Jezus nie ma numeru pesel

[Marcin Sztelak]

Zacieśnianie — mocniej splątane języki
poliglotów. Skoki wzwyż, Babel drży
w paroksyźmie. Napięcia konstrukcyjne
świadczą o orgazmach, wielokrotnych

klęskach. Fundamenty w błocie i wulgarne
napisy we wszystkich odmianach gramatyki.
W okolicy krąży Mesjasz bez adresu, pośród
zaśmieconych ulic Babilonu starannie omija

świątynie. U ich wrót najtańsi prorocy
wywrzaskują dniówki. Później, po godzinach
wspierają ciężkie głowy na obfitych biustach
jednodniowych kochanek.

Ponownie utracone niewinności nie spędzają snu
z na wpół przymkniętych powiek.
Więc Mesjasz nie ma kogo zapytać o drogę.

Zresztą i tak wszystkie prowadzą na pustynię.
W otwarte ramiona kusiciela, z góry skazanego
na rozczarowanie i niepowodzenia.

Jednak nadzieja — Babel upada,
gruz tworzy podwaliny Nowego Świata.
Tylko prorocy śpią udręczeni sprawdzalnością
kłamliwych przepowiedni.

[Gajka]

Ogóle wrażenie bardzo pozytywne. Nie ma się do czego przyczepić.
Interpretacja - chaos - upadek starego i budowa nowego świata, w kontekście wieży Babel a może zupełnie co innego autor miał na myśli.

[Gorgiasz]

Czytałem kilkakrotnie. Dobry i głęboko przemyślany wiersz.

Tylko prorocy śpią udręczeni sprawdzalnością
kłamliwych przepowiedni.

- wspaniała fraza; na pewno zapamiętam.

Intryguje mnie tytuł, na pierwszy rzut oka nie ma bezpośredniego przełożenia na tekst. Nie wiem, że wiesz (może tak, pośrednio termin „gramatyka” to sugeruje), że można go odczytać w innym znaczeniu, związanym ze słowem „pesel”. W Starym Testamencie oznaczało ono „bożka”, „figurę lub posąg bożka” (w podtekście: bożka pogańskiego) - wykonane z kamienia, drewna, ewentualnie metalu, a więc coś, co było surowo zakazane i świadczyło o bałwochwalstwie.