scentrowania

[Bożena]

po przeróbce pod wpływem...

świt zawraca w głowie
godziny pordzewiały i mijając zgrzytają
jak patyk w szprychach

w lustrze obca twarz
haust zimnego powietrza
wbija oczy w sufit
jakiś czas temu wyrzuciła telefon
teraz zamuruje drzwi i okna

będzie sam na sam z...


pierwotna wersja

świt zawraca jej w głowie
godziny pordzewiały i mijając zgrzytają
jak patyk w szprychach

w lustrze widzi obcą twarz
nie pomaga haust zimnego powietrza
wlepia oczy w sufit
jakiś czas temu wyrzuciła telefon
teraz zamuruje drzwi i okna

będzie sam na sam z depresją

[em_]

Z depresją chyba zawsze jest się sam na sam..
Przygnębiający temat,
pozdrawiam

[Podróżniczka]

Bardzo smutny temat i trafnie ujęty. Dobry tytuł.
Pozdrawiam

[Lucile]

Dzień dobry Bożenko,

właśnie o takim abyssum irent myślałam, komentując wiersz alchemika Vesuvio,
jakbyś czytała mi w myślach i w pięknej, czystej formie podała

Zapadanie się w swoją własną otchłań jest bolesne i - niestety - nie oczyszczające.

wlepia oczy w sufit
jakiś czas temu wyrzuciła telefon
teraz zamuruje drzwi i okna

Przyczyny takiego stanu wcale nie muszą odzwierciedlać umiejętności radzenie sobie w rzeczywistości.
Najtrudniej jest wtedy, gdy skrywany ten swój abyss, usiłujemy sami sobie radzić "zamurowując okna i drzwi", wpadając w stan zawieszenia. Wtedy wszystko boli, wszystko przeszkadza i

w lustrze widzi obcą twarz

oraz zgrzyta

jak patyk w szprychach

Mam wrażenie, że w takich stanach najlepszy jest bunt

jeżeli swój ból
zamienisz w gniew
nadal żyć będziesz

Za dobrze opisane stany - oby nas nigdy nie dotknęły

Serdeczności wielkie
Lucile

[alchemik]

Bardzo dobry wiersz.

Tylko puentę bym skrócił do domyślności.

będzie sam na sam z ...

Lucia wspomniała o moim wierszu.
Tam, niestety, już kataklizm, czyli wybuch ściśniętych i sprasowanych w sobie emocji.

Tu, być może tylko zmiana nastroju, który sinusoidą podąża pod kreskę.
Każdy tak ma. I oby to było czasowe i niezbyt cykliczne.

Mam nadzieję, że stany, które opisujesz nie dotyczą Cię bezpośrednio, a jeżeli, to jako wspomnienie, albo oczyszczenie wierszem - katharsis.

Lucia napisała o buncie jako reakcji.
Bunt ma wiele wymiarów.
Dwa przeciwstawne to;
Bunt asertywny, w którym po prostu nie zgadzasz się i w związku z tym jesteś twórcza.
Albo bunt agresywny, który wybucha i niszczy. Taki opisałem w swoim ostatnim wierszu.

No i tytuł.
Dobry. Ja sam długo zastanawiam się nad tytułami.
Może tylko zmieniłbym nieco liczbę, na pojedyńczą i zawiesiłbym w czasie teraźniejszym

centrowanie

Obdarowuję Cię , Bożenko.

Jurek

[AS...]

Bożeno, mam poważne wątpliwości czy to wiersz, bo widzisz:

Świt zawraca jej w głowie. Godziny pordzewiały i mijając zgrzytają jak patyk w szprychach.
W lustrze widzi obcą twarz. Nie pomaga haust zimnego powietrza. Wlepia oczy w sufit.
Jakiś czas temu wyrzuciła telefon, teraz zamuruje drzwi i okna. Będzie sam na sam z depresją.

jeśli zastosujesz w zapisie zasady epiki, to wiersz zamienia się w całkiem zgrabne opowiadanie...

pozdrowienia

[Bożena]

Z depresją chyba zawsze jest się sam na sam..

- nie zawsze- bo wokół mogą być ludzie i nikt nie zauważy- dzięki Em-

jakbyś czytała mi w myślach i w pięknej, czystej formie podała

- och Luccile- rumienię się

Za dobrze opisane stany - oby nas nigdy nie dotknęły

- bardzo się cieszę, że tak pozytywnie odebrałaś mój tekst- wydawał mi się banalny- ale wiesz w duszy grało- bardzo dziękuję za wnikliwą analizę- serdecznie pozdrawiam

Bardzo dobry wiersz.

Tylko puentę bym skrócił do domyślności.

- myślałam o tym, ale boję się, że taki brak jednoznaczności może być źle odczytywany- chociaż może rzeczywiście pozbyć się ostatniego słowa-

Mam nadzieję, że stany, które opisujesz nie dotyczą Cię bezpośrednio,

- Alchemiku- na szczęście- nie, choć może małe depresyjki i mnie dopadały

Obdarowuję Cię , Bożenko.

no i zapraszam na

Bożeno, mam poważne wątpliwości czy to wiersz,

- nie upieram się choć dla mnie to wiersz, ale jeśli Ty widzisz to tak- to też na treści nie zbywa, a o treść mi chodzi najbardziej- więc- pozdrawiam

[alchemik]

As, to mentor.
Przynajmniej ja liczę się z jego słowem.

Myślę jednak, że nawet kiedy rozwinąć wersami Twój utwór, to jednak nie będzie proza.
W żadnym wypadku.
Po prostu, w zależności od wersyfikacji twój wiersz nabiera różnych znaczeń.
A to wciąż poezja, nawet nie proza poetycka.

[Bożena]

As, to mentor.
Przynajmniej ja liczę się z jego słowem.

- i stąd Alchemiku mój rumieniec wstydu przy odpowiedzi Asowi-

Myślę jednak, że nawet kiedy rozwinąć wersami Twój utwór, to jednak nie będzie proza.
W żadnym wypadku.
Po prostu, w zależności od wersyfikacji twój wiersz nabiera różnych znaczeń.
A to wciąż poezja, nawet nie proza poetycka.

- czyli nie wszystko do kosza
pozdrawiam