Adelaide house

[Adela]

Margaret boi się czarnej dziury,
rozpuszcza nitki włosów, jest ich coraz mniej,
coraz mniej Margaret wyczekującej w oknie.

Stuletni John z parteru
był pilotem, teraz jest ślepy
i został mu tylko wnuk,
który wyjechał do Australii.

Margaret rozczesuje włosy,
na balkonie rozkwitają pelargonie.
Sąsiadka Jenny dziecinnieje,
zostawiając gówno na dywanie,
chowa oblizane landrynki
pod poduszką, w poszewce i w zmiętym prześcieradle.

Chcę Margaret powiedzieć,
że i mnie moje dzieci zakopią w czarnej dziurze,
ale milczę.
Wyrzucam srebrny pukiel ze szczotki do kosza,
obrywam zeschnięte liście.

Koty wygrzewają się na słońcu.

[Henryk VIII]

Witaj Adelo,
ciekawy tekst - piszesz : "coraz mniej Margaret wyczekującej w oknie" , " Chcę powiedzieć Margaret,
że i mnie i moje dzieci zakopią" i " Wrzucam srebrny pukiel włosów ze szczotki do kosza," - te zdania utkwiły mi najbardziej. I zakończenie - zdecydowanie trafne, tym bardziej, ze prywatnie bardzo lubię koty

[Adela]

Henryku, niezmiernie mi miło, dziekuję, A.

[Fałszerz komunikatów]

Dobry ten reportaż z domu starców. Trochę migawkowy, tak jakby pracownica przybytku, oprowadzając reportera/ rodzinę kandydata na mieszkańca domu / stażystę, na chłodno opisywała zachowanie pensjonariuszy.
Wydaje mi się, że "przewodniczka" bardziej przychylnie spogląda w okno, niż w stronę typowych, pewnie troche monotonnych jej zdaniem problemów pensjonariuszy. Już widzę jej rozmarzony wzrok, chylący się ku urlopowi, tudzież czasowi, w którym nastąpi fajrant. I nawet myśli już trochę o czarnej dziurze na własność.
Przewidywalność bywa bezlitosna.
Przyznam, że zazdroszczę Ci tego wiersza
Wydaje mi się, że obraz miałby swą kopię w Polsce.

Ps: Oj, będę miał problem przy wyborze wierszy do następnego plebiscytu na Wiersz Miesiąca

[Adela]

Fałszerzu, bardzo dziękuję za lekturę, komentarz. Opis w zamiaru nie miał być chłodny. Jest/był prawdziwy.
Kłaniam się,
A.

[Fałszerz komunikatów]

Niestety, pewnie masz rację...
Ukłony w Twą stronę.

[Adela]

Może zbyt chłodne jest mówienie wprost. Można to tak odebrać. Metafory są skryte, ale proste do odkrycia:)
Jeszcze raz dziękuję:)
A.

[Fałszerz komunikatów]

Wiem, że tu są ukryte metafory, ale i opisy czytane wprost mają tu swe uzasadnienie.
Czarna dziura chociażby kojarzy się dwuznacznie, zwłaszcza z łysiną.
Rozgadałem się chyba

[Adela]

Black hole w przypadku bohaterki wiersza może się kojarzyć jakkolwiek:)
Kłaniam się,
A.

[Hosanna]

jesteśmy agresywnym gatunkiem
wszak warunkowo zdolnym do współpracy
może dlatego ( z obu powodów) królujemy chwilowo nad innymi

starość zdziwaczałego Homo sapiens (nie wiem czemu wbrew regułom tylu ludzi pisze drugą część nazwy z dużej litery)
może byc przedmiotem poezji
starość zdaje się bowiem wyostrzać nasza dziwaczność

koty wydaja się w swoim starzeniu bardziej statyczne spokojne i akceptujące
jakby mniej nagrzeszyły