jestem

[Bożena]

jestem elementem przestrzeni

powoli zaprzyjaźniam się z polnym strachem
lubię ptaki najbardziej wróble
skocznie grają mu na nosie w ciepły wieczór
oswajając samotność
marynarkę wywrócę na lewo
głowę ozdobię kapeluszem po mężu
pasuje
do straszenia myśli i domokrążców

za oknem
krzywa śliwa liże rany
złamana
wsparta na sztucznym ramieniu
nie oczekuje zmian lecz osłony

wystarczy być
wypiszę szminką na ustach
zasadzę miłorząb ( z wiarą że patrzenie pomoże)
japoński zbyt egzotyczny może angielski
dla ćwiczenia umysłu
byle dotrwać
do następnego wiersza

[eka]

Peelka przekreśla sens walki, bo? Idealistka, która straciła odwagę, kiedy w trwaniu pomaga już tylko pisanie po odebranych ciosach?
Toż to norma u tych pegazowych dzieci.

[Mirek]

już nie walczyć lecz być

ale być to przecie walczyć ... no bo jak to tak
tylko być?

[Alek Osiński]

Faktycznie, tak jak pisze Mirek, nie da się niestety być nie walcząc,
choćby się człowiek nie wiem jak zarzekał, ale to chyba dobrze,
zresztą wróble pewnie by to potwierdziły, te to wiedzą jak grać strachom na nosie...

[Henryk VIII]

Witaj,
interesujący tekst - ja czytam go jako wiersz o wewnętrznym przeobrażeniu; dojrzewaniu, co idzie w parze z nabieraniem tzw. mądrości życia, daru dostrzegania i doceniania tego, co jest
Pozdrawiam
H8

[alchemik]

Jestem, ale jakoś tak smutnie. Przeobrażenie w stracha na wróble, to nie tylko autoironia.
Strach jest raczej postacią tragiczną.
A na pewno statyczną, tak jak ta wiśnia, co kwitła wiosną.
Coś mi mówi, że to wiersz o zmęczeniu.
Może brzemieniem czasu, a właściwie niedobrych przeżyć.
Wróble symbolizują tu rodzaj dobrotliwych kpin ze strony otoczenia.

A jednak stagnacja, rezygnacja.
Nastawienie na oczekiwanie na obserwację i to też raczej na spokojnie, nie zbyt egzotycznie.

[Bożena]

Peelka przekreśla sens walki,

- Eko- przychodzi taki czas, że już nie ma czasu - albo go coraz mniej- dziękuję za koment

Bożena pisze:
już nie walczyć lecz być


ale być to przecie walczyć ... no bo jak to tak
tylko być?

- Mirku- chyba masz rację- samo bycie- to za mało-

zresztą wróble pewnie by to potwierdziły, te to wiedzą jak grać strachom na nosie...

- alku- miło Cię widzieć i czytać

Henryku VIII- dziękuję - wiele racji w Twoim komentarzu- pozdrawiam serdecznie

A jednak stagnacja, rezygnacja.
Nastawienie na oczekiwanie na obserwację i to też raczej na spokojnie, nie zbyt egzotycznie.

- peelka chyba ma chwilę depresji- tak sądzę ale może minie

Kochani - Należą się Wam przeprosiny- edytowałam wiersz w kilu miejscach- np. wiśnia zamieniła się w śliwę- ale to dlatego, że nie zauważyłam Waszych wpisów- nie przyszło do mnie powiadomienia na e-maila-- jednak w małym stopniu więc nie wklejam już tej wersji pierwotnej- dziękuję za komentarze i pozdrawiam

[lczerwosz]

Wybrałbym pierwszą zwrotkę jako osobny wiersz - jestem
drugą bym wyrzucił do kosza
a z trzeciej wyjął to:

wypiszę szminką na ustach
zasadzę miłorząb z wiarą
że patrzenie pomoże
japoński zbyt egzotyczny może angielski
dla ćwiczenia umysłu
byle dotrwać
do następnego wiersza

z tytułem wystarczy być

[Bożena]

Leszku- też mi się ten środek "nie pasi"- dziękuję za inne spojrzenie- co z tym zrobię?- na razie zostawiam- może coś jeszcze wykiełkuje pozdrawiam

[anastazja]

Brzmi jak czarna komedia. A może się mylę. Jakby nie interpretować wychodzi na jedno - peelka depresyjna. Miło było poczytać Bożenko.