spięci

[jaskółka]

mówią nie ma takiej miłości
od pierwszego do ostatniego
dnia zapłaty
a jednak
kiedy na siebie spojrzenie rzucili
może raczej noże
w biały dzień
oboje po przejściach
przygaszeni


rozbłysły
wszystkie neony
i oni

[iTuiTam]

Bardzo jasny wiersz. Prosty - i to nie zarzut - i jasny.
Pomyslalabym nad zastapieniem: żarówki innym okresleniem.

serdecznie
iTuiTam

[jaskółka]

racja
dziekuję

[ELKA]

mówią nie ma takiej miłości
od pierwszego do ostatniego
a jednak

...a jednak się zdarza, dlatego warto wierzyć i czekać.
Podoba mi się Twój wiersz, fajny, jasny przekaz.

Pozdrawiam.elka.

[Podróżniczka]

rozbłysły wszystkie neony i oni

jasne zakończenie, a wiersz bardzo pozytywny w swoim tekście

[pallas]

Tak wielu ludzi się ze sobą spina, znajduję i jest na zawsze, choć zdarzają się sprzeczki, to tak naprawdę się kochają umieją się zaakceptować i kochać. Miłość może zawsze rozbłysnąć na nowo. Może prosty wiersz, ale szczery i przy tym piękny.

Piotr

[Bożena]

rozbłysły
wszystkie neony
i oni

- i niech te rozbłyski dalej trwają podoba mi się całość

[Mirek]

...a jednak się zdarza, dlatego warto wierzyć i czekać.

właśnie

[em_]

Ciekawie napisane
i puenta bardzo ładna

[eka]

Witaj.
Wiersz jak widzę ulegał zmianom, szkoda że nie zaznajomiłam się z pierwszą wersją i kolejnymi, bo zapewne łatwiej by było odkryć to, co jest w nim najważniejsze dla autora.
Jaka jest jest jego myśl przewodnia?
Mam gdzieniegdzie problemy z odczytem.

I tak.
W czasowniku inicjującym wiersz tj. w – mówią - potwierdzasz powszechność opinii/sądu, że nie ma miłości... w zasadzie jakiej? Skończonej? Tak by było, gdyby nie ostatnie słowo trzeciego wersu: zapłaty. Bo możliwe, że prawdziwa miłość nigdy się kończy, ale ta interesująca metafora: od pierwszego do ostatniego dnia zapłaty wprowadza inny trop, jakość. Jakiej zapłaty, w formie czego zamkniętej, czy chodzi o mimo wszystko wdzięczność za miłość, pomimo nawet cierpień sobie zadanych wzajemnie?
Nie wiem, przypuszczam tylko.
Intrygująca niepewność.

Dalej jest już łatwiej, bo po lekturze takie widzę obrazy/sytuację.
Para po przejściach, spotyka się na ulicy, za dnia (neony), patrzą na siebie ostro, z widoczną pretensją (noże), ale choć przygaszeni (zmęczeni złymi przejściami), wciąż mają w sobie światło dla siebie. I nawet ta ostrość noża nie jest w stanie tego światła zgasić, wręcz odwrotnie, niechęć w spojrzeniu jest pozorna, narzucana jakby. Coś odwrotnego jest w podświadomości, uczucie które nadal mocno w nich tkwi. Ono zamienia noże na jasność, ono jest tak wielkie, że (i tu super fajny zabieg ze sztucznym światłem) zapala neony w biały dzień, a wiadomo, że zapalają się w nocy.
Miłość zmienia fizyczność świata.
Dobre.

Podzieliłabym wiersz i poprzestawiała wersy, aby uczynić swoją interpretację bardziej prawdopodobną. Oczywiście, może kolidować z Twoim zamysłem twórczym, więc to nic nie znacząca opcja.


mówią nie ma takiej miłości
od pierwszego do ostatniego
dnia zapłaty

a jednak
kiedy przygaszeni
spojrzenie po przejściach
jak nóż rzucili w oczy

w biały dzień
rozbłysły uliczne neony

i światło w nich


Spięci światłem, a światło jest gdzieś zawsze w bycie, niemal nieskończone, dopóki nie zgaśnie ostatnia gwiazda.
Dobry,chwytający wyobraźnię wiersz, bo bym się tak nie rozpisywała, Autorko.

Pozdrawiam.