kropla

[alchemik]

napięcie powierzchniowe
nadaje kształt kulisty
grawitacja i siła odśrodkowa
nieznacznie
spłaszczają przy biegunach

dla mieszkańców nieskończony
dla mnie
pragnienie
opuszczenia klatki menisku
odnalezienia zaginionych światów

jest tyle innych kropel
w oceanie

[Sede Vacante]

Ładnie napisany wiersz o poszukiwaniu czegoś poza obszarem stadności, stereotypowości i "gotowców" piękna podanych ludziom pod nos.
Osobiście wolę inny styl, coś bardziej prostego, acz chwytającego za serce, ale to kwestia gustu, nic innego(czytając Miłosza, rzygać mi się chce, a uwielbiam Osiecką, czy Rybowicza).
Ale ciekawy obrazek, właśnie chodzenia własnymi ścieżkami poszukiwań. Nic mi w sumie tu nie zgrzyta, nie dłuży się i miło się czyta o kroplach - lekko wchodzi.

[lczerwosz]

Kwestia wielości światów, wielości ludzi z duszami, wielości ścieżek, jakimi możemy przejść przez świat. A okazuje się, że najważniejsza jest pierwsza osoba, idzie jedną ścieżką na tym jedynym świcie. Co nie dowodzi, że ich nie ma oczywiście.
Póki co krople istnieć mogą jako osobne byty w postaci deszczu, lub osiadłe na liściach. Pierwsze opadają bezpowrotnie, te drugie wysychają. Nasuwa się porównanie do marności, kruchości świata, a ten stale istnieje.
W oceanie krople zlewają się, tracą tożsamość, nie popieram więc puenty.

[alchemik]

Leszku, potraktowałeś puentę zbyt fizycznie, a więc dosłownie.
Rozdzielanie kropel traktuję metafizycznie.
W chaosie metafizycznym i informacyjnym wieloświata wszystkie byty istnieją rownocześnie w formie swoich potencjałów. To Stwórca, czy też twórca wyodrębnia je nadając im większe prawdopodobieństwo zaistnienia.
Nie jest to niezgodne z mechaniką kwantową, według której to obserwator wyodrębnia rzeczywistości.
Mamy do czynienia z funkcją stanu, funkcją falową.
Ciekawie opisał to Schrodinger w swoim myślowym doświadczeniu z kotem.

Tak więc, ocean, to nie są zlane krople, Leszku.
Raczej krople jeszcze nie wyodrębnione.

[lczerwosz]

Tak, tak. Schrodinger, dobrze mu płacili za te myślątka z kotkiem. Ten to wie, gdzie stoją konfitury.
A wszystkie loty kosmiczne, wszystkie obliczenia w Nasa dokonywane są zgodnie z tradycyjną mechaniką. Chłopcy z Cernu, owszem, robią poprawki na duża prędkość ich tych cząsteczek.

Tak więc, ocean, to nie są zlane krople, Leszku.
Raczej krople jeszcze nie wyodrębnione.

Wiesz. Traktując to stricte fizycznie, i Ty masz rację, i jednocześnie ja. Wyparuje i skropli się. Ale popatrz na odbicie światła i świata w kropli wody. W wielu kroplach, w rosie. To jest byt wielokrotny, paradoks,bo to odbicie tego samego jednego świata. To samo z wielością punktów widzenia, każdy człowiek obserwuje, doświadcza innego losu, idzie inna ścieżką. Nie wypowiem się o prawdopodobieństwie zaistnienia, bowiem nie znam reguł, nie znam boskich priorytetów. Zakładam, że jesteśmy równi.
Jakoś nie kojarzę, czym miałaby być metafizyka kwantowa, choć Ty pewnie wiesz, czym jest alchemia relatywistyczna.

[alchemik]

Noo, to wszystko jasne, Leszku.

[anastazja]

jest tyle innych kropel
w oceanie - ładnie. Gdybyś napisał ...jest tyle kropel w oceanie, wers miałby sens inny. Natomiast ...tyle innych kropel, brzmi świetnie. Podoba mi się. Pozdrawiam.