wg Maxa Ernsta

[giger]

EUROPA PO DESZCZU

Unosząc stopy uniknąłem zderzenia z chodnikiem
Uginającym się pod ciężarem dekoracji z taniego filmu

Mijałem korytarze, stacje benzynowe, sypialnie
Pogrążone w tym samym stanie co liczne dworce
Dorzucające oddech peronów do odgłosów miasta

Wszedłem do restauracji położonej nad rzeką
Sala świeciła pustkami – toaleta wręcz przeciwnie
Wrażenie potęgowały lustra
Dopchałem się przed jedno z nich
Na wyciągniętym grzebieniu nagromadziło się zbyt wiele
Barwy, blask, rozmyty kontur

Zapach tortu przegonił wszystkich

Milcząc oglądałem wewnętrzną stronę powiek
Dźwięk nie pokrywał się z obrazem
Umysł zaskakiwał co jakiś czas
Kran wyrzucał ostatkiem sił sfermentowane krople

[alchemik]

Rozumiem, że to surrealistyczny (stąd Max Ernst), poetycki obrazek miasta w Europie.
Moim zdaniem poprowadzony bardzo dobrze przeplatającymi się metaforami i obrazami zmieniającymi się jak w kalejdoskopie.

Oddech peronów do odgłosow miasta

A więc i dźwięki.
Dochodzą również zapachy.

Zapach tortu przegonił wszystkich

A więc obraz staje się polisensualny.
I doskonała puenta konfrontująca powidoki z rzeczywistością.

[Leszek Sobeczko]

zapach tortu przegonił wszystkich, hmmm cóż to był za tort? fetor/smród byłby bardziej na miejscu; tego miejsca w wierszu nie rozkminiam

całość dość sugestywna, z korytarzami też miałem problem, bo sugerują peregrynację po wnętrzach; troszekę też z toaletą, zwykle kilka osób w takich przybytkach to wręcz tłok; każdy wiersz funcjonuje w swoim świecie i być może moje postrzeganie nie jest do końca światem wiersza

pozdrawiam

[Mirek]

https://www.youtube.com/watch?v=rYVjTaYRkOM

tak mi się pokojarzyło

[giger]

w surrealizmie nigdy nic nie jest tym na co wygląda
wiersz opisuje klimat obrazów Paula Delvaux
a tytuł został zaczerpnięty z dzieła M. Ernsta
typowe ...

[lczerwosz]

Od strony technicznej - za dużo jednolitych form czasu przeszłego. Takie opowiadanie. Jako wiersz to nieco nuży.

Zapach tortu przegonił wszystkich

To mogła by być puenta. Nie gorszył bym się jak mój imiennik. Smród w miastach to niestety norma. Kiedyś wsie śmierdziały nawozem naturalnym, popularnie gnojem.
Następna zwrotka jeszcze bardziej wskazuje, że to kolejny rozdział prozy napisanej w składni wiersza.
Bardzo bym skrócił, pozbył się tzw. nadsłowia.
Pozdrawiam
Leszek

Masz trzy utwory dziś, w innych rodzajach twórczości poza dramatem limity nie obowiązują, ale dla Twojego dobra lepiej po trochę dawkować. I zobacz dział Kto zacz, Zapraszam

[eka]

Po radioaktywnym deszczu. Nie tylko dosłownie.
Ja lubię taką liryczną narrację, natłok obrazów i to co je spaja.
Wolność odczytu.