zakazane piosenki: autoportret z williamem bonneyem

[Jabrzemski]

Chcieliby cię wysłać w miejsce straceń,
jednak do mnie się plecami nie odwracaj *




nie jestem ranczerem
więc się nie zaprzyjaźnię
z tobą jak john tunstall
co zresztą też było fikcją
nieważne
chcę tylko ustać
za sterem
po strzałach ślepą amunicją
po przemysłowych dawkach whiskey
opuścili mnie przyjaciele
wszyscy

nie jestem alias
za prezydentem w dallas głupio nie zginę
pod pseudonimem
nie będę
czytać etykiet na puszkach
z fasolką mam swoją po bretońsku
polską choć marzę o słońcu
toskanii w nevadzie słaniali się ciężej
ode mnie ranni zechcę się w końcu nie obudzić
w zimnym łóżku łatwiej stężeć
dla ludzi

chińska pralnia cela komin
nie zabija niewidomych
cylinder fular surdut płaszcz
elegant że z nim konie kraść

w wychodku nie chowam broni
pogodę mamy bezwietrzną
nietrudno bydło przegonić
inną żyjemy ucieczką




* Up to Boot Hill they'd like to send ya
Billy, don't you turn your back on me
Bob Dylan
( Billy 1: Pat Garrett And Billy The Kid )

[Arti]

toskanii w nevadzie słaniali się ciężej
ode mnie ranni zechcę się w końcu nie obudzić

w tym dwuwersie jakby czegoś za dużo
przedobrzyłeś? :P

fajnie, że jesteś z powrotem
czysta przyjemność obcować z poezją z najwyższej półki, a za taką uważam ów cykl

dzięki

[Gloinnen]

Dla mnie również wiersze z tego cyklu to poezja z najwyższej półki. Podziwiam i zazdroszczę talentu, wyobraźni, przenikliwości i precyzji pióra.



Glo.

[Marcin Sztelak]

Świetny wiersz, Arti ma rację co do tego dwuwiersza.

Pozdrawiam

[Alek Osiński]

to i ja popodziwiam

[Ewa Włodek]

bardzo dobry...


I pozdrawiam z uśmiechem
Ewa

[Qń Który Pisze]

Historia, jakich wiele się już zdarzyło... zwyczajna, ale ludzie, którzy ciągle szukają swojego wizerunku z wyobrażeń, dorabiają niezasłużone legendy zwykłym bandytom... takim jak Che Guevara, Janosik czy Billy Kid. Zaczynał, jako nieletni złodziej sera, by trudnić się rozbojem, kradzieżą bydła i innymi pospolitymi przestępstwami. Niektórzy powiadają, że zabił ponad 20 osób, ale niektórzy historycy twierdzą, że nie było ich więcej niż 10.
Trudno przewidzieć, czy podobnej sławy doczeka się Andreas Brevik, sprawca masakry na wyspie Utoya, ale znając schematy, można sobie wyobrazić, że na swoim przestępstwie zarobi miliony za wywiady, książki i filmy... tak powstają w naszym świecie legendy.
Podobnie było z Billy Kid, o którym jego zabójca, szeryf Pat Garrett napisł książkę, żeby się wybielić z opcji strzału w plecy. Wydano ją w kilku egzemplarzach, ale potem po latach rozdmuchano historię niezwykle romantycznego Billy Kid'a, aż nakręcono film i tak wszedł na stałe do historii mitów, będąc najbardziej pospolitym bandziorem, jakiego moża sobie wyobrazić.
Wiersz moim zdaniem wyszedł średnio poprzez wąskokanałowy wątek, który trzeba koniecznie uzupełnić, czytając historię o Billy Kid.
Natomiast ostatnie dwie rymowane strofy wyszły bardzo dobrze. Staranne, niepospolite rymy.
Pozdrawiam

[Jabrzemski]

Dziękuję Wam pięknie
Qń - wybacz, ale tekst nie jest ani jednostronny,, ani rozgrzeszający.

[skaranie boskie]

Chyba nie zgodzę się z Qniem.
Moim zdaniem to dobry wiersz o uniwersalnej treści, pomimo pozornego zamknięcia w obrębie jednego (zasugerowanego cytatem) zdarzenia.
Jak przedmówcy - wysokie loty i dobre pióro.
Jeszcze kilka takich piór i skrzydła gotowe.

Pozdrawiam