Podwójna pętla

[Ewa Włodek]

„Wszystko, co powstaje, musi przeminąć” – napisała Caroline Reed Robertson w podsumowaniu jednej ze sporządzonych przez siebie charakterystyk Rachel Barber.


Odmieniec. Przywalona waszymi gruzami. Ofiara idealna.
Piegowata Wariata. Tłusta larwa w za ciasnym oplocie.
Jak ja nienawidzę nie dostawać tego, czego pragnę i kocham swoją nienawiść.
Przygotowuję przemianę. Starannie. Sporządzam plan.
Caroline jest do dupy. Będzie Jem. Jemmy. Jealousy.

Chwila, a zniknie biały parkan, który nas rozdziela.
Będę mieć twoje oczy i wszystko, co się w nich kryje i co je otacza.
Zatańczę. Wzlecę. Spojrzawszy z góry dotknę poklasku.
Wystarczy stary kabel, Rachel. Rache…

Nie ma cię. Nie ma jej. Jestem.
Przetransformowana. Lepsza od ciebie ofiara idealna.
W nowym świecie mam to, co ty w starym.
Jest mój. Na długo. Do kolejnej
pętli.

[Alek Osiński]

"Ofiara idealna" mówisz Ewo, owszem - są pewnie tacy, którzy nadają się idealnie
i tacy, którzy nadają swoje rysy niewinnym przypadkowej zbieżności, ale radzi, że pozostają
w aktywnym związku, choćby kończył sie w pętli telefonicznego kabla, słyszałem
kiedyś o tej historii, a takie przecież zawsze zwykłe spadać znienacka...
chociazby nikt nie chciał wierzyć

Pozdrawiam

[Berele]

Podoba mi się taki spontaniczny, wartko płynący monolog, pełen energii. Wszystko ginie gdzieś w tle, liczy się tylko jakieś żarcie, czy zbrodnia... nieistotne, ważne, że się liczy.

[eka]

Monolog Caroline... tak, po tym zabójstwie zyskała sławę. Pytasz Ewo na jak długo?
Sugerujesz, że gdy ludzie zapomną, przyjdzie czas na jej następną pętlę?
Zazdrość jest potężną, mroczną siłą.
Los nie po równo obdarza.
Dobry wiersz.

[Ewa Włodek]

"Ofiara idealna" mówisz Ewo,

terminem "ofiara idealna" określili Rachel specjaliści, którzy badali sprawę pod wieloma aspektami, gdyż była na ówczesne czasy bezprecedensowa...

Wszystko ginie gdzieś w tle, liczy się tylko jakieś żarcie, czy zbrodnia...

w zasadzie liczyła się tylko przemiana, transformacja, która miała się dokonań przez zbrodnie i unicestwienie obiektu zazdrości i nienawiści...

Monolog Caroline... tak, po tym zabójstwie zyskała sławę. Pytasz Ewo na jak długo?
Sugerujesz, że gdy ludzie zapomną, przyjdzie czas na jej następną pętlę?

zyskała sławę, o co jej chodziło, i własne miejsce w więzieniu, które nazywała "domem", o co też jej chodziło (nie o wiezienie, ale skoro została złapana i postawiona w stan oskarżenia - wykorzystała sytuację maksymalnie). A na jak długo? Nad tym zastanawiał się i sędzia, wydający wyrok, i specjaliści od psychologii, którzy badali akta sprawy. Wszyscy wyrażali obawę, że Caroline może powtórzyć to, co już raz zrobiła...


Kochani, najpiękniej Wam dziękuję za odwiedzili, za ofiarowany czas i za refleksje, którymi zechcieliście się ze mną podzielić. W końcu - temat nie najprzyjemniejszy...
Samo dobre do Was...
Ewa

[coobus]

Kolejna pozycja w Twojej kronice kryminalnej. Księdze o pożółkłych kartkach. Bo już z wieloma zbrodniami i skazańcami nas zapoznawałaś. I co? Nie znudziło mi się czytanie. I za to

[Ewa Włodek]

Kolejna pozycja w Twojej kronice kryminalnej. Księdze o pożółkłych kartkach.

ta historia jest współczesna, Coob. Ale - przejmująca w swojej złożoności...

najpiękniej Ci dziękuję, że zagościłeś, pobyłeś w tym złym świecie i powiedziałeś dobre słowo...
noc serdecznego do Ciebie...
Ewa

[Magnolia88]

A ja ten wiersz rozpatruję w sensie metafizyki dziejowej...straszna historia,która "pętlą czasu" lubi sie powtarzać...nawet we współczesnej historii Polski;gratuluję!

[Ewa Włodek]

A ja ten wiersz rozpatruję w sensie metafizyki dziejowej...straszna historia,która "pętlą czasu" lubi sie powtarzać...nawet we współczesnej historii Polski;

"pętla czasu" czy "pętla losu" w przypadku peelki - i ta z telefonicznego kabla, jako narzędzie zbrodni, i ta, w którą sama się wplątała, a może wplątały ja okoliczności i jej nieumiejętność sprostania wyzwaniom?
A metafizyka dziejowa - toś mnie zaskoczyła, Magnolio! Nie spodziewałam się, że można aż tak szeroko...

ślicznie Ci dziękuję za odwiedzinki, za ofiarowany czas i za takie ciekawe spojrzenie...
uśmiechy posyłam...
Ewa