Zaćmienie

[Alek Osiński]

Przyćmione w trzech czwartych słońce rozmazało
odrobinę sinej emulsji na piaskowej ścianie kamienicy,
wywołując na ulicę rozproszonych posłów mroku.

Pan Orzeszek oferuje kandyzowaną pociechę, chory
Maciuś uśmiecha się niepewnie w prośbie
o sfinansowanie przeszczepu. Może nawet jesteśmy

już na tyle dorośli, żeby odmieniać się w ich oczach
przez szczęśliwe przypadki. Od głodu, moru i wojny
po cudowne znaleźne. Kontur księżyca dorzuca

do stosiku stworzeń swoje trzy grosze. Nieobojętne,
a kiedy spojrzeć z dystansem, nieuzbrojone oko
skłonne do poddania – znikajcie papierowe góry. Dym

wzniesie się z wdzięcznością i ofiara zostanie przyjęta
za przyciemnioną szybą, pierwszego z brzegu boga.

[eka]

Tematyka powraca, pamiętam wiersz o wielokrotnym objawianiu się Matki Boskiej w Niemczech, ale tutaj dotykasz wydarzenia "niższej" rangi.
Świat widzimy takim, jaki kreują go nasze zmysły, przyzwyczajenia, przekonania.
Niełatwy wiersz, bo z jednej strony "widzący" to posłowie mroku (negatywna konotacja metafory), z drugiej:

, chory
Maciuś uśmiecha się niepewnie w prośbie
o sfinansowanie przeszczepu.

więc jak mu zarzucić błędne myślenie?

Tu mam problem z identyfikacją lirycznego my:

Może nawet jesteśmy

już na tyle dorośli, żeby odmieniać się w ich oczach
przez szczęśliwe przypadki. Od głodu, moru i wojny
po cudowne znaleźne.

My? Ludzie racjonalnej rzeczywistości czy bogowie. Hmm...

Super metaforyczne obrazowanie:

Kontur księżyca dorzuca

do stosiku stworzeń swoje trzy grosze.

A pierwszy z brzegu bóg to filantrop - empata, patrzący na swojej szyby na mających ufność i wiarę, i nic ponad to?
------------------------
Bardzo lubię Twoje wiersze. Z nimi trzeba się zmierzać na różnych polach odbioru.

[em_]

Może nawet jesteśmy

już na tyle dorośli, żeby odmieniać się w ich oczach
przez szczęśliwe przypadki.

[Alek Osiński]

Tematyka powraca, pamiętam wiersz o wielokrotnym objawianiu się Matki Boskiej w Niemczech,

Z Matką Boską chyba akurat nie ma wiele wspólnego, chyba że przez współczucie...

z jednej strony "widzący" to posłowie mroku (negatywna konotacja metafory),

nie wiem czemu "mrok" musi mieć negatywną konotację, to przecież często
tylko wstydliwa zasłona, Dzięki za słowo

tobie Em również

Pozdrawiam...

[Henryk VIII]

Tematyka jest trudna - nie każdy jest w stanie ją podjąć. Myślę, że tutaj chodzi o coś innego, niż jak to odbierają poprzednicy. A jednak czytelny jest i pierwiastek fatum, i człowiecza podległość jemu / fatum/ bądź przypadkowi ( pierwszego z brzegu boga?), bo przecież nie wybieramy siebie.
Piszesz:'znikajcie papierowe góry. Dym

wzniesie się z wdzięcznością i ofiara zostanie przyjęta
za przyciemnioną szybą, pierwszego z brzegu boga." - to mocny akord, dobry na zakończenie wiersza...
Pozdrawiam
H8