Polemika z nie(do)stosowania

[Alek Osiński]

Merci w dłoniach niespodziewanie
spowodowało rozdźwięk – podobno
miała je lubić - to bodziec dominujący,
zależy jednak z jakich rąk pochodzi mit.

Stoliczku nakryj się, a później ogromna przepaść,
gdy ktoś zauważy w porę - więc teraz już płynie
arka i frazy z drogim kamieniem
w miejsce średniówki;

wszystko chcesz wyśpiewać
bez względu na język i jakie naprawdę
deski znaleziono na zboczu Ararat,
bo tutaj właśnie zaczyna się nasza ziemia
falista i niespójna, w dodatku
z dużą ilością wyjść – nie ofiary

pragnę, a miłosierdzia - mimo wszystko
po latach, słowa i obrazy tkwią jak belka,
którą ojciec mógłby całą zimę palić
i oczom nie wierzyć, że widzi
wciąż tego samego gołębia,

którego historii nigdy nie zdołał pojąć,
chociaż gałązkę szczerze mówiąc, zasadził.

[lczerwosz]

czy problem (nie)logicznych związków przyczynowo-skutkowych?

słowa i obrazy tkwią jak belka,

czy w oku?

[witek kiejrys]

hm, wrócę!

[emcek]

na parę razy ,sporo przemyśleń,wniosków?...niedopasowanie i wyliczanie błędów hm

[anastazja]

nie ofiary

pragnę, a miłosierdzia - mimo wszystko
po latach, słowa i obrazy tkwią jak belka,
którą ojciec mógłby całą zimę palić

- bardzo wymowne słowa. Krzywda komuś wyrządzona, (choćby tylko słowna) zostaje. Świetna metafora Alku. Mimo hermetyczności - przemawia. Pozdrawiam

[eka]

Merci w dłoniach niespodziewanie
spowodowało rozdźwięk – podobno
miała je lubić - to bodziec dominujący,
zależy jednak z jakich rąk pochodzi mit.

Stoliczku nakryj się, a później ogromna przepaść,
gdy ktoś zauważy w porę - więc teraz już płynie
arka i frazy z drogim kamieniem
w miejsce średniówki;

wszystko chcesz wyśpiewać
bez względu na język i jakie naprawdę
deski znaleziono na zboczu Ararat,
bo tutaj właśnie zaczyna się nasza ziemia
falista i niespójna, w dodatku
z dużą ilością wyjść – nie ofiary

pragnę, a miłosierdzia - mimo wszystko
po latach, słowa i obrazy tkwią jak belka,
którą ojciec mógłby całą zimę palić
i oczom nie wierzyć, że widzi
wciąż tego samego gołębia,

którego historii nigdy nie zdołał pojąć,
chociaż gałązkę szczerze mówiąc, zasadził.

Polemika z niestosowania czy niedostosowania? Nie lubię, ale to tylko moje
prywatne odczucie, tych zabaw z nawiasami, bo często ( nie twierdzę, że w Twoim wierszu) są tylko radosnym puszczaniem oka, efekciarskim naddatkiem, gdzie drugie znaczenie okrojonego słowa ma świadczyć o możliwościach intelektualnych Autora: Zobaczcie jakim mądry
Czytam sobie ten wiersz, tak mocno osadzony w aluzji do najdłużej pisanej księgi świata i mam jedno wytłumaczenie. To podstawowe, na którym nanizano tytułową polemikę - co wynikło z niestosowania się do Jego zaleceń, czyli od Ewy i jabłka - po współczesność.
I po prostu niemożności dostosowania się człowieka do Dekalogu.
Bardzo ciekawie prowadzona historia, gdzie początek - oczywiście próba zmylenia przeciwnika, no tak czytam
Próbujesz w prologu zindywidualizować historię. Uciec od uniwersalizmu.
A rzecz o związku. Trudnym jakże, jeśli w ciągłym wahaniu - bo jak po rajskim stoliczku można było nam to wszystko zabrać.

[Hosanna]

opowieść o małżeństwie rodziców
trudnym
jest wiele nieporozumień
i wiele wyolbrzymionych win
i cierpienia
a jednak jest tez miłość która mimo wszystko zasadzona RODZI
a ptak zostaje

i przy tej poincie zostanę

to wiersz o miłości

[iTuiTam]

Merci w dłoniach niespodziewanie
spowodowało rozdźwięk – podobno
miała je lubić
...

Następnym razem może lepiej unikać tych czekoladek

Interpretacja Hosanny jest mi po myśli.

[Alek Osiński]

czy w oku?

jak to z belką, oko to jedno z jej ulubionych miejsc...

są tylko radosnym puszczaniem oka, efekciarskim naddatkiem, gdzie drugie znaczenie okrojonego słowa ma świadczyć o możliwościach intelektualnych Autora: Zobaczcie jakim mądry

zgadzam się z Tobą, problem w tym, że jak człowiek ma szansę wyjść na głupka,
to trudno jest mu się powstrzymać...

Hosanno, Elu,
podoba mi się ta interpretacja

Wszystkim dziękuję za słówko - Merci

[eka]

wszystko chcesz wyśpiewać
bez względu na język i jakie naprawdę
deski znaleziono na zboczu Ararat,
bo tutaj właśnie zaczyna się nasza ziemia
falista i niespójna, w dodatku
z dużą ilością wyjść – nie ofiary

pragnę, a miłosierdzia - mimo wszystko
po latach, słowa i obrazy tkwią jak belka,
którą ojciec mógłby całą zimę palić
i oczom nie wierzyć, że widzi
wciąż tego samego gołębia,

Niedostosowanie nasze i niestosowanie się nasze - stąd problem zrozumienia pogrubionych słów.
Na pewno znowu nie raczysz oświecić maluczką, ale co tam, wiersz jest tak interesujący, że wracam.