rozpad połowiczny

[eka]

zdała się na dotyk
niczym opływ czystej wody w przyleganiu
mnożył jasne pożądliwe żądła
pytał

wahania naparstek
na kilka stóp bezgłośnego buntu bo już
podchodził
jak ponaglające urwisko

skocz skocz

sprawił
że w tym głębokim opadaniu myśli nie nadążyły
rozeszła się rozedrganym prądem
okiełznanym odległą samotnością

a ten
którego tak kochała
nie istniał

bezwinny zabójca spał gdy w oknie przyszłość
malała do niknącego sierpa na rannym niebie
chciała być z siebie zadowolona
gasząc grzech

jak niedopałek w kruchej filiżance
w przekonaniu że wszystkie ciosy wyrównane
od budzonego jej pewnością
usłyszała

kłamiesz
jeśli on o tym nie wie
sama cierpisz

kiedy wyznawała
dwa światy
rozpadały się ciężkimi kroplami

ale jak to się stało
że później
zanurzyły się w sobie jeszcze głębiej

[Nula.Mychaan]

Eko wiersz mi płynie i bardzo mi się to podoba, ale nie zbudowałam sobie jeszcze interpretacji do końca,
więc muszę sobie go przemyśleć, bo to nie na jedno czytanie,
ale niektóre frazy powalają na kolana.

[Alek Osiński]

generalnie podoba się, bo rządzi moje ulubione medium wody,
zwłaszcza początek, chociaż można go właściwie rozegrać na wiele
sposobów, np.

zdała się na dotyk
niczym opływ czystej wody w przyleganiu
mnoży jasne pożądliwe żądła
pytając

wahania naparstek
na kilka stóp bezgłośnego buntu bo już
podchodzi jak ponaglające urwisko do gardła

skocz skocz

w głębokim opadaniu myśli nie nadążą
i rozejdę się prądem po kościach
poprzez dziedziny samotności

to oczywiście tylko luźny pomysł, ale wiersz chyba młody,
bo czuje się jego plastyczne i wciąż możliwe do
kształtowania ciało i kusi żeby je obracać w palcach,

pewnie dlatego, że wart jest grzechu

[eka]

Nula, na pewno wiesz, prawda?
Dzięki za czytanie i komentarz.



Alku, przechodzi metamorfozy od chyba roku. To przerobiony kawałek prozy.
- wprowadzenie czasu teraźniejszego kuszący zabieg, atrakcyjny - że tak powiem, nawet przymierzałam się dzisiaj, ale nic z tego, nie umiem.
Może kiedyś, kto wie, udźwignę sugestię.
Dzięki.

[anastazja]

Myślę, że jeżeli rozpad połowiczny to nie na długo rozstania nie było. Sądząc po tym

zanurzyły się w sobie jeszcze głębiej

dwa światy zeszły się ponownie. Pomimo hermetycznych wersów, moja myśl biegnie w ten sposób. Zapewne się mylę. Pozdrawiam cieplutko eka.

[eka]

Hermetycznych? Ja się bałam, że zbyt wprost o zdradzie...
Tak, masz absolutnie rację, zeszły się.

Dzięki.

[Berele]

O, tym razem mi się podoba, choć może mała uważka: drugi wers jest zbyt, na mój gust, skomplikowany. Jeszcze taka rzecz: starałbym się stosować język normalności czyli np. niewinny zamiast bezwinny i ta zasada mogłaby panować wszędzie.

[eka]

I mówi mi to ten, coPRZERZUTNIEwklejałPRZERZUTNIEstosował do mega obrzygu skomplikowania.
A nie, drugi wers jest dość prosty, zwykłe metaforyczne porównanie.

A bezwinny? Cóż, może i racja, pomyślę.
Dzięki Berele.

[Berele]

"PRZERZUTNIE" nie miały na celu tylko udziwniać. To było przedrzeźnianie twórcy - redaktora.

[Fałszerz komunikatów]

Jak na mój chłopski rozum jest to wiersz o wątpliwościach i braku porozumienia między dwoma bliskimi sobie ludźmi, które przełamane zostają szczerymi słowami peela. Dla mnie jest to wiersz- apel, pisany przez dyplomowanego obserwatora ludzkich zachowań. Optymistyczny tytuł, piękna puenta mówi wiele o romantycznej naturze Autora:). Zanurzam się jeszcze raz i chłonę ten tlen w zakończeniu:)