blizny

[Hosanna]

mamy wybór

możemy nie iść za oprawcami szczególni kiedy sa tacy silni i wydają się rządzić
upadną
właśnie oni upadną

zło samo siebie niszczy

[eka]

Szacun za temat, wielką moralną odpowiedzialność za to co się stało i stać się może, bo ciągle gdzieś ludzie cierpią z powodu agresji, nikt nie jest bezpieczny, a wspominanie to za mało.

Czytając blizny po raz kolejny, uświadomiłam sobie, że Ty, Autor wierszy przede wszystkim regularnych, miałbyś na pewno problem z umieszczeniem Pamięci ofiar powstania w takiej klasycznej formie.
Coś wtedy runęło nieodwołalnie, w porządku poezji również, proza wiarygodniej dźwiga niewyobrażalny koszmar i próby przeciwstawienia się mu.
Mam nadzieję, że rozumiesz dobrze o co mi chodzi.

[coobus]

Mam nadzieję, że rozumiesz dobrze o co mi chodzi.

Masz chyba rację. Choć noszę w sobie takie lekko zarozumiałe przeczucie, że może bym i podołał, ale to nie byłoby to samo. Chodziło mi głównie o ten końcowy przypisek kursywą, on nie miałby miejsca w wierszu regularnym. A jest ważny, to on kazał mi się pochylić nad tym wierszem. I konkretnie Wola w dniach 5-7 sierpnia pamiętnego roku.


Na zdobytym przez Niemców terenie 5 sierpnia rozpoczęła się bezprzykładna masakra ludności cywilnej. Szwadrony śmierci zaopatrywane były ze specjalnych wozów pancernych w amunicję i zapasowe lufy do karabinów maszynowych. Masakrze przyglądał się ze stanowiska dowodzenia w pobliżu ul. Wolskiej i Syreny kat Woli gen. Heinz Reinefarth. Udało im się wybić tylko 50 tysięcy bezbronnej ludności, nie byli w stanie więcej.
Wiele osób nazwało to ludobójstwem bez precedensu wśród tysięcy innych podobnych przypadków. Niewyobrażalne jest dla nas to, co czyniły oddziały Reinefartha, Dirlewangera, Kamińskiego. Niewyobrażalne... I ten jasny i czytelny rozkaz: każdego mieszkańca zabić, nie brać żadnych jeńców. Mam w pamięci wspomnienia tych, co przeżyli. Pochylam głowę... Pochylam głowę wierszem. Na tyle, na ile umiem. Bo pochylam głowę każdego roku, gdy w Warszawie wyją syreny.
I jeśli teraz wspólnie przeżywamy ten wiersz, - Kamilu,Witku, eko, Hosanno (...) to znaczy, że oddał to, co zamierzałem oddać.
I dziękuję Wam, że nie jestem z tym teraz sam

[eka]

ale to nie byłoby to samo.

Tu chodzi o autentyzm. Liczenie sylab i dobór rymów byłby naddatkiem treści, formą, odwracającą na chwilę uwagę Autora od niewyobrażalnego cierpienia i zła bestii.
U mnie wszystko zaczęło się od przeczytania Kamieni na szaniec , w dzieciństwie, potem chyba Kolumbowie Bratnego, dokumentalne materiały... trzeba, nie wystarczy pochylać głowę, świat nie może zapomnieć, tak jak chciała komuna o tych czasach pogardy i heroizmu. I Cierpienia.
Samo myślenie o Nich sprawia ból.

[Adela]

To bardzo dobry wiersz, silny, jestem pod wrażeniem. Brawo!

Pozdrawiam,
A.

[Nula.Mychaan]

Coob pochylam głowę. Jestem wzruszona.
O tym dniach i tych ofiarach nie wolno zapomnieć

[Bożena]

wiersz robi wrażenie- świetnie oddaje temat- blizny nie pozwolą zapomnieć- gratuluję wiersza

[coobus]

Eka, Adela, Nula, Bożena - z podziękowaniem za zrozumienie i empatię

[karolek]

Ludzie, zupełnie jak zaprogramowane roboty, mają pewne skrypty prześladowcze, które potrafią się włączyć w "dogodnej sytuacji". Gdy rekiny poczują krew, zmieniają się w drapieżne bestie.

[coobus]

Gdy rekiny poczują krew, zmieniają się w drapieżne bestie.

Gdy ludzie poczują krew, zmieniają się w rekiny. Rekiny-ludojady. Nic dodać,nic ująć, Karolku