Dobranocka (3)

[Gloinnen]

Dobranocka (3)


(…) pokazujemy swój smutek jak wychudłą świnię
swoją miłość i rozpacz by grubiej śpiewały
(ks. J. Twardowski)




I.

Ona

tyle uderzeń kijem w rozpaloną skałę
może w końcu wytryśnie czułość
pierwszy nabierzesz w dłonie czerwieni
ścieknie po moich włosach
czole szyi

skażone dni nie kończą się zwyczajnie
upływają krwotokiem z rozbitych szyb

czekanie można niemalże usłyszeć
jak pulsuje pod palcami
zaciśniętymi na gardle

wznosisz w sobie gehennę
przynoszę czarne kamienie na plac budowy
też przykładam rękę

choć wina niczyja przecież




II.

On

chcę byś wreszcie znienawidziła
jeżeli nie ma innego rodzaju wolności

uderzę z liścia
czego tak patrzysz jak zając
nie zniosę dłużej

nazwę głupią cipą
ulżyj sobie
trefna guma zawsze kiedyś pęka

ośmieszę
codziennie próbuję to robić
po co wtórujesz
myślałem że w końcu się znudzisz
codziennym zdrapywaniem okruchów ze stołu

zdradziłem cię
widziałaś na zdjęciu w komórce
zajebista młoda dupa a ty już niestety
ścierwo
nosisz szerokie swetry żeby nikt nie widział
tych obwisłych cycków

odebrałem ci nadzieję na lepsze dni
nie mam kasy nawet na wspólny wypad do baru
uciekam dzień w dzień
wsysają mnie ulice

bliskość rozpada się
mnożą rękoczyny i przekleństwa
dla kogo zbierasz połamane płyty
próbując się przypodobać
półgębkiem

czy ty musisz być kurwa taka dobra

co jeszcze mam zrobić żebyś w końcu
przestała wybaczać




III.

Ona i on

Wchodzi do pokoju, pięścią zapala światło.
Jednym zdecydowanym szarpnięciem za włosy,
odchyla jej głowę do tyłu, miażdży złośliwym spojrzeniem.
Na podłogę upada zmięta, wilgotna kartka. Twarda
jesteś, nawet nie piśniesz. Niespodzianka.
Za oknem rozlega się wycie samochodowego alarmu. Ból
ulatuje z tym dźwiękiem, najkrótszą drogą, do czyśćca.
Co zrobisz, mów wreszcie?



Usiądzie na brzegu łóżka i napisze kolejny wiersz.

[czochrata]

no i znowu ekstremalne emocje...dobry tekst,nie widzę powodu aby dodawać więcej

[Alek Osiński]

choć wina niczyja przecież

Myślę, że ta inwersja niepotrzebna

w końcówce wdarło się moim zdaniem trochę takiego
filmowego melodramatyzmu

ale ogólnie dobre i ciekawe,
odnoszę wrażenie, że peelka traktuje miłość jako walkę
i chce w nią wciągnąć drugą stronę, są też jednak osoby
które traktują miłość jako wyrzeczenie się walki...

[Hariharahani]

Sprobowalam tym razem, Glo, wprowadzic podwojny wiersz.
Do III czesci sie nie wtracam.
Jakos tak sie sklada, ze ostatnio Muza osobista omija mnie duuuuuuzym lukiem.
Za to natchnienia dostaje, przy niektorych Waszych wierszach - i czasami widze je rowniez inaczej.
Dopoki nikt mi tego nie zabroni, bede "ciac" dalej
Pozdrowienia
P.S. - i tak wiesz, ze cie lubie



I.

Ona

czułością
wytryśnie od uderzeń kija w rozpaloną skałę
pierwszy nabierzesz w dłonie czerwieni
ścieknie po włosach
czole szyi

skażone
dni nie kończą się
upływają krwotokiem z rozbitych szyb

czekanie
można niemalże usłyszeć
pulsuje pod palcami
zaciśniętymi na gardle

gehenna
i wznosisz w sobie
przynoszę czarne kamienie na plac budowy
przykładam rękę

niczyja
wina przecież




II.

