Cześć, tato!

[Bernierdh]

Ja: Cześć, tato!
andrzej: witaj skarbie
Ja: Jak ci minął dzień?
andrzej: wszystko dobrze. a jak tobie? myślałaś o mnie?
Ja: Oczywiście, że tak.
andrzej: a teraz o mnie myślisz?
Ja: Jasne.
andrzej: i co czujesz? robisz się mokra tam na dole?
Ja: Jezu...
andrzej: widzę że ci dobrze. wsadziłaś tam paluszek??
Ja: Przecież pisałam, ty stary pojebie, że nie chodzi mi o nic zboczonego!
andrzej: ta? więc o co ci niby chodzi???
Ja: Wypierdalaj.
KONIEC ROZMOWY

***

Ja: Cześć, tato!
tomeczek: czesc kochanie :)
Ja: Co tam u ciebie?
tomeczek: wszystko dobrze skarbie a u cb? :)
Ja: Słuchaj, mam prośbę... Mógłbyś pisać normalnie?
tomeczek: tzn?
Ja: Używaj kropek, przecinków, dużych liter oraz polskich znaków. Nie pisz też skrótami i przede wszystkim: oszczędzaj emotikonki :) W porządku?
tomeczek: ok sry :p
Ja: Napiszę do ciebie jutro. Na razie!
tomeczek: pa
KONIEC ROZMOWY

***

Ja: Cześć, tato!
tomeczek: Cześć, kochanie! Jak ci minął dzień?
Ja: W porządku. Miałam dość trudny sprawdzian z matmy. Robimy teraz układy równań i w ogóle tego nie łapię :) Ale generalnie było spoko. A jak tam u ciebie?
tomeczek: Też dobrze, skarbie. W pracy ciężko, jak zwykle, ale nie ma co narzekać. Matmą się nie martw. Poradzisz sobie, mamy przecież wspólną krew :)
Ja: Z ciebie to w ogóle jest umysł ścisły, prawda?
tomeczek: No, bliżej mi do liczenia, niż do pisania wierszy. Ale nie myśl sobie, że byłem jakiś tam okropny z polskiego. Miałem głównie czwórki.
Ja: Tak a propo polaka... Omawiamy teraz "Małego Księcia".
tomeczek: O, moja ulubiona lektura! Może jeszcze obok "Kamieni na szaniec".
Ja: No, jest bardzo piękna. I smutna. I sprawia, że dużo o tobie myślę.
tomeczek: Tak?
Ja: Mhm. Bo mówi o samotności. A ja bardzo za tobą tęsknię, tato.
tomeczek: Ja za tobą też, skarbie. Nawet nie wyobrażasz sobie jak bardzo.
Ja: Więc czemu nie ma cię przy mnie?
tomeczek: Nie napisałaś mi :p
Ja: Słucham?
tomeczek: No, w tej notce z podpowiedziami. Nie napisałaś czemu od was odszedłem.
Ja: O Boże... Wypierdalaj, człowieku.
KONIEC ROZMOWY

***

Ja: Cześć, tato!
duzymis: Dzień dobry kochanie! Co masz na sobie??
Ja: Chuj ci w dupę.
KONIEC ROZMOWY

***

Ja: Cześć, tato!
cyklon1b1: Witaj księżniczko :)
Ja: Jak ci minął dzień?
cyklon1b1: Całkiem dobrze. Mogę cię o coś zapytać? :)
Ja: Jasne.
cyklon1b1: Jak trzeba być pojebanym żeby robić coś takiego? xD Szukasz miłości? xD walisz palcówę jak to czytasz? A może tak naprawdę to jesteś jakimś starym pedałem?
KONIEC ROZMOWY

***

Ja: Cześć, tato!
Średnik: Witaj, kochanie! Jak było w szkole?

