Miasto

[witek kiejrys]

Moje miasto nazywa się ulica Sienkiewicza
jest jak długi ołówek rzucony na koniec świata
Na jednym końcu opiera się o tory kolejowe
po których przez dziesiątki lat
jeden pociąg po drugim
niekończącym się sznurem korali
wprawiają w ruch i w taniec
zawiasy furt i zamki które jak germańskie fortece
zamknięte przed nowymi najeźdźcami

a za nimi spadające dachówki
i jazgocące śpiewem szyby

Drugi koniec ginie we mgle ogrodu Gajdulów
strażników wejścia do piekła
gdzie tylko strachy o wyłupiastych oczach
bez lęku wychodzą nocą na drogę
twardą jak beton i zwaną Piaskową

Co dalej wiedzą tylko bociany
noszące dzieci kułaków
którzy odważają się być odważni
i z Matką Bożą w sercu
nieustępliwie bronią racji
nawet wbrew kołu historii i demokracji

i my dzieciaki tak ciekawe życia
że wbrew niemu przekraczający linię horyzontu

[Lucile]

Dobry wieczór Witek,
ot, takie refleksje po północy

Moje miasto nazywa się ulica Sienkiewicza
jest jak długi ołówek rzucony na koniec świata
Na jednym końcu opiera się o tory kolejowe

opisujesz Kielce, nieprawdaż? ulica Sienkiewicza przecina je (o ile się nie mylę, byłam w tym mieście dwa razy) ze wschodu na zachód. Mówiono mi, że jest sercem i krwiobiegiem miasta oraz że ma ponad 1200 metrów. I wiem, że gdzieś w jej pobliżu jest stacja kolejowa.

jeden pociąg po drugim
niekończącym się sznurem korali
wprawiają w ruch i w taniec
zawiasy furt i zamki które jak germańskie fortece
zamknięte przed nowymi najeźdźcami

ładnie napisane

Drugi koniec ginie we mgle ogrodu Gajdulów
strażników wejścia do piekła
gdzie tylko strachy o wyłupiastych oczach
bez lęku wychodzą nocą na drogę
twardą jak beton i zwaną Piaskową

Co dalej wiedzą tylko bociany
noszące dzieci kułaków
którzy odważają się być odważni
i z Matką Bożą w sercu
nieustępliwie bronią racji
nawet wbrew kołu historii i demokracji

ciekawe - ale nad tymi strofami muszę jeszcze pomyśleć

i my dzieciaki tak ciekawe życia
że wbrew niemu przekraczający linię horyzontu

dzieci, jak to dzieci muszą przekraczać linię horyzontu - to ich przywilej i obowiązek

Pozdrawiam z Krakowa

Lucile

[witek kiejrys]

Nie, Lucy. Opisuję Choszczno, kilkunastotysięczne miasteczko w Zachodniopomorskiem, gdzie mieszkałem przez wiele, wiele lat.
Napisałem książkę, teraz jakby do niej, dopisuję wiersze. Może to niepotrzebne, ale czuję taką potrzebę.
Sukcesywnie wstawię, kilka podobnych w tonie wierszy.

Dziękuję za notkę i pozdrawiam cieplutko, z Bartoszyc!

[coobus]

Nostalgia, Witku. Myśli szybują ku wigiliom i świętom, które są już daleko za nami. Tak jest zawsze. A przy okazji pociągają za sobą mglisty obraz parków, bram, ulic, podwórek...
Za ten ładny wiersz

[Alek Osiński]

Moje miasto nazywa się ulica Sienkiewicza
jest jak długi ołówek rzucony na koniec świata

Mi to akurat przypomniało Łódź i "Piotrkowską", ale
pewnie każde miasto ma taką ulicę, która służy
do rysowania całości...ładne

noszące dzieci kułaków

tu akurat nie wiem skąd Witku wziąłeś kułaków
na ziemiach odzyskanych...rozumiem, że to metafora,
ale mi się akurat trochę kłóci

i my dzieciaki tak ciekawe życia
że wbrew niemu przekraczający linię horyzontu

Fajna puenta. Myśliwski mi sie przypomniał.

Choszczno winne Ci wdzięczność

[witek kiejrys]

Alku, byli ci kułacy, byli.
Oczywiście, nie w kontekście wymyślanych bogactw, natomiast w kontekście ich wrogiej postawy wobec przymusowej kolektywizacji. To określenie stosowała 'władza', także na tzw Ziemiach Odzyskanych. Oj, przechlapane miały całe rodziny, z nieświadomymi sprawy dziećmi włącznie.

Coobusku, tak, w moim wieku nostalgia daje o sobie znać szczególnie mocno. Cóż, młota parowego już nie skonstruuję, ale kto z młodych pamięta, że takowe były? Czasami warto sięgać pamięcią, choćby po to, by nie zapaść się w sobie.


Obu Przyjaciół, pozdrawiam serdecznie, witek

[oskari valtteri]

Choszczno - niedalego mojego miasta, administracyjnie nawet niegdyś razem wojewódzko - ale raczej nie byłem, nie przypominam sobie, chociaż... fajnie zestawiasz ze sobą i wplatasz między siebie materię i duszę miasta. a dusza tutaj niejednowymiarowa ze względu na okoliczności historyczne. dobra lektura Witku, pozdrawiam.

[witek kiejrys]

Dzięki, oscari..., znam każdy zakątek województwa, także ościennych.
Zatem, i w Twoim mieście bywałem.

serdeczności

[she]

Bardzo ciekawy wiersz, ujmujące niektóre fragmenty i oryginalne metafory. Przenosi w opisywane miejsce, oddaje jego klimat
Tak sobie myślę, że w 7 wersie można by bez szkody pozbyć się drugiego "w" (w taniec), bo można je tam potraktować jako domyślne.
Tutaj: "twardą jak beton i zwaną Piaskową" zamiast "i" dałabym "a", wtedy oddałoby to dodatkowo jakiś paradoks miejsca.
I inaczej zapisałabym puentę. Tak, żeby pozbyć się imiesłowu, który moim zdaniem, nie służy.
O tak:

"i my tak ciekawe życia dzieciaki
że wbrew niemu przekraczamy linię horyzontu"

Wiersz bardzo mi się podoba. Widać sprawne pióro

[anastazja]

Witaj Witku. Ładnie malujesz swoje obrazy. Nostalgicznie, lekko i przyjemnie. Pozdrawiam.