Wspinaczka na szczyt prawdopodobieństwa

[Staszek K.]

w pogardzie do utartych ścieżek łagodnych stoków
poręczówek wyślizganych pod miriadem dłoni
słonecznych upłazów półek z wizurą na szczyt

uparcie wybierasz chłód północnej strony
skalistość grani, nieogrzane dotykiem turnie
niepewne piargi przewieszki na przepaścią

z wyrzeźbioną muskulaturą argumentów
odmrożonymi palcami pewności
poobijanym do krwi ego

dojdziesz biedaku tam gdzie wszyscy inni

[Alek Osiński]

dobry tok, z oddechem łapiącym coraz rzadsze powietrze,
ale to mnie zastanawia

odmrożonymi palcami pewności

bo to akurat chyba niepewność kusi żeby szukać satysfakcji
wśród trudnych podejść...

dojdziesz biedaku tam gdzie wszyscy inni

fakt, tylko że wrażenia po drodze nieco inne,
nakarmione właśnie chyba tą niepewnością...

Pozdrawiam

[Staszek K.]

Dziękuję Alku za zatrzymanie.
Dotyk pozwala utwierdzić, sprawdzić wrażenia zmysłowe stąd taka myśl (znów trochę biblijne - niewierny Tomasz)

[anastazja]

uparcie wybierasz chłód północnej strony
skalistość grani, nieogrzane dotykiem turnie
niepewne piargi przewieszki na przepaścią

taka nasza natura psia kość. Lubimy, tę wspinaczkę nad przepaścią. Ot, życie! Dobry wiersz. Brawo! Pozdrawiam.

[Staszek K.]

Ot wspierasz krajana Anastazjo ;-) Ale i tak miło - dziękuję

[eka]

Wiersz aż prosi o dyskusję, ale może zanim odpowiedź czy na pewno szczyt prawdopodobieństwa nie jest zainteresowany drogą ku niemu jedna uwaga.
Jest zbyt dopowiedziany w scenerii, w tłumaczeniu różnic a konkretnie trudności nonkonformisty.
Uszczupliłam z tego nadmiaru.
Tak np. w 1. zwrotce:

w pogardzie do ścieżek łagodnych stoków
poręczówek wyślizganych słonecznych upłazów
półek z wizurą na szczyt

2. okey, ale bez przecinka (samotny biały żagiel:)

3. okropna ta muskulatura argumentów, zostawiłabym też tylko odmrożoną pewność poobijaną do krwi (bez palców i ego).
Ale to tylko ja

To co zdobywa się na takiej drodze, myślę, że czyni ostatni akt nieco innym. Znośniejszym.
Sprawdzona odwaga daje jednak pewność nielękania się.
Pozdrawiam, Staszku.

[Staszek K.]

Eka jak zawsze intuicja niezawodna :-) chociaż to tylko jedna możliwa interpretacja
Miałem intencję, żeby dało się to dwutorowo rozumieć w sensie gatunku wspinacza i deklaratywnego celu, ku któremu zmierza, ale najwidoczniej nie wyszło
Wspinacze z jednego i drugiego gatunku wybierają stoki wygodne (większość) i trudniejsze (mniejszość)
Z jednymi i drugimi spotykam się na szlaku
Jeśli chodzi o formę myślę, że dobrze radzisz - pomyślę jak przystrzyc, ale jak tu wyraźniej ten "dychotomiczny dualizm" zasygnalizować nie wiem
Pozdrawiam serdecznie

[eka]

Tytuł sugeruje metaforyczną wspinaczkę, i faktycznie w ten sposób potraktowałam dwie pierwsze strofy.
I wydaje mi się, że konformista czy to na górskim szlaku, czy we wszelkich wyborach będzie szedł bezpiecznie za większością. To kwestia mocno ugruntowanego instynktu samozachowawczego, który obecny jest w pytaniu: czy mi się to opłaca?
Nic w tym złego. Jedni muszą się sprawdzać, inni nie.

Nie zmieniaj, jeśli Ci nie pasuje. No może ten przecinek
Pozdrawiam.