W półmroku

[Ewa Włodek]

Noc – zwrotnik Raka. Żar – gęsty, że skórę rosi,
bruk – pałający wzrok, niebo w stalowych ćwiekach.
Taki zmysłowy szarm – w jednym schrypniętym głosie,
że w skroniach tętni krew i tęcza pod powieką.

Dziś – chłodne duchy mgieł wędrują ulicami,
wśród nich się każdy krok rozmienia w kanonadę,
nad Damoklesem - miecz – milczące między nami.
Twój czas się prześnił. Cóż… Pasjansa w ciszy kładę.

[Arti]

co do "powiek" mówię to wszystkim bez wyjątku
drażni mnie to słowo - jest ono nagminnie stosowane w wierszach
wiem, że już teraz nie da się z tym nic zrobić ale weź pod uwagę na przyszłość
(dziś o tym samym pisałem pod wierszem Marcina Sztelaka)

wiersz mi się podoba
jest w nim jakaś magia
pamiętam go z PP
a jeśli pamiętam tzn że jest wart zatrzymania

dzięki

[Miladora]

Kupuję, Ewuńka.
Magiczny klimat - niepokojący.

Chociaż podzielam zdanie odnośnie "pod powieką". Dla mnie to zawsze brzmi, jak pod jedną powieką.
Myślałam o małej zmianie:
- że w skroniach tętni krew i tęcza drży w powiekach. - chociaż wtedy jest bliski rym "ćwiekach/powiekach".
Aha - dałabym charme - kursywą. Dla podkreślenia klimatu.

Bardzo mi się spodobał.
Na buźkę.

[Abi]

chyba zacznę Cię nazywać myślnikowa Ewa

gdy u mnie diody ciemny granat podświetliły,
u Ciebie niebo w stalowych ćwiekach
niby to samo, a jakże inaczej
i to właśnie mi się podoba...

zióbki
Abi - niepoprawna raczyca ;-)

[e_14scie]

nastrój pcha się sam

dobry wiersz Ewo

[Nilmo]

Arti napisał:
"co do "powiek" mówię to wszystkim bez wyjątku
drażni mnie to słowo"

Paweł może Cię drażnić, ale jeśli autor myśli o powiekach, to nie zrobi z tego tyłka, czy co gorsza jakiegoś zatrzaskiwacza lustercji. To jest język polski. Żywy. Jak tak będziemy napiętnować każde słowo, które w naszym mniemaniu się zużyło, to przejdziemy na język migowy.

Wiersz bardzo obrazowy i ładny, choć przyznam, że kiedy czytam w poezji same obrazy, to myślę że wolę malarstwo. Takie moje skrzywienie.W poezji obrazy lubię, gdy są tłem.
Dziękuję.

[Ewa Włodek]

dobrze, Pawle - na ten raz przymknij powiekę na powieki,

a później - będzie lepiej, mam nadzieję...




a może, Miladoro a tęcza - na powiekach?, chociaz byłby akurat ten dokładny rym do ćwiekach, więc - nie wiem...


no, możesz, Abi, bo ja mam taką - może niepokojącą manierę: szarpane wersy, interpunkcja i temuż podbneż dziwactwa, więc niech będzie - myślnikowa Ewa - zodiakalnie panna, charakterologicznie - nie koniecznie...


ooo, Ewo, to dobrze, dobrze...



ależ, Nilmo - żadne to skrzywienie - preferowanie obrazu w poezji jako tła...Tak chyba powinno być...



Najpiękniej dziękuję moim Najmilszym Gościom za odwiedziny i dobre, serdeczne i konstruktywne słowa o wierszyku. Bardzo się cieszę, że nastrój dało się "wyczuć", bo i o to mi chodziło, zaś względem niedoróbek - dziękuję za "wytknięcie" i wiedząc, gdzie się nie spisałm - pomyslę, jak poprawić...
I całą masę serdeczności z uśmiechami posyłam PaństwuEwa

[Leon Gutner]

Ach ten klimat który - bierze wszystko - w Leonie .
Tym razem też uległem urokowi .
Cóż począć

Z ukłonem L.G.

[skaranie boskie]

Dobrze jest.
Nawet powieki mi się przymknęły na chwilę, żeby ujrzeć ten obraz wyraźniej.
A za niebo w stalowych ćwiekach masz u małpy beczkę starego burgunda.

[Ewa Włodek]

ooo, Leonie, nic nie poczynaj...Ulegaj...


Skaranie, skoro jest tak dobrze, to może raczej antałek czystej, zamiast tej beczki burgunda?


Cuuudnie Wam, moi Panowie dziekuję, że wpadliście do mnie, zabawiliście chwilkę i powiedzieliście Swoje miłe, serdeczne słowa...
I mnóóóstwo serdeczności dołączam z uśmiechem
Ewa