Ballada na krzywy ryj

[misza]

Wyblaknął napis na szyldzie gospody Pod Krzywym Ryjem,
Lecz w oknach palą się światła, chociaż to pewnie złudzenie;
Bo na bezludziu tak zawsze: niebo i pola – niczyje,
Zwidy chodzą samopas, bies siedzi pod każdym kamieniem.

Przysiadła przy krętej drodze, od dawna nieuczęszczanej;
Wszędzie rosną łopiany i dzikie porzeczki się plenią.
Każdy, kto tam zagląda, niech przyjmie ostatni sakrament
I weźmie głęboki oddech, nim ruszy ponurą sienią.

Przy stole szkielet gra w kości, gdyż dawno przegrał już resztę,
Drewniany kufel się rozpadł, stoczony przez głodne korniki.
Dynda beztroski wisielec i za nic płacić tu nie chce,
Strzyga po cichu coś spija, lecz nie podzieli się z nikim.

Stuletni bigos wciąż w garze na piecu zimnym jak truposz,
W pękatych butlach za ladą kipi spleśniałe Bóg Wie Co,
Jeśli skosztujesz troszeczkę, umrzesz szybciutko i głupio.
Trunki tutaj dla zmarłych, dla żywych - nie znajdziesz ze świecą,

Duchy przychodzą się napić, lecz każdy chciałby za darmo.
Niektóre dostają kielicha, nim kredyt zemrze jak one.
Najwięcej golców, więc chlipią i wspomnieniami się karmią
O smaku beczkowych śledzi, podlanych fest, samogonem.

Może choć ja krtań odświeżę za potępieńczą balladę,
Mimo że sensu w niej nie ma i bujdy są to ostatnie.
Choć z wierszowanych linijek nie sączy się morał żaden,
Nadstawię jednak swój kubek, to może mi się coś skapnie.

[Leon Gutner]

Jak już będę duchem - walę jak w dym do takiej knajpy ostro się urżnąć bo za życia wlewam w siebie tylko takie klimaty i takie wiersze .
Smakują - jak mało co .

Z uznaniem L.G.

[misza]

Obaj więc, zasuwajmy do rzeczonej gospody.
Duchem!

[Gorgiasz]

Wspaniały klimat, doskonały styl. Idę z Wami!

[misza]

Nie ma przeciwwskazań

[skaranie boskie]

Hola, hola, Mości Panowie!
A stara małpa, to co? Wody się ma ze strumyka napić?
Jak wyprawa, to wyprawa. Kupą, Mości Panowie!

[misza]

Pod Krzywy Ryj możemy już śmiało startować
Kiedy w naszej kompanii Małpa Fioletowa

[Ewa Włodek]

klimat - super, w moim guście, Miszko!
Przesłanie - też super, pielgrzymami jesteśmy na tej ziemi i czasem zdarza się nam zbłądzić i pod taki "Krzywy Ryj". Czasem też uda się nam stamtąd wyjść, dzięki Bogu!

ale do dwu rzeczy bym się przyczepiła:
1. masz dwa razy :"podlanych" i "podleję" - w bliskim sąsiedztwie;
2. "to może mi się coś skapnie" - straszny kolokwializm, może go zastąp czymś bardziej poprawnym, np. "może co-nieco mi skapnie"?
Ale to tylko takie moje czepianie się bez sensu...

i samo serdeczne do Ciebie...
Ewa

[Liliana]

gospoda Pod Krzywym Ryjem, więc może i na krzywy ryj coś tam się dostanie,
ale, jak czytamy dalej, trunki tylko dla zmarłych, więc póki co płonne nadzieje

[misza]

Ewo
Rzeczywiście "podlanych" i "podleję" może nieco razić.
Co do kolokwializmu "to może mi się coś skapnie" uznałem,
że inaczej być nie może. Właściwie dobrze, bo po prostacku kolokwialnie.
Próbowałem wcześniej innych wersji i zawsze brzmiały cokolwiek sztucznie.
Dzięki za uwagi i sugestie.
Serdecznie pozdrawiam

Liliano
Tyle jest ziemskich upojnych napitków,
że nie ma co zazdrościć umarlakom ich gorzałki
(najpewniej z trupią główką)