w cieniu nadziei

[ELKA]

wypaloną stalówką
grzebię w pogorzelisku
niespełnionych marzeń
i wplatam nieudolnie
w rozpuszczone warkocze

gdy oswoję ciszę
rozkrzyczaną aż po horyzont
nienarodzonej myśli
może wtedy zapłonie atrament
ratując sny przed bezsennością

wersja poprawiona

bez znieczulenia

wypaloną stalówką
dotykam niespełnienia

wplatam je nieudolnie
w rozpuszczone warkocze

a słowa gonią myśli
aż po horyzont okrucieństwa

za którym sny
umierają na bezsenność

[Patka]

wypaloną stalówką
grzebię w pogorzelisku
niespełnionych marzeń
i wplatam nieudolnie
w rozpuszczone warkocze

gdy oswoję ciszę
rozkrzyczaną aż po horyzont
nienarodzonej myśli
może wtedy zapłonie atrament
ratując sny przed bezsennością

Zaznaczyłam wszystkie określenia w wierszu. Niemal wszystko jest jakieś. Pierwsza strofa wypada zdecydowanie gorzej.
"niespełnionych marzeń", "ciszę rozkrzyczaną", "nienarodzonej myśli" - wyświechtane zwroty.

i wplatam nieudolnie

Co podmiot wplata? Stalówkę? Z poprzednich wersów to nie wynika, o stalówce mowa w pierwszym wersie, duża przerwa, ciężko ją łączyć z wersem powyżej zacytowanym. Przydałby się zaimek: i wplatam ją nieudolnie. O ile oczywiście chodzi o stalówkę.

Wiersz mi się nie podoba, opiera się na banałach, nie widzę w nim świeżości, klimatu itp.

Pozdrawiam
Patka

[ELKA]

Wiersz mi się nie podoba, opiera się na banałach, nie widzę w nim świeżości, klimatu itp.

A mnie się podoba Twój komentarz, świeży i z klimatem, którego się spodziewałam.

Pozdrawiam.elka.

[Patka]

Elko - a wiesz, że na komentarze krytyczne można odpowiadać bez ironii, z podziękowaniem? Nie żeby mi zależało, myślę o innych, którym być może nie spodoba się wiersz i którzy zostaną potraktowani równie "ładnie" jak ja.

I okulary też by się przydały...

Jeśli ci chodzi o to wplatanie - podałam tylko swoje wątpliwości. Teraz, po tym, jak wiersz przeczytałam kilkanaście razy (jak nie więcej), wszystko dla mnie jest jasne, ale nie mogę tego powiedzieć o pierwszych czytaniach. Miło, gdy autor wyjaśnia, o co mu chodziło, ewentualnie nanosi poprawki. Tonem powyżej nic nie zdziałasz, a tylko odstraszysz od siebie czytelników. Starałam się unikać twoich utworów, ten postanowiłam skomentować - chyba niepotrzebnie.

Więcej dystansu życzę.
Patka

EDIT: Widzę, że usunęłaś drugą część komentarza. Ale ja swojego wpisu nie zmieniam. Niesmak pozostaje.

[Niedzisiejszy]

A mi się ten wiersz podoba, i moim zdaniem jeżeli coś juź kiedyś było to nie znaczy, że nie można już o czymś pisać, każdy ma inną duszę, inne serce, i każdy indywidualnie patrzy na świat, a w takich "banałach" może kryć się bardzo głębokie przesłanie, które zrozumieją i zwykli ludzie, a nie tylko "znawcy".

Wracając do wiersza według mnie mówi on o próbie wylania dawnych wspomnień, bólu przez Poezję.
Peel pokładam w tym nadzieję, że to pozwoli mu odzyskać spokój, i odrzucić porzucone marzenia, odzyskać wymarzoną ciszę, i dawne barwne sny.
Gratuluję i pozdrawiam

[Patka]

Nie mówię, że nie można pisać, bo można, to wybór autora, ale mnie, jako komentatorce, takie wyświechtane zwroty się nie podobają, zwłaszcza w takiej ilości. Wolę, gdy twórca podąża własną drogą, szuka nowych rozwiązań, nie idzie na łatwiznę.

