Modlitwa wieczorna

[Mirek]

zamykam kolejny wers
kolejnego schyłku sierpnia
upojnym zachodem słońca,
które przebiło się
przez chmury królewską purpurą.

bociany już nie mierzą łąk
nie znaczą czasu majestatem
startów i odlotów.
kołowań podniebnych.

idzie jesień, a ja zostaję.
narysowany tu przez Boga,
nim uzależniłem się od powietrza,
nim rozpłakałem. pijany, zdziwiony,
szczęśliwy?

czemu nie powiedziałeś, że tak to sobie wymyśliłeś,
czemu nauczyłeś wpierw deptać asfalt i szkło?
czemu nie wyjaśniłeś, że blues smakuje pełniej
pod gołym niebem,
i że jako element kompozycji pejzażu
pasuję, Twoim zdaniem tu, lepiej niż tam.

kolejna zima, kolejna siekierezada.
PS.
dziś pierwszy raz rozpaliłem w piecu kuchennym bo,
samotność zaparzona na ogniu smakuje lepiej niż na gazie.

[eka]

Lato ma w sobie radość, poczucie pełni.
Jesień jest w trudzie, zima to niemal walka.
Ciekawy, taki prawdziwy przekaz o sensie życia, zdeterminowaniu i czasie straconym w mieście.

Ogień - tutaj również grzeje, rozmawia, daje poczucie bezpieczeństwa.
Gaz - zimny, techniczny, wyobcowany.
--------------------------------
Zainteresowałeś, weszłam w te klimaty.
Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

A jasne, że zaparzone na ogniu lepiej smakuje,
bo ogień to żywa istota i właściwie w jego
obecności trudno mówić nawet o samotności...

[Mirek]

wiesz Alku, masz 100% racji

Jesień jest w trudzie, zima to niemal walka.

czasem rzeczywiście walka
a mieszkając w mieście człek nie ma o tym zielonego pojęcia

kochani dzięki za słowo

[em_]

Mirku, bardzo dobry wiersz.
Czyta się go jednym tchem.
Pozdrawiam

[Mirek]

Mirku, bardzo dobry wiersz.
Czyta się go jednym tchem.
Pozdrawiam

dzięki