Nie ma więcej niż dziś. Jeszcze

[kamyczek]

kilka drobiazgów, choćby kolanem przyszło dopychać bagaże i pod
ciężarem zgiąć plecy do ziemi – dopchnie i zegnie opłaci myto
choćby się spłukał zastawił w lombardzie bo na cóż
wolność gdy grunt się osuwa i dalej im bliżej
do siebie gdy wszystko stracone
najtrudniej uwierzyć że
słońce wschodzi
co dnia

[eka]

Smutny, chwyta za gardło, a treść wiersza już realizuje się w zdaniu tytułowym. Nie ma przyszłości dla jutra. Subtelnie zaznaczone przyczyny w rozwinięciu.
Wiersz jakby figuratywny, ubywa dnia jak liter w kolejnych wersach, forma dobrze współgra z wyznaniem, przekonaniem.
Podoba się, Kamyczku.
Pozdrawiam.

[kamyczek]

Dziękuję, Eko.

Pozdrawiam serdecznie.

[alchemik]

To jeden z wierszy, które mnie zatrzymują.
I w treści i w formie.
Te coraz krótsze wersy, zmierzające od przeszłości ku teraźniejszości, której tak naprawdę nie ma, bowiem jest tylko bezwymiarową granicą podziału między tym co było, a tym co będzie (być może będzie).
A w bagażu chwile stracone, nie do odzyskania, oraz te które kamieniem ciążą na duszy.
A więc osuwają się te Twoje wersy jak grunt.
Nie ma więcej niż dziś. Jeszcze.
Tytuł mógłby wystarczyć za cały wiersz.
A gdzie nadzieja?
Może w tym jeszcze?
Może wiersz utworzyłby klepsydrę w formie graficznej, gdybyś mogła zrealizować wymarzoną przyszłość dziś.

Smutny.
Bardzo ładny.

J.E.S.

[Fałszerz komunikatów]

Wybacz, ale puenta sprawia, że ciśnienie wiersz spada na łeb, na szyję. Niezależnie czy rozpatrywać ostatni trójwers jako nierozerwalną część motywu peela-tułacza, czy tego który ma podsumować stan depresyjny peelki. Jest częścią układanki, która pasowałaby do każdego wiersza, w którym pojawiałby się smutek. Zresztą, co tu ukrywać, puentą rządzi jednak szablon.
Do plusów zaliczam - nie epatowanie smutkiem, a skrupulatnie dawkowaną melancholią. I "dopychanie kolanem bagażu", jako synonim zmagania z bólem, spowodowany zagubieniem, a jednak koniecznością metaforycznej podróży.
Co do czasownika "dopychać" - pojawia się on dwa razy, może warto byłoby coś z tym począć?
I wersyfikacja nie traci na konsekwencji formy.

[alchemik]

No więc Fałszerz ma rację co do tego powtórzenia dopychać/dopchnie.
Jako twórca, wiem skąd się takie biorą.
To miejsca w pamięci do wykorzystania.
Kwestia korekty post factum. To bardzo łatwe.
Co do puenty to nie zgadzam się o tyle o ile, że według mnie punta zawarta jest w przyszłości, w tym Jeszcze. Czyli w drugiej części wiersza, której nie ma, a gdyby była tworzyłaby klepsydrę czasu.
Nie każdy jest w stanie to zrozumieć.

[Podróżniczka]

Świetny wiersz, dojrzałe spostrzeganie
Wiersz w całości przeczytałam z wielką przyjemnością.
Pozdrawiam

[kamyczek]

Alchemiku, pięknie odczytujesz treść.

A gdzie nadzieja?
Może w tym jeszcze?
Może wiersz utworzyłby klepsydrę w formie graficznej, gdybyś mogła zrealizować wymarzoną przyszłość dziś.

Spróbuję.

***
kilka drobiazgów choćby kolanem przyszło dopychać bagaże i pod
ciężarem zgiąć plecy do ziemi – dociśnie i zegnie opłaci myto
choćby się spłukał zastawił w lombardzie bo na cóż
wolność gdy grunt się osuwa i dalej im bliżej
do siebie gdy wszystko stracone
najtrudniej uwierzyć że
słońce wschodzi
co dnia
a z nim nadzieja
że nie wszystko jeszcze
stracone chociaż grunt się osuwa
i dalej im bliżej do siebie skoro tak to wyjdzie
ze skóry opłaci myto nawet gdyby się spłukał zastawił
w lombardzie kolanem musiał dociskać bagaże i pod ciężarem
zgiąć plecy do ziemi – postara się walczyć o więcej niż dziś. jeszcze

***


Fałszerzu, jest mi miło, że oprócz wad dostrzegasz także walory tekstu.

Podróżniczko, cieszę się.


Dziękuję Wam za pochylenie się nad tekstem.
Pozdrawiam serdecznie.

[alchemik]

Ładnie. Tylko jeszcze ustawimy go tak.

kilka drobiazgów choćby kolanem przyszło dopychać bagaże i pod
ciężarem zgiąć plecy do ziemi – dociśnie i zegnie opłaci myto
choćby się spłukał zastawił w lombardzie bo na cóż
wolność gdy grunt się osuwa i dalej im bliżej
do siebie gdy wszystko stracone
najtrudniej uwierzyć że
słońce wschodzi
co dnia
a z nim nadzieja
że nie wszystko jeszcze
stracone chociaż grunt się osuwa
i dalej im bliżej do siebie skoro tak to wyjdzie
ze skóry opłaci myto nawet gdyby się spłukał zastawił
w lombardzie kolanem musiał dociskać bagaże i pod ciężarem
zgiąć plecy do ziemi – postara się walczyć o więcej niż dziś. jeszcze

[Gajka]

Super tekst i kaligram
Pozdrawiam