[ELKA]

Teraz, po tym, jak wiersz przeczytałam kilkanaście razy (jak nie więcej), wszystko dla mnie jest jasne, ale nie mogę tego powiedzieć o pierwszych czytaniach

To chyba nie moja wina, prawda Patko ?

Elko - a wiesz, że na komentarze krytyczne można odpowiadać bez ironii, z podziękowaniem? Nie żeby mi zależało, myślę o innych, którym być może nie spodoba się wiersz i którzy zostaną potraktowani równie "ładnie" jak ja.

Patko, ja na pewno bym Ci ładnie podziękowała, gdyby Twój komentarz nie wbił mnie w fotel... ale już to nadrabiam.

Bardzo Ci dziękuję Patko za komentarz. Jak myślisz, czy ten banał można jakoś zmienić, czy po prostu wyrzucić do śmieci, bo tam tylko jego miejsce?

[Patka]

Patka pisze:
Teraz, po tym, jak wiersz przeczytałam kilkanaście razy (jak nie więcej), wszystko dla mnie jest jasne, ale nie mogę tego powiedzieć o pierwszych czytaniach


To chyba nie moja wina, prawda Patko ?

Myślę, że w dużej części twoja. Źle rozpisałaś te wersy.

Z wierszem zrobisz co chcesz, ja bym go napisała od nowa. Zauważ jednak, że na razie dostałaś jeden krytyczny komentarz - nie masz co sądzić, że wiersz nadaje się do kosza.

Serio, nie chcę ci krzywdy robić komentarzami, komentuję szczerze.

[lczerwosz]

To ja sie wypowiem
Uważam, że ten wiersz to jest dopiero pomysł. To jest opis pewnego nastroju, obraz lub dwa. Bardzo potrzebne dla wiersza, inaczej nie powstanie, same słowa nie wystarczą, musi być coś pod spodem. I to jest. I jest Fajne.
Ale jeszcze nie ma wiersza. Jest kilka zbitek słownych, jak pisze Patka wyświechtanych. Jest kilka fajnych, jak choćby z tym płonącym atramentem czy warkocze ze słów.
No niestety, jak się czytał już dużo, to kolejny wiersz z "sercem" nie robi wrażenia, nie przejmuje, nie porusza. To niby problem czytelnika, który za wiele przeczytał. Niestety, to problem autora. Bo nie wystarczy pomysł, obraz, nastrój, musi być słowo, forma, czasem mocno ograniczona ramami, stylem. W dużym stopniu to rzemiosło, umiejętność, nawet rutyna, a nie tylko talent.
Gdyby teraz ten wiersz wrócił na tydzień do Ciebie, abyś go napisała od nowa, wykorzystując jego walory, unikając oczywistości, to byłoby najlepiej. I nie ma co mówić ani o sukcesie, ani o porażce.
Dlaczego zostałaś, jak piszesz, wbita w fotel. Ja wiem, też tak miewam do dziś. Jak się tworzy, to człowiek nie ma dystansu. Trzeba go nabrać, nauczyć się patrzeć na swoje dzieło nie jak na dzieło, emanację natchnienia czy duszy, ale jak na produkt, produkcję, przedmiot. Potencjalnie na sprzedaż. A ten można ulepszać i trzeba bez obrazy czy przykrości. I jak się popracuje, to on naprawdę jest lepszy i daje jeszcze więcej radości jego twórcy. Naprawdę.

[karolek]

Już któryś raz Patko, wytykasz, ale nie wiesz co i nie umiesz tego wskazać,
wiersz jest do poprawy, ale banałem nie jest.

Radziłbym ci zlikwidować w twoim słowniku komentatorskim określenia takie jak "banał", "nudne", "kop", "brak świeżości" itp.

Nic kompletnie nie wnoszą, twoje komentarze są: nudne, banalne, nie mają kopa, brak im świeżości.


wypaloną stalówką
zagrzebuję w popiele
niespełnienie

wplatam nieudolnie
w rozpuszczone warkocze

oswoję ciszę myślami
rozkrzyczy się aż po horyzont
może wtedy zapłonie atrament
ratując sny przed bezsennością