Zakład Pascala

[Staszek K.]

chciałbym jak Mojżesz popatrzeć chociaż na jego plecy
on odwraca się do mnie liściem jaworu smaganego nawałnicą
wołam po imieniu lecz słyszę tylko deszcz na parapecie
w modlitwie krzyżowanych skarżę krzyżujących
echo w lustrze pyta po której jestem stronie
przedstawiam dowody na własne istnienie
ból przygodnego bytu nie przekonuje galaktyk

trudno się uszczypnąć w coś tak ulotnego jak dusza

--------------------------------------------------------------
Po odgrzewanym noworocznym bigosie z młodzieńczymi marzeniami, dla równowagi coś świeżego
W wersji przystrzyżonej przez Anastazję - pięknie dziękuję

[eka]

Nieco cyniczny, tzn. pragmatyczny ten zakład Pascala, nie?
W wierszu:

on odwraca się do mnie liściem jaworu smaganego nawałnicą
wołam po imieniu lecz słyszę tylko deszcz na parapecie

próba zmierzenia się z tym transcendentalnym niepokojem, a w poincie - ucieczka w uśmiech.
Przez łzy.
Bardzo trudny temat.

Pozdrawiam.

[Staszek K.]

Nieco cyniczny, tzn. pragmatyczny ten zakład Pascala, nie?

Owszem wymowa dla dzisiejszego człowieka, bezsprzecznie cyniczna.
Ale...
Pascal w 31 roku życia przeżył mistyczne doświadczenie, pod wrażeniem pozostawała przez resztę, krótkiego życia (39 lat)
"FEU. DIEU d'Abraham, DIEU d'Isaac, DIEU de Jacob» non des philosophes et des savants" (OGIEŃ. Bóg Abrahama, Bóg Izaaka, Bóg Jakuba, a nie filozofów i uczonych...)
On uczony i filozof przez następne 8 lat boleśnie zmagał się próbując przełożyć ten OGIEŃ na język filozofów i uczonych (przynajmniej ja to tak czytam)
Owocem tych zmagań był Zakład Pascala - wyraz bezsilności, a nie cynizmu autora.

[witek kiejrys]

Blaise? - Uwielbiam jego Myśli, często do nich sięgam; bywają dobrym przewodnikiem po życiu, ale też pomagają mi na właściwą koncentrację, przy podejmowaniu ważnych decyzji.
Poleciłbym każdemu, kto widzi potrzebę ograniczenia swojej pychy.

Dobry wiersz. Biorę, Staszku K.

Pozdrawiam, Dobrego Roku, życzę!
witek

[Staszek K.]

Dziękuję Witku za dobre słowo, również wszystkiego dobrego dla Ciebie.

[anastazja]

No, proszę wkleiłeś ten wiersz Staszku. Podobnie jak Lucile zmagasz się z tematem trudnym, ale dobrze Ci wyszło. A ja, tylko nieco przystrzygłam, nic wielkiego.
Pozdrawiam.

[Staszek K.]

Jest za co dziękować Anastazjo