pozimne przedcieple

[Qń Który Pisze]

lecisz mi z rąk jak bezlistny tamaryszek
oszroniona niezwyłym udziwnieniem
a pobielałe teorie szukania wszystkiego
uruchamiają twoje bezużyteczne uczucia

[Lucile]

Dobry wieczór Qniu,
to nic, że teraz;

lecisz mi z rąk jak bezlistny tamaryszek

nie zapominaj - to jest tamaryszek (tamarix) - który nie dość, że ślicznie się nazywa (smakuję to słowo z wielkim ukontentowaniem) i sam, jak tylko pokryje się swoimi delikatnymi, subtelnymi kwiatami, to jeszcze ma w sobie niezwykłą siłę.
Nie straszny mu step, a nawet pustynia, zanieczyszczone powietrze, ostre cięcie. Wystarczy odrobina słońca, czułość i przywiązanie "ogrodnika" - bowiem jednego, czego naprawdę się boi - to... przesadzanie.

a pobielałe teorie szukania wszystkiego
uruchomiają twoje bezużyteczne uczucia

Nieczuły "ogrodniku" - czyż nie potrafisz docenić ukrytego i prawdziwego piękna?

Z poważaniem
Tamaryszek

[eka]

Pomiędzy rozwieszona, ale ten piękny wers pierwszy wart jest jej ciepła.

[Gloinnen]

lecisz mi z rąk jak bezlistny tamaryszek

To jest jedyny poetycki wers.

Pozostałe to faktycznie - niezwykłe udziwnienie.
Brakuje im lekkości, subtelności. Ciężkie są jak kamienie młyńskie.



Go.

[Qń Który Pisze]

Lucile, dziękuję pięknie za przybliżenie mi tamaryszku. Nie znałem go aż tak dobrze, ale przyznaję, że brzmi pięknie i gdyby "zbadać" mu płeć i odnieść porównanie do ludzi, to tamaryszek jest z pewnością kobietą.

Eka, dziękuję za rozwieszenie pomiędzy. Ty zresztą masz niezwykły dar do "wydziobywania" rodzynków z poetyckiego ciasta.

Glo, życie takie właśnie jest, jak młyński kamień. Oszukuję, jak mogę, pisząc skoczne wiersze, ale prawdziwe życie nie jest już takie skoczne. Dziękuję za odwiedziny

[Lucile]

Qniu - jeszcze tylko słówko o tamaryszku. Jego nazwa, brzmienie - abstrahując od wyglądu - dla mnie ma tonację molową, smak masła orzechowego, miękkość weluru i bez wątpienia, przypisany mu rodzaj męski, to doprawdy nieporozumienie

Miłych snów
Lucile