zwapnienie

[tabakiera]

przywiązany
do kawałka drewna
leży

wystarczy szarpnąć
odszczekać
pobiec

a on wysysa szpik
ze zbutwiałych kości

wgryza się
w stracony czas

biedaczek

[eka]

Zmieniłaś tytuł?

Przemyślana konstrukcja: 3, 3, 2, 2, 1 ( m. in. stąd rytm).
Wiersz oszczędny, niedetaliczny. Dwa przymiotniki, jeden imiesłów.
Dominuje ruch (6 czasowników).
Bohater w metaforze starego psa, rozpamiętującego przeszłość.
Można popełnione błędy naprawić, ale jeśli komuś smakuje stara, zbutwiała kość niezgody...
Może winne te zwapnienia w najważniejszej aorcie.

Kawał porządnego wiersza.

[Marcin Sztelak]

W poszukiwaniu straconego czasu? Ten puentujący biedaczek w kontekście irracjonalnej próby powrotu do przeszłości ocieka ironią...
Bardzo oszczędny i zarazem bardzo dobry wiersz

Pozdrawiam.

[tabakiera]

Ale Ty masz pamięć, Ewo!

Dodałam tytuł, w wersji pierwotnej tytułem był pierwszy wers. To nie był dobry pomysł, bo bez tytułu tekst niezręcznie zaczynał się.

Dzięki. Tak to jest, jak człowiek się przywiąże do czegoś, co już jest tylko drewnem. Przyzwyczajenie i strach przed zmianą to cholerna siła. Lepsza stara bieda niż nowe wyzwania. Wiedzą o tym osoby współuzależnione i często nie są w stanie odszczekać i odejść albo cholernie długo to trwa, zanim zdecydują się.

Tak mnie naszło na dygresje...


Tak, Marcinie, ocieka ironią, bo to głupie tak siedzieć przy starej budzie i żyć przeszłością licząc na cud, ale często prawdziwe.
Może ironia zmobilizuje?

[Koleś]

Czytałem go na HuH, ale chyba nie napisałem do niego komentarza, więc mam okazję się zreflektować.
Oszczędny wiersz, bez przesadnej metaforyki, napisany bardzo prostymi środkami. Bardzo dobrze, że wybrałaś tę formę - w prosty sposób o prostym życiu, chociaż czy istnieje proste życie?
Iluż z nas dotyczy ten wiersz? Ile złych decyzji? Ile zmarnowanych szans? Zachodów słońca? Pocałunków?
Przywiązani do swojego życia jak pies do budy, ogryzamy ochłapy. Czy jest jeszcze nadzieja, by zacząć od nowa?
Konfucjusz powiedział: "Są dwa życia. To drugie zaczyna się, gdy zdamy sobie sprawę, że jest tylko jedno życie". Czyli jest nadzieja, ale nie dla naszego bohatera, pointa bezlitośnie wskazuje, że on już przegrał, że woli tkwić obgryzając wspomnienia i wysysając z nich szpik.

Skromny i przejmujący wiersz, ładnie zwersyfikowany i poprowadzony. Rytm coraz wolniejszy z wydłużającymi się pauzami aż do ostatniego wersu, co pięknie uzupełnia się z treścią. Bardzo mi się podoba.

Pozdrawiam.

[tabakiera]

Dzięki za piękny, poetycki komentarz, Koleś.
Cytat Konfucjusza zapiszę w pamięci.

[Alicja Jonasz]

Raz przeczytałam z "biedaczek", a potem zasłoniłam wyraz i przeczytałam; jedno jest życie i jedna przeszłość; choć zbutwiała, wspomnienie przeżytych chwil wzrusza, daje szczęście; bezcenne:) czasem tylko to zostało...

[eka]

Dodałam tytuł, w wersji pierwotnej tytułem był pierwszy wers.

Pamiętam z Wrzeszczy. I to w komentarzach, że bohaterem sytuacji lirycznej bynajmniej nie był peel.

[tabakiera]

W żadnym razie, Ewo.
Wiesz jak jest.

Alicjo, wzruszają piękne dawne chwile, ale koszmary z przeszłości i teraźniejszości powinny mobilizować do zerwania łańcucha.

[Henryk VIII]

Witaj,
Piszesz: "leży

wystarczy szarpnąć
odszczekać
pobiec" - łatwe; trzeba się szarpać, odszczekiwać , odbiegać. Nie łatwe; wtedy tym bardziej trzeba . Życiowy kawał dobrego wiersza:)
Pozdrawiam kwietniowo!
H8