On

chcę
byś znienawidziła
jeżeli nie ma innego rodzaju wolności

uderzę
z liścia czego tak patrzysz jak zając
nie zniosę dłużej

nazwę
głupią cipą ulżyj sobie
trefna guma kiedyś pęka

ośmieszę
po co wtórujesz
myślałem znudzisz się
codziennym zdrapywaniem okruchów ze stołu

zdradziłem cię
widziałaś na zdjęciu w komórce
młoda dupa a ty niestety
nosisz szerokie swetry na twoich
obwisłych cyckach

odebrałem ci
nadzieję na lepsze dni
nie mam kasy na wspólny wypad do baru
wsysają mnie ulice

rozpadasz się
dla kogo zbierasz połamane płyty
by się przypodobać
półgębkiem

musisz być
kurwa taka dobra w wybaczaniu

[Gloinnen]

Czochratko - dzięki. Tym razem faktycznie, ekstremalnie.

Al - może niekoniecznie jest to walka, raczej próba sił. Z tym melodramatyzmem sama miałam spore wątpliwości, ale w poincie chciałam pokazać, że może to wszystko jest tylko kolejnym wierszem?

Hari - też Cię lubię Poczytałam Twoje propozycje, jeszcze się nad niektórymi zastanowię, choć tym razem pewnie nie wszystko kupię, bo jednak w niektórych fragmentach dochodzi do dość radykalnej zmiany sensu, a ja niestety uparcie będę bronić jak twierdzy tego, co miałam, jako Autorka, na myśli.

Pozdrawiam i dziękuję za komentarze.


Glo.

[Hariharahani]

No i swietnie!!!!


To jest tylko moje widzenie twojego tekstu -
Mialam lekki problem z zapisem, poniewaz wyodrebnilabym te pierwsze slowa z kazdej strofy poprzez wprowadzenie przesuniecia. W ten sposob - daloby sie to czytac odrebnie i powstalby drugi wiersz w wierszu - I wlasnie ten potencjal zobaczylam w twoim tekscie, a ze sie rozminelam z zamierzeniami Autorki - SORRY i moja wina.

[Gloinnen]

Hari, żadna wina, no co Ty!?
Każdy czytelnik ma prawo łazić po tekście i go czytać, jak mu się podoba. Bardzo ciekawe są Twoje uwagi, także i dla mnie, bo - choć nie muszę wiersza przerabiać - z zainteresowaniem dowiem się, co inni w nim mogą dostrzec.

Dziękuję jeszcze raz.

Glo.

[e_14scie]

Z tym melodramatyzmem sama miałam spore wątpliwości, ale w poincie chciałam pokazać, że może to wszystko jest tylko kolejnym wierszem?

i to podoba mi się najbardziej

czytałam ten wiersz kilkakrotnie już wczoraj, ale z Twoimi (jak mówiłam) należy się zżyć, żeby dotrzeć.
Jedyne, co mi nieco wadzi, to zbyt duża dawka przemocy, wprowadzająca element lekkiego przegadania.
Ogólnie

[Gloinnen]

zbyt duża dawka przemocy,

Aby sprawdzić, ile w stanie jest znieść kobieta. Jak bardzo trzeba ją skrzywdzić, aby wreszcie wyrzekła się uczucia. Które cierpienie silniejsze, które wreszcie wygra?
W sumie nie powinnam tyle tłumaczyć. Nie wiem, czy przegadany ten wiersz, chyba to nie najwłaściwsze słowo. Być może przejaskrawiony. To już prędzej.

Dzięki za czytanie, ale nie zżywaj się za mocno.



Glo.

[SamoZuo]

Niektórzy lubią cierpienie, mają tendencje masochistyczne i upajają się bólem, mam wrażeni,że peelka trochę tak ma...

Bo, ktoś kiedyś powiedział: "masz to, na co się godzisz",
chociaż zawsze są jakieś wyjątki, odejścia od reguły i nie neguję tu żadnych postaw, bo ludzie są różni.

Pozdrawiam