TO TYLKO DACH

[Alga]

Znów mnie zauroczyłeś, Coby. Tym spojrzeniem na najmniejsze okruchy. Puentą, do której prowadzisz humorem, nostalgią i autoironią.

Czy byłby w wierszu Zamość, Dobra czy Piaseczno, urzekłeś

Pozdrawiam ciepło.

[Gajka]

Coobus, wydałeś jakiś tomik?
Kupiłabym...
Kolejny świetny wiersz Twojego autorstwa, który mnie zachwycił, choć preferuje inny styl pisania.
Tym bardziej zachwycił.

Ja mam dwa tomiki wierszy Coobusa z piękną dedykacją

[Liliana]

A przecież widzę wiele: mrówkę, gdy źdźbło niesie,
błysk tyci pod powieką, gdy film cię rozczuli,
poświatę pajęczyny, gdy wiatr ją rozczesze,
wspomnienie po dotyku na skrawku koszuli.

I chyba o to chodzi w naszym życiu, aby umieć dostrzegać to, co wokół nas i siebie wzajemnie.

Z serdecznym pozdrowieniem, Liliana

[eka]

Sprawnie napisany wiersz wielbiciela tylko poletkowego bytu

a ty... znów o kosmosie. Cóż mogę tu dodać...
Jest tylko zadaszeniem w moim małym świecie.

Tyle, że bez tego zadaszenia - ziemskiego, jednostkowego życia by nie było.
Pendolino i koszuli też.

Ale napisany fajnie!
I w poczuciu wielkiego ego.

[coobus]

Ja mam dwa tomiki wierszy Coobusa z piękną dedykacją

Od pewnego czasu przygotowuję kolejny, jeśli się nie znudziłaś. Ale jakoś niemrawo, zawsze są jakieś ważniejsze sprawy bieżące. Dziękuję za uznanie

Czy byłby w wierszu Zamość, Dobra czy Piaseczno, urzekłeś

Nie bez powodu jest Kraków. Zresztą... za kilka tygodni znów się tam pojawię. Dam znać kiedy

Liliana, eka - uśmiech przesyłam, dziękując

[anastazja]

poświatę pajęczyny, gdy wiatr ją rozczesze,
wspomnienie po dotyku na skrawku koszuli.

- to właśnie jest kosmos - cudowny bezmiar naszej małej planety. Cooby, za wiersz

[Nicol]

To właśnie Coobi ))
Nie sposób się oprzeć ....

[coobus]

- to właśnie jest kosmos - cudowny bezmiar naszej małej planety

Oddałaś to, Ana, lepiej niż ja. To właśnie chciałem powiedzieć. Zresztą. jesteś tam u siebie bliżej kosmosu, niż ja. Ja się go uczę wtedy, gdy zaglądam w twoje strony. Ostatnim razem, pewnej nocy, kosmos spadł mi na głowę, zaowocowało to wierszem, nie wiem czy pamiętasz. Pozdrówka

Nicol - pewnie się orientujesz, że to rzeczywiście jest"dachowy" wiersz. Ale temat nośny, wieczny, jak sam kosmos. Uśmiech posyłam