Mgnienie

[E-ska]

Krzycząc głośno
wchodzę przez otwarte drzwi
w rażące światło
przenikliwe zimno
by spotkać czułe ramiona .

Przemierzam pokój
z pokorą na kolanach
w radosnych podskokach
przewracam się wstaję
chwiejnie kulawo
by pewnym krokiem iść dalej .

Uchylone drzwi...
przejdę próg cicho samotnie
wchłonie mnie nicość
niemy mrok .

Może powrócę motylem
wielkim drzewem wyrosnę
cieniem tęczy się stanę .

Jestem w pokoju
-być może ogromnym .

[Marcin Sztelak]

Na początku wiersza jest raczej zbyt dużo określeń, kilka niepotrzebnych inwersji i brak interpunkcji (pomijając wielokropek - zresztą niepotrzebny). Chwiejnie kulawo i pewnym krokiem to sprzeczność.Zresztą jest też sporo wyliczanki w tekście, zdecydowanie do przemyślenia...

Pozdrawiam.

[Hosanna]

z całego wiersza przemawia do mnie ostatnie zdanie

czuje w nim nie to co wszyscy wiemy
ale odrobinę tego co czuję rzadko
i czego w pełni nie rozumiem

[Ratana]

E-ska, musisz jeszcze trochę poćwiczyć i znaleźć swój styl. Tak jak napisał Marcin - Twój tekst to głównie wyliczanka. Na dodatek użyte przez Ciebie zestawienia słów są dość sztampowe. Przykładowo: "krzycząc głośno" "rażące światło" "czułe ramiona" - te zwroty są tak popularne, że tracą siłę przekazu, warto sięgnąć po coś bardziej nieoczywistego.

Może powrócę motylem
wielkim drzewem wyrosnę
cieniem tęczy się stanę .

W tym fragmencie już lepiej sobie poradziłaś, jest w nim zalążek czegoś fajnego

[ono]

mnie przekonałaś tym wierszem

[ELKA]

Bardzo dobry i refleksyjny wiersz.

Zerwanie z przeszłością, przejście do nowego życia, chwiejnie na początku i na kolanach,

by potem już pewnie wierzyć w słuszność decyzji, w siebie. Nawet delikatny motyl, może stać się silnym drzewem...

Pozdrawiam.

[eka]

Witaj

Ciekawe co przed drzwiami, a w zasadzie poza pierwszym mieszkaniem (macicą matek).
Twój wiersz streszcza kolejne etapy życia człowieka, wchodzenie do pokoju kończy się wyjściem z niego w nicość, ale peel przewiduje możliwość reinkarnacji.
Materia naszego ciała może być budulcem form organicznych lub nieorganicznych albo ulec uproszczeniu do energii fotonu.
Teza: pokój jako harmonia świata. Obieg elementów.
W każdej jego postaci jesteśmy mgnieniem.
Lśnieniem.

Filozofia niby materialistyczna w wierszu, ale użyte chwyty stylistyczne budują idealizm metafory.

Zastanawiam się nad owymi kropkami odsuniętymi od słów. Nie stosujesz w wierszu interpunkcji, zatem ten zabieg jest świadomy? Kropka jako koniec etapu?
Pozdrawiam.

[E-ska]

Bardzo dziękuję za tak liczne odwiedziny i opinie.
Elko ciekawie zinterpretowałaś mój utwór.
eko nie analizuję co było przed drzwiami, bo to przeszłość. Natomiast mam nadzieję, że zamknięcie wieka będzie początkiem czegoś nowego a nie definitywnym końcem. Dodam, że kropki są świadomie użyte jako zakończenia poszczególnych etapów. Serdecznie dziękuję.

[Patka]

Dodam, że kropki są świadomie użyte jako zakończenia poszczególnych etapów. Serdecznie dziękuję.

A czy spacje przed kropkami też są świadomie użyte? Za bardzo nie wiem, czemu miałaby służyć.

Wiersz - w moim odczuciu - jest słaby. Jak zauważyli poprzednicy, nadużywasz określeń - prawie wszystko jest jakieś. Do tego są to określenia oklepane (to też już zostało powiedziane), nie wymyślasz niczego nowego, ciekawego, idziesz utartymi szlakami, a to nie jest dobre. Pomysł na wiersz - też nic wspaniałego, było milion razy i to często w lepszym wydaniu. Bo pal licho pomysł - może być najbanalniejszy - ale niech tekst będzie dobrze napisany. Tu zabrakło warsztatu, użycia innych środków poetyckich niż tylko epitety. Ma się też wrażenie, że wszystko zostało wyłożone kawa na ławę - kolejne etapy życia opisane w bardzo prosty sposób.

Krzycząc głośno
wchodzę przez otwarte drzwi
w rażące światło
przenikliwe zimno
by spotkać czułe ramiona .

Spójrz - powyższe określenia są bardzo typowe dla użytych rzeczowników - światło oczywiście musi być rażące, zimno przenikliwe, a ramiona czułe. To już odstrasza od wiersza i zniechęca do dalszego czytania.

w radosnych podskokach

A to jest dość infantylne.

Mogłabym komentować tak każdy wers, ale nie wiem, czy jest sens. Wiersz moim zdaniem należy napisać od nowa, w obecnym wydaniu jest nieudany. Z dobrą poezją niewiele ma wspólnego.


Pozdrawiam
Patka

[E-ska]

Spację przed kropką robiłam odruchowo, uświadomiłaś mi ten fakt w dziale powitań. Przyjęłam Twoją uwagę do wiadomości.
Dziękuję za Twój czas, który poświęciłaś na krytykę mojego utworu.
Miłego wieczoru życzę.