej świadomości.
Ludzie nie dojrzeją, patrz dalej.

moje smutki
zrośnięte ze mną
pępowiną
jak dzieci
milczą

Zrośnięcie pępowiną - czego smutków? Smutki nie są w relacji dziecko-matka, smutku nie odcina się, jak dzieciństwa, gdy urasta nowy człowiek.
Przeciwieństwo milczenie-krzyczenie, no znane jak czarno-biały film.

człowiek
to diabeł i anioł
w jednej osobie

nie próbuj
ich rozdzielać

A dlaczego? Ta teza wyrasta nagle i nie wiadomo skąd. Co by miało wyniknąć z takiego rozdzielenia dobra i zła, a co będzie, gdy rozdział nie nastąpi? Anioł i diabeł, znowu, standardowe, "nieinnowacyjne" symbole,

świat się nie zmieni

I tak i nie. W szczegółach zmienia się na pewno. W ogólności, trzeba innego punktu obserwacji. Ale nie zanurzasz wiersza w żadnych okolicznościach, w żadnym życiu, nawet w wyobraźni. Pokaż jakiś obraz, nawet cień albo akcję, działanie. Osadź w realiach albo nierealiach. Bo same narzekania inaczej.

A jednak postawiłaś sobie zadanie, problem, zastanowiłaś się nad nim. Idź tylko dalej w analizie różnych związków przyczynowo-skutkowych, bo widzę zainteresowanie.

świat się nie zmieni
nie walcz z wiatrakami
wiele jeszcze
wody upłynie
nim ludzie
dojrzeją

To, że woda płynie, dobrze wiadomo. Powiedzonko wyświechtane.
Walka z wiatrakami, wiadomo też, choć źródło powiedzenia ulega zatarciu w powszechnej świadomości.
Ludzie nie dojrzeją, patrz dalej.

moje smutki
zrośnięte ze mną
pępowiną
jak dzieci
milczą

Zrośnięcie pępowiną - czego smutków? Smutki nie są w relacji dziecko-matka, smutku nie odcina się, jak dzieciństwa, gdy urasta nowy człowiek.
Przeciwieństwo milczenie-krzyczenie, no znane jak czarno-biały film.

człowiek
to diabeł i anioł
w jednej osobie

nie próbuj
ich rozdzielać

A dlaczego? Ta teza wyrasta nagle i nie wiadomo skąd. Co by miało wyniknąć z takiego rozdzielenia dobra i zła, a co będzie, gdy rozdział nie nastąpi? Anioł i diabeł, znowu, standardowe, "nieinnowacyjne" symbole,

świat się nie zmieni

I tak i nie. W szczegółach zmienia się na pewno. W ogólności, trzeba innego punktu obserwacji. Ale nie zanurzasz wiersza w żadnych okolicznościach, w żadnym życiu, nawet w wyobraźni. Pokaż jakiś obraz, nawet cień albo akcję, działanie. Osadź w realiach albo nierealiach. Bo same narzekania inaczej.

A jednak postawiłaś sobie zadanie, problem, zastanowiłaś się nad nim. Idź tylko dalej w analizie różnych związków przyczynowo-skutkowych, bo widzę zainteresowanie.

Smutki zrośnięte ze mną pępowiną jak dzieci - to znaczy, że są stale ze mną - to jest wg mnie logiczne i proste w wyrazie. Poza tym - smutek może bardzo łatwo przejść w radość. Stąd ta pępowina, którą się odcina.
Poza tym - na początku jest mowa o ludziach, więc dlatego mówię, że człowiek to diabeł i anioł w jednej osobie, czyli, że ma w sobie jak gdyby dwie osobowości, natury.
Ludzie dojrzeją, czyli po prostu - zmądrzeją, nabiorą doświadczenia.
Tyle w temacie mojej analizy.

[Patka]

O, tu już mamy świeższy wiersz. :)

Znów - czemu tytuł w cudzysłowie?

W wierszu nic nie znalazłam dla siebie, przykro mi, nie moje pisanie, nie mój klimat. Utwór jest zbudowany z wyświechtanych zwrotów: świat się nie zmieni, walka z wiatrakami, woda płynie, człowiek to anioł i diabeł w jednym. Przerzutnie wydają się nieprzemyślane.

a jednak krzyczą
jak wielki plakat
o mieszkaniu na sprzedaż

Taki zapis rodzi dwuznaczność: nie wiadomo, czy "smutki krzyczą o mieszkaniu na sprzedaż jak wielki plakat", czy "smutki krzyczą tak jak wielki plakat krzyczy o mieszkaniu na sprzedaż".