16.09.2015

[eka]

Najpierw z uśmiechem obserwowałam gonitwy i wyładowania na własnych synapsach, mówię Ci, było na co popatrzeć, wypalały się w rosnącym biegu.
Oryginalna forma dla przemyśleń narratora, który z Autorem nie ma nic wspólnego, konstrukcja tego Ja w formie dramatycznej, czyli w dialogu poznajemy dominantę jego potrzeb. Przestrzeń - rozmówki w sieci (chat), czas w zasadzie nieistotny, wypełniony oczekiwaniem.
Pozostali bohaterowie... gmatwasz trop tomeczkiem, napaleni erotomani/pedofile.
Ich rozmówczyni jest dorosła, ale szuka erzacu - miłości, wsparcia ojca, zabrakło jego obecności. Oczywistość, i dlatego wciąż ponawia próby.
Być może w opowiadaniu stawiasz diagnozę dlaczego dochodzi do pedofilii. Ryzykowna teza o współudziale.
Hmm... może źle odczytuję.

[Patka]

Zmieniłem wszystkie uśmiechnięte buźki na kwadratowe, bo zwyczajne były automatycznie zmieniane w animowane, a to mi jakoś dziwnie wyglądało w opowiadaniu.

Przy tworzeniu tematu masz opcję "Wyłącz emotikony", jak ją zaznaczysz, żadnych buziek ani ty, ani inni nie ujrzą.

[Bernierdh]

@eka
Dziękuję, że wpadłaś i zostawiłaś interpretację
Stawianie tezy o współudziale nie leżało w pobliżu moich zamiarów, ale to bardzo interesujący wniosek. Myślę, co prawda, że dzieci zrozpaczone, szukające w sieci jakiegoś lekarstwa na problemy emocjonalne (nawet nieświadomie) znacznie łatwiej wpadają w pułapki, ale współudział to chyba zbyt duże słowo. Jeśli już, to swoje trzy grosze ma w sytuacji otoczenie, które nie dało dziecku tego, czego szuka w necie.
A przynajmniej tak mi się wydaje.
Pozdrawiam serdecznie

@Patka
Pięknie ci dziękuję Jestem ślepym idiotą

[eka]

dzieci zrozpaczone, szukające w sieci jakiegoś lekarstwa na problemy emocjonalne (nawet nieświadomie) znacznie łatwiej wpadają w pułapki, ale współudział to chyba zbyt duże słowo

Oczywiście, że słowo nie na miejscu. Mój pogląd narodził się z konstrukcji narratorki. Jej język (obrazujące stan) i aktywność (ona każdorazowo inicjuje chat) pasują do osoby dorosłej, a nie do dziecka. Oszukuje siebie i rozmówców. Może miała nieszczęście kontaktu z pedofilem, ale chce wierzyć, że nie wszyscy mężczyźni w sieci są nimi, no i że tata się odnajdzie.
Jak widać zawsze się rozczarowuje.

[Bernierdh]

O tak. Rozczarowanie będzie towarzyszyło jej zawsze.

Dodano -- 20 wrz 2015, 12:02 --

O tak. Rozczarowanie będzie towarzyszyło jej zawsze.

[karolek]

.

[Bernierdh]

Bardzo pięknie dziękuję i również pozdrawiam

[skaranie boskie]

Trochę nie tak się to odbywało, ale znam sytuację, kiedy to właśnie internet pozwolił młodej kobiecie (tak, kobiecie, bo trudno mówić o dwudziestosześcioletniej dziewczynie) odnaleźć nigdy niewidzianego ojca. Prawdziwego i nie mającego żadnych zapędów pedofilskich.
Może właśnie z tego powodu nie potrafię rzetelnie skomentować tego tekstu, który początkowo chciałem dramatem określić.
Właściwie, choć literacko to nie dramat, to przecież tragedia jak najbardziej pod gatunek podlega...

[lczerwosz]

taki się zrobił polimorfizm, raz Tomeczek, raz cyklonB, norma, jak na rozmowy w necie. Ale tato jest zbyt grzeczny w stosunku do swojej dziewczynki. No, gdyby był bardziej czynny, to musiałbym zawiadomić właściwe organa, a tak sprawa się rozmywa pomiędzy rożnych panów, zapewne zgodnie z wolą PL-ki.