"Biurko wchłania blizny...

[Niedzisiejszy]

Biurko wchłania blizny,
ślady krwi z zamordowanego
pióra, gęste słowa wypalone
w lampce przy łóżku.

W głębi szuflad uwięzione
grube bukiety rękopisów,
leśne pamiątki, wieczne kamyki,
wyschnięte płatki róż.

Skórzana podkładka owinięta
całunem ostatnich westchnień,
z widocznym podpisem
pazurów konającego.

Niemy sarkofag, cmentarz
nieznanych z nazwiska,
pogrzebanych za młodu
przez szczurzą przyszłość.




Nowa Wersja:

Biurko wchłania blizny,
wypalone w świetle lampki
gęste słowa.

W szufladach skryte
grube bukiety rękopisów,
leśne pamiątki, wieczne kamyki,
wyschnięte płatki róż.

Skórzana podkładka owinięta
w ostatnie westchnienia,
z widocznym podpisem
pazurów konających.

Niemy cmentarz nieznanych
z nazwiska, pogrzebanych
za młodu przez szczurzą przyszłość.

[eka]

Skórzana podkładka owinięta
całunem ostatnich westchnień,
z widocznym podpisem
pazurów konającego.

Całuny i pazury wywołały uśmiech.
Jest sporo błędów (literówki)

ciekawy pomysł, okroiłabym przekaz do:

Biurko wchłania blizny,
wypalone ślady gęstego słowa.

W szufladach grube bukiety rękopisów,
leśne pamiątki, wieczne kamyki,
wyschnięte płatki róż.

Skórzana podkładka owinięta
ostatnimi westchnieniami.
Z widocznym podpisem pazurów.

Niemy cmentarz nieznanych z nazwiska,
pogrzebanych za młodu
przez szczurzą przyszłość.
--------------------
Pozdrawiam.

[Marcin Sztelak]

Wiersz dobry, ale na pewno wymaga skrótów, niepotrzebne powtórzenie tytułu, można zacząć od drugiego wersu. Wieczne, ostatnich i nieszczęsne pazury napewno zbędne. I jeszcze uwięzione (końcówki z wypalone na siebie wpadają).

Pozdrawiam.

[Niedzisiejszy]

Bardzo Wam dziękuję za ocenę, i sugestię co można zmienić. Muszę się kilka dni przespać z tym wierszem, by Was nie zawieść, i sprawić, by ten wiersz zabłysł błyskiem prawdziwego diamentu.
Pozdrawiam

[Alek Osiński]

Szczerze mówiąc to poza końcowym dwuwersem,
bardzo udanym, nie podoba mi się ten wiersz. Jest jakoś tak teatralnie
przerysowany, jakby Autor za wszelką cenę chciał
wywołać "grozę".

Skoro cenisz Herberta, to przeczytaj sobie może
jego "Elegię na odejście...". Nie znaczy oczywiście,
żebyś naśladował, ale na pewno tamten wiersz
stanowi przykład jak z wyczuciem, znakomicie
można się posługiwać w opisie prostymi akcesoriami...

Pozdrawiam

[Niedzisiejszy]

Wprowadziłem pewne poprawki, bardzo dziękuję wszystkim za pomoc, a zwłaszcza Tobie, eka, bo wzorowałem się trochę na Twojej wersji, ale pozostawiłem coś swojego.

[em_]

Zdecydowanie druga wersja lepsza

[eka]

Do usług.

[Niedzisiejszy]

Bardzo Wam dziękuję za komentarze mam nadzieję, że teraz wiersz jest dobry

[Bożena]

Zdecydowanie druga wersja- czytając wiersz to jakbym patrzyła na obraz z przełomu XVIII/XIX wieku- biurko, sekretera- trochę taki w ciemnych barwach niemniej bardzo plastyczny-