Pozdrawiam
Patka

[karolek]

Czytałem twoje obydwa wiersze, ale ten jest lepszy.

człowiek to diabeł i anioł w jednej osobie nie próbuj ich rozdzielać

Podoba mi się ta końcówka.
W zasadzie wszystko, oprócz pierwszej strofy( w której są troszkę zbyt popularnie używane zwroty typu walczyć z wiatrakami), przypadło mi do gustu. Moim zdaniem można pisać zrozumiałe, proste wiersze i to jest dobre, bo nie potrzebujemy udziwnień by nadać im walorów - bronią się same; jedno czego warto unikać to używania wyświechtanych, popularnych zwrotów. Wszystko po to by twój wiersz był tylko twój i nowy, żywy.

[iTuiTam]

Witaj na 8p

Jeśli o wiersz chodzi, temat stary jak... Don Kichot. Co nie znaczy, że nie warto próbować go przedstawić po swojemu.

Pomyślałabym nad innym zapisem. Zgadzam się z Patką, że w pokazanej formie przerzutnie niewiele wnoszą do tekstu.

[anastazja]

moje smutki
zrośnięte ze mną
pępowiną
jak dzieci
milczą
a jednak krzyczą
jak wielki plakat
o mieszkaniu na sprzedaż

wytłuściłam, które wg mnie są podwójne, lub niepotrzebne. A jednak nie słuchasz rad - tytuł wygląda brzydko i dziwnie.

zapisałabym tak:

smutki zrośnięte pępowiną
krzyczą milczeniem jak
wielkim plakat

A sumie, ten wiersz coś w sobie ma, gdyby go jeszcze okroić z niepotrzebnych wyrazów. Spróbuj Ula. Pozdrawiam.

[ula71]

moje smutki
zrośnięte ze mną
pępowiną
jak dzieci
milczą
a jednak krzyczą
jak wielki plakat
o mieszkaniu na sprzedaż

Moje smutki są zrośnięte ze mną pępowiną (a co jest zrośnięte pępowiną? - Dzieci). Milczą tak bardzo, bo są wewnątrz mnie,a mimo to krzyczą swoim milczeniem. Ten krzyk jest jak wielki plakat o mieszkaniu na sprzedaż.
Tak to tłumaczę

[Hosanna]

bardzo mi się podoba przekaz
wierzę że trzeba godzić sprzeczności
i to nie jest walka z wiatrakami ale .. życie

skróciłabym do:

moje smutki
zrośnięte ze mną
pępowiną
jak dzieci
milczą
a jednak krzyczą


człowiek
to diabeł i anioł
w jednej osobie

nie próbuj
ich rozdzielać

[ono]

czytałem kilka twoich wierszy , ale dopiero teraz pokusiłem się o komentarz. Pamiętam trafiając na pierwszy, chyba "Jest czas co ucieka", powiedziałem : niezbyt , niezbyt, ale...dalsze Twoje wiersze robią się coraz dorosłe i coraz lepsze, mają temat, dobry tytuł,dobrą budowę i dobry przekaz- momentami są bardzo dobre.
Nie staraj się nikomu tłumaczyć swoich wierszy - niektórzy tylko na to czekają by go zofftopikować i rozbić jego wartość, sami pisząc dużo gorzej. Ten co nie chce, nigdy ich nie zrozumie choćbyś nie wiem jak tłumaczyła - ot wg powiedzenia : "ten typ tak ma". Bardzo dobry komentarz anastazji (popieram) i Karolka , który napisał : "Moim zdaniem można pisać zrozumiałe, proste wiersze i to jest dobre, bo nie potrzebujemy udziwnień by nadać im walorów - bronią się same; jedno czego warto unikać to używania wyświechtanych, popularnych zwrotów. Wszystko po to by twój wiersz był tylko twój i nowy, żywy.", bardzo ciekawa jest uwaga Hosanny.
fajnie, ze jesteś z nami, fajnie, że piszesz, fajnie, że pokazujesz nam swoje wnętrze.

pozdrawiam

kamil

ps