Nie teraz

[żakote]

Autoportret ze wschodzącym uśmiechem
twoja twarz jak róża rozkwitająca w każdej róży
Wiedziałem że nie umarłaś naprawdę
teraz gdy zdrowiejesz ze śmierci
możemy znów posłuchać jak się śmiejesz

Mówiłem że nie musisz się tam wybierać
tu kwiaty są prawdziwe
tu łączy się lazur z błękitem morza
tu jest rzeczywistość

[eka]

Nierzeczywistość może okazać się wariantem naszej rzeczywistości, tyle że o zupełnie innych parametrach, Żak.

Zawsze z wielkim wzruszeniem czytam o Tej, która odeszła a została.
Trochę bym przemeblowała w wierszu, ale nie wiem, czy chcesz...

teraz

autoportret ze wschodzącym uśmiechem
twoja twarz rozkwitająca w każdej róży
teraz gdy zdrowiejesz ze śmierci
słuchamy jak się śmiejesz

mówiłem nie idź
tu kwiaty są prawdziwe
tu lazur z błękitem morza
tu jest i łączy

----------------
Pozdrawiam.

[Marcin Sztelak]

Smutny wiersz, być może potrzebuje nieco dopracowania, np zrezygnowałbym z powtórzeń tu oraz jak róża, a ta rzeczywistość w puencie trochę mnie razi...

Pozdrawiam.

[Fałszerz komunikatów]

Pogodzenie się ze stratą można podzielić na kilka etapów. Z początku nasza świadomość wyklucza możliwość straty bliskiej osoby, później przechodzimy w stan żałoby, by wreszcie pogodzić dzielące rozdzielonych odległości, tudzież wymiary, tęsknotą przywołująca obrazy tak bliskie, jakby działy się w rzeczywistym czasie.
Bardzo dobry tekst, choć to jasne że ta rzeczywistość nie brzmi lirycznie, ale może puenta musiała wybrzmieć "ojcowskim" tonem.

[Patka]

Mnie też się podoba, z każdym czytaniem coraz bardziej. I - o dziwo - wolę wersję autora niż wersję eki, która pozbyła się dobrego zakończenia i:

Mówiłem że nie musisz się tam wybierać

Niby nic, ale daje do myślenia, więc nie skracałabym tego do samego "mówiłeś nie idź".

Pozdrawiam
Patka

[eka]

I - o dziwo - wolę wersję autora niż wersję eki

Czemu o dziwo?
Patko, nie jestem żadną wykładnią "lepszości", jak mi zależy na wierszu, to wciskam swoje trzy grosze, za nic mając uczucia autora, no tak mam, ale tylko wtedy, gdy w wersach jest "coś", co mnie przyciągnęło, a inne "coś" zgrzyta.
Żakote, kiedyś pozwolił mi na rozgarnianie jego słów, więc... może nadmiernie korzystam.
To dobry wiersz.

[she]

Treść rozczula.
Według mnie Eka niczego nie pozbawiła tekstu w jego pierwotnej postaci, poza słowami, które z punktu widzenia czytelnika nie wnoszą
jakiegoś bardzo istotnego elementu do treści.
Bo na przykład ten wers: "Wiedziałem że nie umarłaś naprawdę" jest dopowiedzeniem. Jest zbyteczny, skoro dalej: "teraz gdy zdrowiejesz ze śmierci".
Niech czytelnik nie ma wszystkiego jak na dłoni...
I faktycznie - szczególnie końcówka warta jest przemyślenia, bo ostatni wers zdecydowanie odstaje od reszty.
Ogólnie - podoba mi się.
Pozdrawiam

[żakote]

Każdy czytelnik na swój sposób widzi i interpretuje.
Serdeczne dzięki Wszystkim za komentarze

[Podróżniczka]

Nie pierwszy raz czytam Twój wiersz. To jest wiersz, który pozostawia mocny oddźwięk
Pozdrawiam