blues tramwajowy

[Miladora]

Dla wszystkich korzystających z komunikacji miejskiej w godzinach szczytu.

blues tramwajowy

jadę do pracy – znów tak jak co dzień
przystanek jeden drugi i trzeci
wymięta kiecka jest coraz gorzej
bo ktoś co chwilę pcha się na plecy
tłum wali drzwiami włazi na nogi
cóż – taki bywa
blues tramwajowy

wiraż szarpnięcie wszystko faluje
zaciskam zęby hałas mnie wnerwia
pewnie za moment krew eksploduje
skoro już tyka niczym cyferblat
tłum wciąż napiera w oczach się mrowi
cóż – taki bywa
blues tramwajowy

łapię za uchwyt choć ledwo zipię
ktoś bezlitośnie wali mnie łokciem
jeszcze sekunda i zacznę krzyczeć
albo ucieknę zamkniętym oknem
jak w każdy ranek ścisk-magiel-prodiż
cóż – taki bywa
blues tramwajowy

upchana w ciasnej beczce na śledzie
klaustrofobicznie wpadam w depresję
czy tramwaj jedzie sama już nie wiem
lecz chyba jedzie skoro wciąż trzęsie
tłok jak cholera i dzień mam z głowy
cóż – taki bywa
blues tramwajowy

[Leon Gutner]

Nice tramwaj blues
Wyśpiewuje się sam . Lubię tak .
Tramwaje wspominam podobnie - ale teraz tutaj w moim mieście budują linie tramwajowe więc kiedyś sprawdzę i zanucę u źródła

Z przyjemnością L.G.

[alchemik]

Jako odpowiedź wrzucę ci mój walc.
Przyznasz, że tramwaje są magiczne,
Tak jak dorożki Gałczyńskiego, niegdyś.

walc nocnych tramwajów

z zapętlonych rozstajów płyną nocne tramwaje
wydzwaniają melodię
to walc

gdy do do tańca mnie proszą wgryzam się w ciemne moce
zagłębiając się w srebro
i mrok

księżyc niby latarnia sny srebrzyste uwalnia
tutaj można cię spotkać
nie raz

wczoraj miękka jak kotka dzisiaj wciąż jeszcze słodka
nie rozdajesz miłości
chcesz - płać

a w zaułku przechodzień skrada się niczym złodziej
i strzęp mroku przesłonił
mu twarz

rtęcią brzytwa skapuje gdy księżycem filuje
może rtęcią a może
też krwią

uwierz nie chcesz go spotkać więc uciekaj stąd kotko
on w piwnicy trofea
swe ma

niedaleko w kartonie humpty dumpty wciąż drzemie
bo wszak nie ma jak własny
mieć dom

trzej amigos w potrzebie w butelkowej zalewie
treść wyssali i gryzą
już szkło

gdzieś w wieczności za murem pogrążeni w sny bure
kumple trzech muszkieterów
piach żrą

w okno zagląda cisza w walcu wagon kołysze
a ta cisza za oknem
aż łka

pędzi nocnym tramwajem pisze wiersz na kolanie
zagubiony pasażer
to ja

J.E.S.

Och, tramwaje wydzwaniają wiele melodii jak się wsłuchać.
Cieszę się, że to zauważyłaś.

[Miladora]

ale teraz tutaj w moim mieście budują linie tramwajowe więc kiedyś sprawdzę i zanucę u źródła

Mam nadzieję jednak, że nie w takim tłoku, Leonku.

Przyznasz, że tramwaje są magiczne,

I wkurzające zarazem, Alchemiku.
Ale to zależy od pory dnia.
Podoba mi się rytm Twojego walca.

Dziękuję panom ślicznie za podróż moim zatłoczonym tramwajem.

Miłego wieczoru

[coobus]

I znowu kiwam się w rytm melodii Twojego wiersza, napędzanej stukotem tramwajowych kół. Ciekaw jestem, czy masz melodie dla swoich bluesowych inspiracji. Myślę, że tak...

jak w każdy ranek ścisk-magiel-prodiż

Niby straszno, a jakoś tak bluesowo. A może to czarny blues (w swojej wymowie)?
Pozdrawiam, Milo

[Nalka31]

Rzeczywistość tramwajowa jak widać bywa wszędzie podobna i ma swoje odzwierciedlenie. Zwłaszcza godziny szczytu dają się we znaki. Jedno musze przyznać za Alchemikiem również, mają swoją melodię.

Serdecznie.

[Qń Który Pisze]

wiraż szarpnięcie wszystko faluje

Właśnie wtedy wszystkie tramwajowe Qnie gonią oczami za falującymi ingrediencjami pomiętych sukieneczek
Bardzo wyszło natenczas, Miladorko

[Miladora]

A może to czarny blues (w swojej wymowie)?

Czarny i tramwajowo wkurzony.

mają swoją melodię.

To prawda.

Qnie gonią oczami za falującymi ingrediencjami pomiętych sukieneczek

Masz końskie zdrowie, Qniek.

Dziękuję - Coobusku, Nalciu i Qńku - za spotkanie w tym tłoku.

Miłego czwartku