Zanim nastały karpie

[stary krab]

wszystko już było wybrane
małżonka w korcu maku
córeczka z porodówki
nawet choinka

teraz do łaźni miejskiej
– kąpiel we dwoje –
pod wieczór zaś motocyklem na wspólną
wigilijną wieczerzę

od studziennego żurawia na środku podwórza
jednako blisko do obory
jak i do gwiazd

[SamoZuo]

Wiem że interpretowanie nie idzie mi zbyt dobrze, ale chodzi o to,że nie mieliście jakichś super luksusów, a kochaliście się i byliście szczęśliwi???

Pozdrawiam;)

[stary krab]

O to też Zuo. Przykładowo kąpiel we dwoje świadczy o tym, że nie było w domu łazienki.
Miło, że się interesujesz.

[Qń Który Pisze]

Kiedyś życie wyglądało inaczej... bez liczników na wodę, bez telewizorów, przy naftowych lampach a ludzie byli jacyś lepsi dla siebie... świadomość budzi apetyt na życie, ale czy czyni je lepszym, to tego nie da się bez wahań potwierdzić, tym bardziej, że jest coraz trudniejsze.
Krab wykroił kawałek dawniejszego życia i budzą się wspomnienia... do których często się wraca z niezbyt świetlanej rzeczywistości.
Pozdrawiam serdecznie

[Ewa Włodek]

toś Ty też, Krabie, zimą motocyklem jeździł? Jak ja? Aleśmy byli...Pozazdrościć...A między ludżmi - cieplej bywało drzewiej, niż dziś...A Ty je pięknie wierszem przypomniałeś...

I moc serdeczności z uśmiechami posyłam
Ewa

[stary krab]

Piszący Qń i pani Ewa z niejakim sentymentem wspominają czasy, zanim nastały karpie.
Jeśli w rodzinie jest ktoś, kto w wigilię musi zjeść koszernego karpia, to może uda się go udobruchać daniem z fileta, żeby sobie rybią juchą nie brudzić rąk i sumienia.
Od karpia w galarecie, jeszcze bardziej smucą mnie te na szklanym ekranie. Święte, śnięte, do dziś niepocieszone, że ostatnia masowa rzeź polskich powstańców miała miejsce w Warszawie, w 1944 roku.

[Gloinnen]

Piękny wiersz, Krabie.

od studziennego żurawia na środku podwórza
jednako blisko do obory
jak i do gwiazd

I piękna pointa. Doskonałe zestawienie ludzkiej przyziemnej rzeczywistości z pragnieniem wzniesienia się ponad nią, poszukiwaniem piękna, dążeniem do spełniania marzeń...



Glo.

[P.A.R.]

archaizmy wypisujesz Krabie
w erze komórek, iPododów i bóg wie, czego jeszcze
powoli już nie nasz świat, jak mówi moja matka
i właśnie za to oraz za sposób w jaki to robisz
masz ode mnie
podziękowań
bo coraz mniej osób wie, po co gazety wciskało się pod kurtkę
a żurawie kojarzą się jedynie z dźwigami ...

[stary krab]

Kochana Gloinnen i ty młody PARze,
jest mi niezmiernie miło, że odczytujecie wszystkie treści i podteksty tego wiersza. Nie tylko tolerujecie archaizmy, ale znajdujecie niejaką przyjemność w ich czytaniu.

Pozdrawiam słonecznie, z grudniowymi porywami.

[AS...]

kochany wiersz